„Lubię konstruktywną krytykę...”

228.

Cześć Andrzej,

Chciałem Ci podziękować za szybka i trafna diagnozę moich powtarzających sie problemow. Za pomoc w zrzuceniu bagażu przeszłości i zmiane zachowań nabytych we wczesnych latach na błędnych wzorcach rodziców. Za wyrzucenie zbędnego balastu i zastapienie go skrzydłami wolności, radością i szczęściem. I za narzędzia które pozwolą ten stan utrzymac! Dostałem najlepszy możliwy prezent na moje 40 urodziny!!

Dziękuję!

Krzysiek

29.10.2022

227.

ANDRZEJU!

DZIEKUJĘ CI OGROMNIE ZA TO, ŻE 63 MAILAMI PRZYWRACIŁEŚ MI ROZUM!!! 

Monika

23.10.2022

226.

Opinia:

Dziękuję Ci Andrzej za to co robisz!

Za śmieszne 400 zł dałeś mi i mojej Żonie konkretne wskazówki co robimy nie tak w swojej relacji, oraz przede wszystkim jak to naprawić aby ponownie mieć cudowny związek. Spotkania, rozmowy, ćwiczenia są dla mnie kolejnym (po szkoleniu 'cudowny związek') punktem zwrotnym w moim życiu.

Dzięki, że jesteś

Ronald 'Regan'

25.09.2022

225.

Kochany Andrzeju,

dziękuję Ci pięknie za Twoje wsparcie podczas tych 4 miesięcy, w czasie których tak wiele się we mnie zmieniło... Tak wiele przekonań:) Jak teraz patrzę na moje początkowe zapiski to się w ogóle zostawiam jak ja mogłam tak o sobie myśleć ?ￂﾠ

To był jeden z najtrudniejszych okresów, które przeszłam, jednak czuję, iż wyciągnęłam z tego wielką życiową lekcję i jak na razie osiągnęłam już piękne zwycięstwo. 

(...)

Dam znać za jakiś czas jak mi idzie:) 

Pozdrawiam ciepło 

Karolina 

4.08.2022

224.

PODZIĘKOWANIA
Drogi Andrzeju, przed rozpoczęciem naszej współpracy miałem obawy, czy mnie zrozumiesz.
Jak się szybko okazało zupełnie niepotrzebnie, z Twoją pomocą pojąłem że najważniejsze to zrozumieć i usłuszeć samego siebie.
Dzięki współpracy z Tobą, wiele założeń i planów wyznaczonych na okres 3 lat, zrealizowałem w 2 miesiące, wiele schematów myślowych przestało „boleć”,                      co więcej po ich dostrzeżeniu zwyczajnie się rozbroiły, no i bardzo ważne, szklany sufit, z którym do Ciebie przyszedłem, wyparował. 
Dziękuję że częstujesz kluczami do drzwi,  które wcześniej albo wydawały się nie do otwarcia, albo wyadało mi się że nie mają nawet dziury na klucz, dzięki Twojej pomocy ciemny korytarz stał się portalem możliwości.    
Bardzo Dziękuję
Paweł

Bristol, 2.12.2021

223.

Prowadzę firmę, która w ostatnim czasie mocno rośnie. Zawsze miałem problem z adekwatnym wycenianiem naszej pracy i robiłem zaniżone oferty. Pracując z Andrzejem pozbyłem się lęku i dzisiaj przedstawiłem ofertę na astronomiczną sumę bez strachu i jakiegokolwiek kompleksu. Przesyłam gorące podziękowania do Ciebie Andrzeju, bo bez Ciebie dalej bym zwalniał wzrost firmy. Polecam pracę z Andrzejem każdemu, kto czuje lęk, przedstawiając ofertę swoim potencjalnym klientom. Andrzej dziękuję! Czuję się cudownie. Rozum i moc wróciła.

K.T.

17.09.2021

222.

Dziękuję Ci Andrzeju za wydłubanie z mojej głowy resztek rozumu, zrobię wszystko żeby było go już tylko więcej!:)

Sławek M.

30.05.2021

221.

Dziękuję Ci ze wszystkich sił za pokazanie mi, że można uwolnić się od lęków, że można być odważnym!

Wolność połączona z odwagą daje niesamowitego kopa do życia!!!

Sławek M.

28.05.2021

220.

6..01.2021

219.

Witaj Andrzeju.

Zobacz do czego doprowadzileś. I nie tylko w moim przypadku ale także Eweliny, której Ciebie poleciłem. Jej facet miał trochę mniej szczęścia niż ja. No cóż nie chcę się rozpisywać na niepotrzebne tematy. Sprawiłeś że ja zacząłem dostrzegać prawidłowy kierunek. A tam będę pisał filozoficzne teksty .

Żyje się lepiej o niebo lepiej, mnie mojej żonie i wszystkimi wkoło :) :) :) za to chciałbym ci serdecznie podziękować.

Długo się z tym zbierałem bo masz coś w sobie co wkurwia człowieka czy może lepiej użyć słowa mężczyznę :) nie wiem może dlatego że masz wiedzę której potrzebowałem, podążając za twoimi radami naukami doszedłem do ciekawego i spokojnego życia.

Nie wiem jak to opisać ale porównując siebie z przed a siebie z teraz sam się dziwię jak mogłem siebie tak traktować i najbliższych również. Koniec tej filozofii bo znowu zaczynam :)

Dziękuję ci bardzo za uratowanie.

Pozdrawiam tym razem z Berlina

MATI

13.11.2020

218.

To ty Andrzeju dopilnowałeś, bym wytrwała w diecie zalecanej przez Panią Doktor. Ty przygotowałeś mnie i rodzinę do tego, że będzie mi trudno wytrwać w diecie. Było bardzo trudno, ale Ty trzymałeś mnie mocną ręką i nie pozwoliłeś bym przerwała dietę. To jest bardzo ważne dla mnie ile dla mnie zrobiłeś. Bez tego, że każdego dnia kontrolowałeś przebieg leczenia i trzymanie się zaleceń - na pewno bym nie doszła dotąd, gdzie doszłam.
To Ty Andrzeju kibicowałeś mi, mobilizowałeś nie tylko mnie, ale i członków rodziny do tego by mi pomagali, kiedy mi było ciężko, kiedy miałam ochotę przerwać choć na jeden dzień moją dietę. Jestem pewna, że bez Twojego wsparcia nie dałabym rady, na pewno byłoby o wiele trudniej... A może po miesiącu poddałabym się...
Dziękuję Andrzeju! Jesteś wspaniały - choć to nie znaczy, że zawsze byłeś miły – Ty czasami byłeś twardy i nieprzyjemny i tylko dzięki temu przetrwałam najtrudniejszy początkowy czas diety.
A tak naprawdę to jesteś wspaniałym człowiekiem, by nie powiedzieć kochanym - nie tylko najlepszym w świecie psychologiem.
Dziękuję bardzo.

Ludmiła

13.10.2020

217.

Długo nad tym pracowałam, długo mi zajęło wprowadzenie w życie twoich rad i wniosków, które wyciągnęłam z książek (wiedziałam wszystko, ale nie potrafiłam zastosować)

1. Przestałam się martwić i tworzyć negatywne wizje przyszłości, bo to w niczym nie pomaga / Zaczęłam częściej się uśmiechać i myśleć pozytywnie, bo z każdej sytuacji jest wyjście.

2. Nie pamiętam kiedy wróciłam z pracy, siedziałam godzinami i rozmyślałam o wszystkim, płakałam / Wracam z pracy i myślę jak miło spędzić czas, myślę o SOBIE

3. Przestałam chodzić w strachu do pracy i czuć się gorsza od innych / Wykonuje swoje obowiązki jak najlepiej potrafię, jestem dobrym pracownikiem

Bardzo dziękuję, to jest dla mnie ogromne osiągnięcie (nie spodziewałam się, że w moim przypadku / stanie to możliwe).

Kamila M.

23..04.2020

216.

Witam,

dziękuję za promocję koronawirusową i możliwość darmowych 15 minut od Ciebie, mój lęk, że zarażę się koronawirusem po tych 15 minutach jest bliski zeru, wytłumaczyłeś łopatologicznie, dlaczego koronawirus nam niestraszny. Poza tym otrzymałam kilka porad na temat zdrowego odżywiania.

Bardzo dziękuję

Magda

31..03.2020

215.

Dziękuję, że mi pomagasz przejść przez ten syf i zrozumieć niektóre sprawy. Dziękuję, że namawiasz do zastanowienia się, choć nie ukrywam, że jestem bardzo zmęczona i pewnie nie odkrywam tego, co powinnam. Dziękuję, że prowokujesz, bo to pozwala spojrzeć z innej perspektywy na problem. Jeszcze tylko mógłbyś mnie przytulić :) Bez Ciebie byłoby o wiele trudniej. Dziękuję, że jesteś.

Z pozdrowieniami,

Agnieszka

19..03.2020

214.

            Dobry wieczór

Właśnie leżę sobie w wannie i uśmiecham się sama do siebie.
Czuje sie tak lekko i szczęśliwa.
Rozkoszuje się dźwiękiem pękających baniek pianki.
Żaden psycholog nie potrafił wprowadzić mnie w taki stan w jakim teraz jestem.
Dziękuję.
Dzięki Tobie problemy zmalały do takiego rozmiaru, że potrafię cieszyć się życiem i nie martwić się tym, co mnie czeka.
Podziwiam w Tobie to, że na każdą sytuację masz wyjaśnienie i rozwiazanie. Nie wiem jak ty to robisz, ale super że pojawileś sie w moim życiu i że mogę na Ciebie liczyć.

            Ewelina

5..02.2020

213.

                          Andrzeju, dziękuję, że siedem lat temu pomogłeś mi, gdy miałam „depresję lekową” – w cudzysłowie, ponieważ była to, jak się okazało, reakcja organizmu na stan nadczynności tarczycy przy chorobie haschimoto. Po odstawieniu euthyroxu - na pewien okres czasu – objawy minęły.

                          Dzięki Twojemu psychicznemu wsparciu odstawiłam wtedy leki psychotropowe, które przepisał mi psychiatra, nieuwzględniający stanu moich hormonów. Objawy minęły, a ja mogę cieszyć się życiem :).

Marta Pęd.

10.01.2020

212.

Cześć Andrzeju,
Zahaczyliśmy się kiedyś o siebie, kilka lat temu. Chciałbym Ci tylko napisać i podziękować za to, że dzięki znajomości Twoich książek wychodzę na kogoś więcej, niż na ostatniego matoła. Udaje mi się zarazić Tobą kogoś więcej.
Pozdrawiam serdecznie.
Z.

10.01.2020

211.

Minęło kilka dni, a ja nadal nie mogę wyjść z podziwu, jak wiele może zmienić w życiu spotkanie jednej Odpowiedniej Osoby, Mentora - Ciebie Andrzeju!
Jestem wdzięczny za informacje jakie od Ciebie dostałem. Jestem wdzięczny za informacje dla mojej żony. Wzruszałem się jak jechałem samochodem, gdy uświadomiłem sobie, że warto być wytrwałym i czekać. BYŁO WARTO  czekać 8 lat, żeby zrozumiała, że można inaczej!!! Bo teraz to Inna kobieta jest:):):) Godzi się nosić pierścionki, podziwia przytula, dziękuje, rozmawia, jest uśmiechnięta:) No CUD normalnie. Mamy dużo więcej tematów do rozmów, nowe spostrzeżenia dotyczące tego co robimy. jak robimy i czy tak chcemy. 
No ja nawet nie zdawałem sobie sprawy, jakie mądre rzeczy można wyciągać z encyklik, Szekspira. Podziwiam z jaką lekkością i precyzją przekazywałeś mi i żonie wiedzę, co robić, żeby była zgoda:) Moja żona jest pod wrażeniem, wręcz zachwycona. No nie może się nachwalić Andrzejka, mówi, że nie zdawała sobie sprawy, że tacy Ciekawi , Mądrzy i Zabawni ludzie jak Ty żyją na tej planecie.

Serdecznie dziękuje 
Marek

5..12..2019

210.

Karolina

17..11..2019

209.

Przygoda z Setmanem to przygoda życia:-)

To betonowe, smutne spojrzenie na świat, jakieś chore poglądy na zawsze wywaliłeś z mojej głowy - czuję się wolna. To był cud :-)

Jednym słowem uratowałeś mnie :-) dosłownie :-) bo jesteś pierwszą osobą, która we mnie uwierzyła :-*

Pokazałeś,

że szczęście to stan, nie rzecz... 

że warto cieszyć się z tego, co się ma, zmobilizowałeś do zmian, do czytania i poznawania nowych miejsc i rzeczy...

że fajnie coś robić pierwszy raz, nawet mając ponad 30 lat ;-p

i że nie jestem gorsza od innych :-))))))))))))))

uwolniłeś od przeszłości, od toksycznej matki, bo życie jest tu i teraz

lowju forever :-***

Basia

08..10.2019

208.

Chcę Ci bardzo serdecznie podziękować za wszystkie lekcje, które mi pokazałeś zarówno na spotkaniach u Ciebie w Setmanówce, jak i za pomocą Twoich cudownych książek, do których cały czas wracam i odnoszę ich treść do mojego życia. Dzięki tobie stałam się Świadomą Kobietą która, zna swoją wartość, posiada umiejętności radzenia sobie z różnymi (czasami bardzo trudnymi emocjonalnie) sytuacjami, wie jak zadbać o siebie i swoje szczęście. Otacza się ludźm,i którzy ją szanują i darzą uczuciem głębszym niż przyjaźń. Ta wiedza, którą otrzymałam od ciebie, daje mi kopa do życia, motywację żeby każdego dnia być lepszą wersją samej siebie. Przestałam myśleć stereotypami, które wpoili mi moi rodzice, sama otwieram się na emocje, na które kiedyś nie miałam odwagi. Coraz lepiej rozumiem płeć przeciwną i wykorzystuje to na swoją korzyść w relacjach z nimi. Dziękuje, dziękuje i jeszcze raz dziękuje. 

Pozdrawiam

Ewa Sikorska

P.S.

Zapomniałam jeszcze dodać najważniejszego, pokochałam Siebie, taką jaką jestem i przebywanie w swoim towarzystwie stało się w ostatnim czasie moją największą przyjemnością. Nie boje się już samotności, teraz to ja wybieram z kim się spotykam i czy tego chcę dotyczy to zarówno mężczyzn. Dziękuję jeszcze raz.

23.09.2019

207.

Drogi Andrzeju,

serdecznie Ci dziękuję za terapię, jaką przeszłam u Ciebie kilka lat temu.

Gdybym wtedy choć trochę nie podniosła swojego poczucia wartości i nie uwierzyła, że jestem wartościową kobietą, prawdopodobnie dziś byłabym w wariatkowie.

Dzięki autoterapii zmieniłam trochę (szkoda, że tylko trochę) swoje myślenie i w końcu zdobyłam się na rozstanie z człowiekiem, którego nie znałam, albo wierzyłam, że jest inny i oszukiwałam samą siebie.

Dziękuję Ci, że po moim nagłym zamilknięciu też milczałeś...

Dziękuję też, że mimo mojego nagłego zamilknięcia odpowiedziałeś na mój list i nie milczysz!!! ; )))

Żyj w dobrym zdrowiu jak najdłużej, nazywaj rzeczy po imieniu bez owijania w bawełnę, spisuj drogowskazy życiowe w swoich cudnych, pokazujących prawdę o ludziach książkach i zawsze bądź szczęśliwy!!!!

SETMAN!!! WIELKIE DZIĘKI, ŻE JESTEŚ!!!!! : ))))))))))))

M...

25.08.2019

206 P.S..

Przyszłam do Ciebie niecały rok temu i kompletnie mi życie oraz myślenie poprzewracałeś :) Ale to dobrze. Zaczęliśmy od tego, że mogę, a nawet potrzebuje uprawiać seks :D Potem nauczyłam się jak sprawić, żeby "facet padł jak mucha" (cytat z Bogini :) ). Następnie dzięki Twoim radom przewartościowałam relacje z rodzicami i babcią :) Dowiedziałam się jak zmieniać swoje myśli na zdrowe i dzięki temu mieć uśmiech z twarzy :) Niedawno się przekonałam, że potrafię rozkochiwać w sobie mężczyzn nawet do szaleństwa. Zmieniłam dietę, zyskałam wspaniałe przyjaciółki. Wiele jeszcze bym mogła wymieniać oczywiście. Teraz przyszedł czas na pracę - kierunek już znam, więc to na pewno także się uda. Dziękuję Ci za to wszystko bardzo. I masz rację - otwierasz mi oczy i zmieniasz myślenie :) 

Karolina

20.07.2019

206.

Andrzeju!!!!

Chcę Ci powiedzieć, że to wszystko co mi przekazałeś jest najbardziej unikatową i niespotykaną wiedzą na Ziemi. Nie wiem jak wyrazić moją wdzięczność i zachwyt. Myślę, że przez całe moje życie będę Cię chwalić wniebogłosy! A wydaje mi się, że używam zaledwie ułamek tego, o czym uczyłeś mnie na szkoleniach, w trakcie naszych rozmów, czy tego co przeczytałam w Twoich książkach lub obejrzałam na YT. Cieszą mnie efekty naszej pracy, ale jednocześnie zdumiewają. Wydaje mi się to nadal nieprawdopodobne, że można tyle zyskać wyłącznie zmieniając myślenie, uśmiechając się, podziwiając, okazując szacunek oraz będąc po prostu przemiłą, radosną kobietą! Parę miesięcy po Bądź Boginią w czasie, których dzielnie zmieniałam stare przekonania, zupełnie niespodziewanie zostałam Muzą...

Jestem bardzo ciekawa co z tego wszystkiego wyniknie ! :))

(...)

Dziękuję Ci :) Naprawdę jesteś geniuszem z innej planety! Albo wyprzedzasz swoją epokę.. :)

Pozdrawiam,

Karolina

9.07.2019

205.

Andrzeju,

Nasz umysł jest złożonym tworem do tego stopnia, że sami nie jesteśmy w stanie go zrozumieć. Ja też nie rozumiem swojego umysłu. Gdy przyszedłem po raz pierwszy do Ciebie, sam siebie rozumiałam zdecydowanie mniej niż teraz. Nie rozumiałem też po co przyszedłem. Nie wiedziałem, że chciałem zmienić skutek, a nie przyczynę. Nie wiedziałem, że komunikacja jest efektem wielu czynników. Wiedziałem, że są jej elementy, które chciałem poprawić w moim życiu. Nie wiedziałem po co.

Dziękuję Ci, że uzmysłowiłeś mi z jak głęboką kwestią chcę sie mierzyć. Nie doceniałem jej na początku. Dziękuję Ci, że podszedłeś do tematu tak szeroko i pokazałeś mi jak wiele czynników ma wpływ na sposób w jaki komunikuję się z innymi ludżmi, a przede wszystkim, moja szerokopojęta psychika. Dzięki godzinom spędzonym z Tobą na rozmowach moge dzisiaj śmiało powiedzieć, że moje relacje z ludźmi są piękne, głębokie i bogate dzięki temu w jaki sposób się z nimi komunikuję. Pomogłeś mi osiągnąć mój cel. Dziękuję.

Twój uczeń – Adam

27.05.2019

204.

Jesteś moim Aniołem i zawsze będziesz w moich myślach:-)

...kiedyś Ty uratowałEŚ mnie:-*

Jesteś potrzebny:takim ludziom jak ja :-) żebyś nam przypominał, że życie jest cudem i jest piękne (często o tym zapominam), szczególnie za jedną rzecz jestem Ci wdzięczna - kiedyś powiedziałeś, żeby lęk zamieniać na ciekawość, złota myśl :-* no i wreszcie, nie bać się, robić czegoś pierwszy raz - nawet mając 37 lat :-) OMG! 

mogłabym tak wymieniać w nieskończoność, ale za 10 min. mam angielski :-( 

Barbara P.

16.05.2019

203.

Cześć Andrzeju :)

Pochwalę się, że kończę właśnie studia. Piszę pracę o osobach współuzależnionych - to coś o mnie :)

Jestem Ci bardzo wdzięczna, bo znalazłam cel w życiu i to dzięki Tobie. No i dzięki Jagodzie, bo gdyby nie ona, to pewnie nigdy nie poznałabym Ciebie.

Chciałabym się również pochwalić córką :) Jest instruktorką akrobatyki i występuje na scenie Gdyby nie Ty, to pewnie jej życie potoczyłoby się inaczej.

Zaglądam czasami do Ciebie, na Twoją www. I oglądam Twoje filmy. 

Z pozdrowieniami,

Agnieszka

4.05.2019

202.

Witaj Andrzeju :)

Chciałabym bardzo podziękować Ci za ostatnią terapię. Nie wiem jak to zrobiłeś, ale wszystko ułożyło się między nami :)

Teraz jesteśmy spokojni, czerpiemy radość z naszego związku, z bycia razem, z seksu. Wszystko jest proste i jasne.

Dziękuję jesteś wielki :) 

Pozdrawiam serdecznie

Kasia

25.04.2019

201.

Gdybym zastosowała się do rad Andrzeja Setmana to byłabym

Szczęśliwa

Zdrowa

I bogata

annatrzmielpl@wp.pl

30.03.2019

200.

Witaj Andrzeju :)

(...) kilka dni temu opowiadałam mojej szefowej jak mi pomogłeś w życiu wyjść z depresji :) (...)

Wracałam do domu po pracy, ryczałam zasmucona chodząc z dziećmi na spacery. Potem zaczęłam do Ciebie pisać. Ty pierwszy byłeś mi ojcem
i okazałeś zainteresowanie moją osobą oraz uczucia ojcowskie. Mogłam zawsze liczyć na wysłuchanie, poradę, choć nie zawsze było miło, ale powodowało to stopniowe otwieranie oczu.... I pewnie dlatego to to tak czasem zabolało. Tak Cię polubiłam, że mąż zaczął być zazdrosny... ;)
Nikt do tej pory nie okazał mi tyle zainteresowania i dobrego słowa oraz wsparcia.

Dziękuję :****

Kasia

15.03.2019

199.

Andrzeju,

jestem wdzięczna za to, że po raz kolejny wylewasz mi zimny kubeł na łeb, kiedy jestem cała rozedrgana w emocjach po rozstaniu, w rozdarciu czy dobrze zrobiłam, w całym żalu, tęsknocie, miłości i złości. Twardo stawiasz mnie na nogi i bez owijania w bawełnę pokazujesz fakty, co sprawia, że chcąc czy nie, znowu jestem tu i teraz. Przytomna wychodzę z kolejnej bajki, którą sobie tak misternie wyśniłam i w którą uwierzyłam, że się spełni, nie chcąc widzieć ani czuć tego co mi intuicja i zwykłe, codzienne życie pokazywały. Kurwa maciek!

Dziękuję, że jesteś, że zawsze odpisujesz na maile, że nigdy nie lekceważysz telefonów, że je po prostu odbierasz, w różnych porach doby, że słuchasz...

M.M

10.02.2019

198.

Dzień dobry Andrzeju 
Chciałbym podziękować Ci za cenne rady jakie udzieliłeś nam, aby zacząć od nowa budować związek. Zrozumiałem co jest ważne, a co jest mniej ważne i jakie duże znaczenie ma bycie ze sobą w uśmiechu, radości i miłości.
Tak proste słowo dziękuję może załatwić wszystko i z tego miejsca mówię:
Dziękuję
Dziękuję
Dziękuję 
Jaroslaw M.

21.01.2019

197.

Andrzeju,

żyj długo i zdrowo!
Chcę Ci dziś podziękować. Znamy się od dziewięciu lat. Kupa czasu. Dobrego czasu. Osiągnęłam wszystkie cele, które sobie stawiałam na początku, gdy mnie o nie pytałeś a potem ja pytałam samą siebie. Osiągnęłam dużo więcej. Planowanie jest super, gdy pozwala zrealizować 200-300% planu. Dziękuję Tobie, bo od Ciebie się nauczyłam najwięcej.
Ściskam,
Weronika

13.01.2019

196.

Dziękuję Ci drogi Andrzeju za to, że kiedy do Ciebie przychodzę, czuje się jakbym odwiedzała jednego z najlepszych przyjaciół. Jestem Ci wdzięczna za ciepło, które mi okazujesz, za to że poświęcasz swój czas na rozmowy ze mną. Dziękuję, że za każdym razem uczę się czegoś nowego lub powtarzasz mi cierpliwie to co już przekazywałeś, a ja jeszcze nie uczyniłam z tego nawyku. Dzięki Tobie powoli odzyskuję poczucie własnej wartości, uświadamiam sobie jak niezwykła i piękna jestem. Czuję do Ciebie czasem taką więź jaką ma się do taty albo chociaz do wujka. Dlatego dziękuję, że pokazujesz jak ojciec może traktować córkę.. Mimo, że mój tata mnie kocha i robi dla mnie co tylko może to kiedyś bałam się jego reakcji na moje działania, sprzeczne z jego poglądami i nie zawsze czułam się bezpiecznie... Przy Tobie jest przeciwnie i bardzo Ci przez to ufam. Dziękuje, że pokazałeś mi, iż jest to możliwe przy mężczyźnie. Natomiast najbardziej zachwyca mnie fakt, że uświadomiłeś mi, iż przytulanie, głaskanie, całowanie, seks, wszelakie przyjemności cielesne, czy obcowanie z mężczyzną są tak ważnymi elementami mojego zdrowia psychicznego oraz drogi do szcześcia i zadowolenia. 

Podsumowując bardzo CI dziękuję za troskę, opiekę, ochronę, poczucie bezpieczeństwa, pomoc w budowaniu poczucia wartości, za bycie dla mnie autorytetem. Mam takie nieodparte wrażenie, że poznanie Ciebie uratowało moje życie. Kiedyś sama walczyłam o uratowanie życia obcej kobiety oddając jej kawałek tego co mam w sobie. Wiem jakie to uczucie i pamiętam, że zrobiłam to tylko dlatego, by pomóc i dać jeszcze jedną szansę na trochę szcześcia z bliskimi. Czuję, że Ty postępujesz podobnie, że jesteś niezwykle dobrym człowiekiem, który robi wszystko, aby uratować ten kawałek świata, na który ma wpływ. Uważam, że to piękne i że Ty jesteś piękny. Chciałabym kiedyś w podobny sposób wykorzystać swoje talenty interpersonalne i uświadamiać innych, że naprawdę można inaczej...  Najpierw jednak zadbam o swoje szczęście i przyjemność z codziennego życia. Dziękuję Ci jeszcze raz z całego wrażliwego Karolinowego serduszka. :) 

1.01.2019

195.

Andrzej,

Dziękuję Ci za to że:

- Zależy Ci na tym żeby pomóc drugiemu człowiekowi i nawet kiedy stosujesz podejście prowokatywne to tylko dlatego że robisz to z dobrego serca żeby zmienić myślenie drugiej osoby na zdrowsze.

- Poświęcałes swój czas i energię na to żeby czytać moje maile i na nie odpisywać, oraz że miałeś i nadal masz w tym wielką cierpliwość, nawet kiedy powracałem do starego myślenia. 

- Pokazałeś mi jaką mam wartość jako mężczyzna i że to cechy psychiczne a nie fizyczne są najważniejsze, dzięki czemu zacząłem używać swoich mocy mentalnych i je rozwijać z zaskakującymi skutkami

- Dzięki współpracy z Tobą zakończenie roku 2018 było dla mnie setki razy lepsze niż zakończenie 2017, tak jakbym zmienił wcielenia za życia

- Nauczyłeś mnie że mam w sobie zarówno Księcia, Rycerza, Jajcarza jak i Mistrza Zen i mam do dyspozycji każdą z tych mocy i każdą z tych cech mogę rozwijać bawiąc się życiem coraz lepiej

- Pokazałeś mi na własnym przykładzie że można traktować życie jak plac zabaw, robiąc to co się ma ochotę bez żadnych muszę, wypada czy powinienem - żyjąc dla siebie a nie zaspokajania innych ludzi

- Uświadomiłes mi że to co postrzegałem jako swoją największą wadę, jest moim atutem z którym mogę robić co tylko zechce

Paweł

31.12.2018

194.

Andrzeju Setmanie
tak bardzo jestem wdzięczna światu, Bogu i aniołom i ludziom, że Jesteś i, że mogę Cię znać i korzystać z Twojego jasnego patrzenia na życie, które podniosło mnie nie raz z prochów.
Dziękuję! Najlepszego dla Ciebie!
Monika M

31.121.2018

193.

                                                         Podziekowanie dla Andrzeja Setmana

Bardzo dziekuję:

            za uratowanie mojego małżeństwa,

            za umiejętność pisania maili,

            za umiejetność prowadzenia rozmów i rozwązywaniu konfliktów małżenskich,

            za umiejętność analizowania popełnionych błędów i wyciaganie wniosków,

             co jeszcze można było by zrobić dobrego dla poprawienia relacji małżeńskich.

Bardzo dziekuję za najwspanialszy sex małżeński, który dostaje od mojej ukochanej Ani,

            za umiejetne wprowadzenie jej w stan radości, bycia szczęsliwą, adorowaną i kochaną,

Dziękuję za umiejętność traktowania Ani jak boginię, jak królową, bez której dziś nie wyobrażam sobie życia.

Dziekuje za umiejetność pozytywnego spogladania na życie - nie tylko negatywnie.

Dziekuję za umiejetność czerpania radośći z każdego dnia.

                         Andrzej Hołoga

2.11.2018

192.

Witaj Andrzeju,

Jeszcze raz dziękuję za wieczorne spotkanie. Dziękuję też za listę pytań, nad którymi mogłem pracować. Muszę przyznać, że po zrobieniu tych ćwiczeń czuję się zdecydowanie inaczej ... lepiej. Nie podjąłem na razie żadnej decyzji, aczkolwiek jestem zdecydowanie bardziej spokojny, mogę normalnie funkcjonować, pracować i wrócił mi apetyt :D który zginął na kilka miesięcy. Bardzo fajnie jest spojrzeć na tę sytuację "z boku", będąc zdysocjowanym, co myślę, że pozwoliło mi spojrzeć bardziej logicznie.

Mam obecnie znacznie "czystszy" umysł i jestem w zdecydowanie lepszym nastroju :)) Mam poczucie, że była to taka namiastka odkrywania siebie, tego co drzemie głęboko wewnątrz, z uzewnętrznienia moich skrytych potrzeb i pragnień - polecam każdemu!

Jeszcze raz bardzo dziękuję!
Łukasz

31.10.2018

191.

Andrzeju w dniu Nauczyciela dziękuję Ci bardzo, że jesteś, a najbardziej, że dla mnie jesteś Nauczycielem, który budzi do... 
- życia
- radości,
- wolności, 
- wariactwa, 
- szukania swojego szczęścia, 
- prawdy,

- uczciwości,
- pracy nad sobą,
- refleksji,
- miłości,
- zadawania trudnych pytań sobie,
- dawania sobie przyjemności, seksu, czułości,
- rozwoju.
Dziękuję Ci za wszystkie ciężkie konfrontacje, które mnie najbardziej zmieniły lub dały szansę zobaczyć moje myślenie z innej strony. Dziękuję za tą ostatnią dotyczącą mojego synka. Dalej we mnie pracuje i znowu wszystko widzę inaczej dzięki Tobie.
Monika  Mila

14.10.2018

190.

                                                  Podziekowanie dla Andrzeja Setmana

        dziekuje za bardzo dobra i skuteczna mediacjie oraz pomoc

         w rozwiazywaniu konfliktów miedzy małzenskich w 2016 roku.

                                                                               Andrzej Hołoga

12.10.2018

189.

Dobry wieczór Andrzeju,

Przed rokiem dzwoniłam do Ciebie z prośbą o radę. Zbliżał się termin ślubu, a ja byłam w rozterce. Pomogłeś mi wtedy podjąć decyzję oraz wyjaśniłeś, jak mam porozmawiać z narzeczonym. Do tej pory nie podziękowałam...

Dziękuję Tobie za to, że odebrałeś wtedy telefon i porozmawiałeś ze mną. Wiem, że nikt by mnie nie przekonał do odwołania ślubu. Tobie udalo się przedstawić to wszystko tak, zadając te "Twoje pytania", że już pod koniec rozmowy wiedzialam, co muszę zrobić, żeby nie stracić mojego uczucia, ktore zaczynało powoli blaknąć przez negatywne emocje związane z tym ślubem. Uczucie nie zniknęło. Nadal cieszymy się, że mamy siebie. Nie ma już tych negatywnych emocji i każde z nas czuje, że to drugie szczerze kocha!

A slub?:) Na razie mi się nie spieszy:)

Jeszcze raz bardzo Ci dziękuję za uratowanie mojej miłości!

Pozdrawiam serdecznie,

Kasia

8.10.2018

188

26.09.2018

187.

Dziękuję...
Za spotkanie i rozmowę... Otwierającą nową drogę życia. Niezwykłe jest to, co przekazujesz człowiekowi o nim samym. Genialne ?... Choć mocne i wymaga odwagi przyjęcia pewnej prawdy.
Pozdrawiam serdecznie. :)

Marysia.

24.06.2018

186.

Z czystym sumieniem rekomenduję Andrzeja Setmana. 

Mądry życiowo, skuteczny profesjonalista. Ostry zawodnik, który potrafi przemówić do rozsądku i któremu warto zaufać!

Oprocz niesienia pomocy prezentuje zdrowy sposób patrzenia na świat, oparty na logice i skutecznym myśleniu oraz narzędzia do rozwiazania problemów - uczy metod pracy nad sobą. 

Przenikliwy i bystry, zauważy przyczyny naszych problemow, które nam umykają od lat. Ma talent do wyciągania ich na światło dzienne i wytłumaczenia, jak sobie z nimi poradzić. 

Świetnie pomaga uporządkować sprawy biznesowe jak i życie prywatne. Bardzo konkretny specjalista. Jego sposób działania trafi zarówno do emocjonalnych kobiet, jak i do zdroworozsądkowych facetów!

Polecam! :)

Dominika L.

10.12.2017

185.

Andrzej   jak   byłam    NIESZCZĘŚLIWA,   albo   szczęśliwa     INACZEJ      (bardziej    to do mnie pasuje)

 To    jeździłam    i    pisałam    do    Ciebie     jeszcze    płacąc    za   to    :)

A    teraz    za   DARMOCHĘ   chcę   Tobie  powiedzieć    DZIĘKUJĘ   -   D  Z  I  E  J  Ą     SIĘ     CUDA

JESTEM   SZCZĘŚLIWA.

JESTM   pewna, że   mogłam   ten  stan   osiągnąć   przede    wszystkim   dzięki   Twojej  pomocy.

Mistrzuniu   Andrzeju!     Dziękuję     TOBIE     za   to     w    mikołajki…

Nie  dam  Ci   kwiatów, perfum    czy    PREZENTÓW   ZE   SKARPETY,  ale zawiadamiam  Ciebie,

że  dotarłam    do    mety.

EWA S.

6.12.2017

184.

Przyszłam do Andrzeja  z ogromnym  bagażem doświadczeń  ,które ciążył niczym głaz....

Spotkanie człowieka o sercu ze złota i anielskiej cierpliwości pozwoliło mi pojednać się ze sobą, zrozumieć lepiej siebie, a przede wszystkim sobie wybaczać, spoglądać z większą miłością... Nauczyłam się wdzięczności, z uśmiechem przezywać każdy dany mi dzien.  Przepracowałam wiele bolączek, które opuściły moje ciało niosąc z sobą ulgę i spokój ducha...

Andrzej wyciągnął mnie niemal za włosy z bagna, spod którego już mnie nie było widać. Nie wiem gdzie byłabym dziś.. czy w ogóle bym była...

Dziś jestem silna, uczę się siebie kochać  i bliźnich każdego dnia bardziej, walcząc o siebie ,o swoje życie.

Dziękuję...

Monika G

28.10.2017

183.

Dziękuję Ci za to, że zmieniłeś moje myślenie i pomogłeś mi rzucić ten okropny nałóg. Byłam pod jego wpływem ponad 30 lat. z krótkimi przerwami. Było mi bardzo trudno... Okazuje sie, że zabierałam się do tego od dupy strony.. Wystarczyło kilka wspaniałych wskazówek i moje myślenie zmieniło tory i od prawie roku nie palę.. Dziękuję Ci za to z całego serca.

ASIA

10.10.2017

182.

Po 40 dniach przytulania męża i mówienia mu, że jest super dostrzegłam, że mąż wprawdzie nadal ma się za kogoś niezbyt wartościowego, ale jest taki uśmiechnięty, duuużo spokojniejszy i czuły.

Dziękuję:))))

KASIA

9.09.2017

181.

Podziękowanie na dziś: Podoba mi się to, w jaki sposób teraz działam, myślę i czuję. Jest to bardziej spójne, zgodne ze mną. Uważne. Przypomniałam sobie co w sobie cenię, kim chcę być i bardziej naturalnie dzielę się tym z innymi. Jeśli mnie zapytasz "Jaka chcesz być?" to nie odpowiem listą cech czy innych charakterystyk... Odpowiem "Niezależnie od tego, jaka chcę być, jestem czy będę, chcę się czuć ze sobą tak, jak teraz".

To jest więcej niż chciałam osiągnąć!

Ostatnio w radio padło pytanie do słuchaczy "Co byś sobie powiedział, gdybyś spotkał siebie, gdy miałeś 10 lat?". Różne osoby dzwoniły i mówiły, czego powinno być mniej, więcej, inaczej... Nigdy do radia nie dzwoniłam, ale teraz nie wytrzymałam... Co nagrałam? Jakoś tak to szło... "Magda, proszę, nic nie zmieniaj. Bądź taka, jak jesteś, rób to co robisz, czuj i myśl to co czujesz i myślisz. Popełniaj błędy, odnoś sukcesy. Cierp i się ciesz. Proszę, nie pozbawiaj siebie i mnie ani jednego doświadczenia, które jeszcze przeżyjesz. Bo dzięki temu wyrośniesz na kobietę, którą teraz jestem i z której jestem dumna".

Magda R.

7.06.2017

180.

 moje osiągnięcia sprzed roku:

1. większa wiara w siebie - poznałam i przypomniałam sobie o wielu moich zaletach fizycznych, psychicznych oraz o umiejętnościach,

2. wiem, że sama w sobie jestem ważna i wartościowa,

3. mam swoje zdanie i potrafię je wyrażać,

4. nie daję sobie tak łatwo "w kaszę dmuchać",

5. wzrosło moje poczucie humoru.

Pozdrawiam,

Iwona

7.05.2017

179.

 Osiągnęłam:

1.       Jestem 5x bardziej przekonana o swojej wartości.

2.       Uświadomiłam sobie, że myślę.

3.       Uspokoiłam się.

4.       Poznałam 300 swoich pozytywnych cech

5.       Ucieszyło mnie, ze je mam.

6.       Rozwinęłam swoje poczucie humoru

7.       Mniej się rozklejam niż przed spotkaniem.

8.       Potrafię bronić swojego zdania.

9.       Przeczytałam kilka wartościowych książek.

10.     Dziękuję Ci za to, że przeczytałeś moje maile i komentowałeś je.

11.     Zauważyłam, że byłam wykorzystywana przez niego

12.     Nauczyłam się brać sprawy w swoje ręce.

13.     Dziękuję Ci za to, że jak będę chciała, to mogę zadzwonić.

Moim celem było dowartościowanie się i ten cel osiągnęłam.

30.04.2017

178.

Piszę podziękowanie o tak późnej porze, bo tylko nocą tak pięknie tworzę:-) Chcę Ci podziękować za szkolenia, za to ze Ci się chce i mi teraz też się wszystko chce. Za Twoje książki i rady, za pokazanie Huny. Jest mi teraz lepiej, zaczęłam bardziej słuchać Siebie, nie mam parcia, że każdy ma mnie lubić i powoli docieram do tego, co jest tak naprawdę mną, a co jest wytworem gadania jaka to mam być i jak bardzo nie przeszkadzać i jak bardzo nie mieć swojego zdania (swoją drogą siedzi to nadal, tylko potrafię już częściej znaleźć ten moment kiedy się to odzywa). Powiedziałeś też taką piękną rzecz, że możemy wybrać jacy chcemy być. Tak mocno myślałam jaka to ja bym chciała być. Wyprostowaną, kobiecą optymistką, towarzyską. Tylko, że tak naprawdę to nie było by dla mnie, to byłoby dla kogoś. Dotarło do mnie wtedy, że ja przecież jestem i taka i taka. Często optymistką, czasem nie, czasem lubię iść w sukience do pracy i zbierać facetom szczęki z chodników, a czasem lubię kurtkę jak worek i trapery, i mam w dupie czy jakiś facet patrzy. Więc Twoje stwierdzenie nabrało dla mnie głębokiego sensu. Lubię wszystkie moje strony i jestem taka jaka chcę:-) Jestem na drodze akceptowania siebie, odrzuciłam porównywanie i bywam szczęśliwa, żyjąc fajnie:-)
Fajnie się też żyje mojemu mężowi od kiedy oboje wiemy, że mamy różne potrzeby i je nawzajem spełniamy. Okazało się, że myśmy gówno o sobie wiedzieli. Żyliśmy takim stereotypem zaczerpniętym z domów, z kto wie czego jeszcze, że jest to szok jak czasem spójrzmy wstecz. Zapłaciliśmy ogromną cenę za to. Ja i On, bo oboje narobiliśmy sobie takiej krzywdy. Teraz mogę powiedzieć, że tę cenę zaakceptowałam. Nie byłoby tego co jest teraz, bez tego kopa, nie nauczylibyśmy się niczego, nie poznalibyśmy się na nowo ale tak naprawdę, bez udawania, nie stworzylibyśmy związku w którym panuje szczerość dawanie i akceptacja, gdzie jesteśmy sobie bardzo bliscy. Nie myślałam, że taka relacja może istnieć. Może, tylko oboje tego chcieliśmy i zaczęliśmy tak robić. Więc podsumowując dziękuję Ci Ja że w końcu Mam Siebie, za nowe małżeństwo z nowym Mężem (choć nazywa się tak samo) i pewnie moja Córka jak dorośnie, to też Ci podziękuje, jak jej to wszystko opowiem:-)

Buziaki w czoło w całego serduszka :-*

Paulina

11.12.2016

177.

Andrzejku...
dziekue Gosi R. że mi o Tobie powiedziała.. dziękuję Hani G że mi pożyczyła Twoje ksiażki
dziękuje Tobie że bardzo szybko odpisałes na mojego maila w którym wywaliłam kawa na ławę ( nie znająć Cie zupelnie )
byłam w rozsterce.. nie o siebie .. ( może też powinnam ) o swojego " dorosłego" syna ..
a Tobie Dziękuję że JESTEŚ JAKI JESTEŚ....... ŻE ODPISAŁEŚ .. tak po ludzku.. zwyczajnie jakbym z przyjacielem rozmawiała - z takim prawdziwym który złych rzeczy nie ukrywa tylko mówi szczerze że cos robię żle ..
a najwazniejsze że nam pokazałeś drogę i mój syn jest teraz ze mną blisko jak dawno nie był.. mimo że jest dalej fizycznie :)))
Andrzej jesteś PRAWDZIWYM MĄDRYM FACETEM

DZIĘKUJĘ CI BARDZO
Asia z synami.. ( tym mniejszym też pomogłeś - pomagając mi ) ..
JAJAJ..
Joanna Artur Jakub Adaś Jaś :)

6.12.2016

176.

 Cudowny Andrzeju:

Tak postanowiłam zacząć, bo tak czuję.

W ubiegłym tygodniu byliśmy u Ciebie po cud. Byliśmy z mężem mym Stanisławem ;-).

Wtedy było dla mnie oczywiste, że ta wizyta przechyli szalę naszego życia na jedną stronę. Miałam tylko jeszcze maleńką nadzieję, że to będzie strona pozostania w tym małżeństwie. Przyjechaliśmy zmęczeni walką o wpływy, o rację i o milion rzeczy które nas oddalały od siebie. Oboje mieliśmy dosyć takiego stanu rzeczy i chcieliśmy zmiany. Trochę desperacją z naszej strony było postawienie wszystkiego na jedną kartę ale tak wtedy to czuliśmy. Cud się stał pewnego razu :-). Był on naszym udziałem z Twoją nieocenioną pomocą, tak właśnie to nazywam - CUD.

Dziękujemy Ci Andrzeju, że jesteś jaki jesteś i pomagasz ludziom wrócić do siebie. Bez Twojej pomocy nie udałoby się nam tego zrobić, wiem co mówię, kilkanaście lat zmagań mnie o tym upewniło i dla jasności każde z nas bardzo chciało się porozumieć ale wciąż coś nam to uniemożliwiało. Teraz mamy masę pracy do wykonania ale mamy także odkurzone uczucia i nowe siły aby to zrobić. Andrzeju pomogłeś mi uwierzyć, że szczęście w miłości istnieje i jest naszym udziałem, wiem, że kocham mojego męża Staszka a on kocha mnie.

Jeśli ktoś ma kłopot podobny do naszego uważam, że Andrzej Setman to może nie jedyna ale na pewno najlepsza i najkrótsza, choć nie najłatwiejsza Wasza droga do Waszego szczęścia.

Andrzeju - Dziękuję :-)

Joanna

5.12.2016

175.

 Roztrzęsiona zadzwoniłam o 20.00 do Andrzeja, czy nie znalazłby dla mnie czasu. Ten Wspaniały Człowiek zaprosił mnie i pół godziny potem znalazłam się zapłakana na krześle twarzą w twarz ze swoimi problemami i pomocną uwagą Cennego Obserwatora. Po 2 godzinach wyszłam uśmiechnięta.

 Dziękuję Andrzeju.

 Polecam każdemu dawkę Setmanizmu, nie tylko na wypadki rozmazanego tuszu pod oczami, ale raz na jakiś czas na warsztatach. Wybieram się na Hunę w styczniu.

 Agnieszka

17.11.2016

174.

Andrzeju:)
Chciałaby podziękować za to, że otwieram oczy o poranku i cieszę się, że zaczął się nowy dzień cokolwiek się wydarzy. Jadę do pracy z zadowoleniem lub przynajmniej na luzie:)
Widzę swoje ukochane czworo dzieci i nie myślę już tylko o tym, że mam przechlapane, bo to ja je mam "na głowie", a w związku z tym tylko same ograniczenia i problemy.
Wreszcie dziękuję za to, że potrafiłam od nowa, bez uprzedzeń spojrzeć na osoby, które dawniej "w moich oczach" wyżywały się na mnie. Teraz nie przyjaźnimy się, ale to są po prostu ludzie. Widzę ich problemy, ograniczenia i w sporej mierze rozumiem dlaczego są takie jakie są. Nie zrzucam na nikogo winy za to co jest. Wiem, że ktoś dokuczy mi tylko tyle, ile SAMA mu na to pozwolę.
Wreszcie serdeczne dzięki za to, że uwierzyłeś we mnie, to pozwoliło mi uwierzyć w siebie, podnieść się i dążyć do realizacji swoich marzeń:)))
Teraz kiedy upadnę potrafię się otrzepać, podnieść i iść dalej!!!:))))
Pozdrawiam serdecznie:)
Kasia

3.08.2016

173.

Andrzeju,

Dziekuje Ci Za to Ze pokazales mi Gdzie mam odnalezc w sobie lake, Jak latwo Sie usmiechnac I Jak wazne jest by pamietac Ze to co Dobre Dla mnie niekoniecznie jest Dobre Dla innych. Dajac mysle o tym co druga osoba chcialaby otrzymac, a NIE to co Ja sama chcialabym dostac.

Pytam, obesrwuje I jeszcze raz Pytam. Moje domyslanie nigdy Sie dobrze NIE konczylo. A najprostszy sposob by Sie czegos do wiedziec to zapytac ... NIE boje Sie pytac. NIE Chce zyc wlasnymi przekonaniami. Potrafie sotsowac 5 pytan Arnolda, ale potrafie tez zapytac innych. NIE poddaje Sie krytyce I NIE Szukam tez winy w innych. Kazdego dnia Szukam pozytywnych rzeczy ktore Sie wydarzyly w ciagu dnia I Dziekuje Za to bowiem bardzo duzoooooo pozytywnych rzeczy mnie spotyka.

Majac problemy finansowe doszlam do wniosku Ze NIE wyjde z nich jesli NIE zaczne oszczedzac. Majac problemy w pracy Wiem Ze Jesli sama NIE wloze wysilku w to co robie nikt inny tego Za mnie NIE zrobi. Ciagle nad soba pracuje by byc jeszcze lepszym czlowiekiem, szzczesliwym czlowiekiem. NIE utrydniam sobie zycie poczuciem winy w wyniku popelnianych bledow, trzymam dystans I zaznazam granice w kontaktach z facetami. Znalazlam w sobie umiejetnosc dochowywania wiernosci. Ktora wczesniej wydawala mi Sie nie realna. Akceptuje to czego NIE Moge zmienic I zmieniam to co Chce I Moge zmienic. Mam w sobie radosc I Wiem tez Gdzie podcielam sobie skrzydla. Teraz zaczynam Na nowo latac I odkrywac radosc z zycia.

Dziekuje sobie Za wreszcie namacalne pozytywne efekty Mojej pracy I Tobie Za to Ze wytrwales do tego czasu.

Zycze Ci wszystkiego co najlepsze I najszczesliwsze I abys zyl dlugo bys Mial sile pomagac Takim osobom Jak Ja.

MARTA

26.05.2016

172.

Więc Andrzeju...

Myślałam długo (oj długo za pewne byś powiedział)... Ale oto one. Podziękowania prosto z Wielkiego Miasta w którym odnalazłam siebie (mam nadzieje, Ze historia Mrówki w Wielkim Mieście też dobrze się potoczy)...

Wyjechałam, bo chciałam uciec od negatywnych osób, które mnie otaczały cale życie by zacząć na nowo, z czysta kartką. Nie potoczyło się Tak łatwo... Z wielkim trudem odnalazłam siebie. PO długim czasie Poznałam siebie wreszcie tez. Swoje wady zalety... Poznałam co to ciężka praca co to porażki I konsekwencje.

Gdyby nie to, Ze poznałam Ciebie, gdyby nie to, Ze stosowałam ćwiczenia, które mi zaleciłeś myślę Ze do dzisiaj tkwiłabym w marazmie swojego życia NIE będąc zdolna do podjęcia żadnej decyzji.

Dziś Już Wiem, Jak bardzo Się myliłam. Jaka głupia cipa byłam. Jak bardzo raniłam bliskich mi ludzi zwalając winę Za to co I'm robilam Na coraz to nowe wymowki... Klamstwa.

Ale ... Zrozumiałam.

Uśmiecham Się bardzo często,

Dbam o siebie - NIE jestem szara myszka której brak pewności siebie I a przede wszystkim szacunku do samej siebie. Patrze Na siebie I ok Może te zmarszczki Na Czole mi Sie NIE do końca podobają ale przynajmniej NIE jestem Już zmarszczona bo Sama Się marszczę bo pod ta czaszka tylko negatywne myśli były:))

Zmarszczki są ale to te z wiekiem :)

Doceniam każdy Dzień, każde Dobre słowo, dobrych ludzi nawet obcych, rozdaje uśmiechy, Chętnie pomagam.

Jestem sobą I NIE boje Się być sobą, NIE przejmuje Się negatywna opinia (Chyba Ze konstruktywna krytyka to Wtedy biorę pod uwagę I zmieniam ulepszam w miarę możliwości) bo Wiem skąd ona pochodzi ludzie niestety NIE wszyscy są dobrzy I NIE można zakładać Ze są. Z natury Może, ale w praktyce niekoniecznie I myślę nad tym zanim Komuś zaufam. Myślę o bezpieczeństwie swoim I moich bliskich.

Popełniłam wiele błędów ale zamiast tylko ich żałować przeprowadziłam retrospekcje tego co "Marta" myślała - I NIE myślę Tak Jak Wtedy w podobnych sytuacjach. NIE boje Się mówić tego co myślę Co czuje ale myślę Czy to co mowie czuje krzywdzi innych.

Jestem szczera ale Jesli NIE czuje Sie komfortowo by cos Komus powiedzieć mowie wprost Ze to NIE jest coś czym Chce Się dzielić - mam prawo do prywatności - w przeciwnym przypadku bym sobie wytatuowała Cala listę swoich błędów ... :) ważne jest to co z tego wyciągnęłam, do jakich wniosków doszłam - czyli byłam głupia niedojrzała cipa.

NIE doceniałam męża I rodziny.

Tego co otrzymałam od Ciebie.i wielu innych rzeczy.

Zmieniłam chore poglądy. Czuje Ze to "muszę" to był jeden z większych błędów które popełniłam - zamiast chcieć.

Dzięki tobie uzmysłowiłam sobie to.

Dzięki tobie Wiem Jak wyjść z chorego bzdurnego poglądu.

Widzę pozytywy.

Mam wiarę w siebie I w swój potencjał.

NIE jestem jednak skupiona Na sobie.

Wiem Ze w życiu NIE chodzi tylko o mnie bo mam wpływ tez Na życie innych ludzi.

I Chce ich dobra. NIE znam przyszłości ale Wiem czego przynajmniej NIE Robić bo to akurat łatwo przewidzieć, że Może Skończyć Się źle.

Przewiduje I myślę o konsekwencjach rozważam I analizuje Za pomocą 5 pytań swoje poglądy, to czego Chce - Czy na pewno tego Chce.

Słucham siebie uważnie NIE daje Się samej sobie okłamywać.

Obserwuje siebie I patrze Czy jest ok Czy interweniować :)))))

Dziękuję Ci Za narzędzia bez których NIE doszłabym Tak daleko.

Dziękuję Ze wierzyłeś we mnie, Teraz I Ja w siebie wierze.

Dziękuję Za to,  że Wiem co to jest miłość

Wiem Jak doceniać mężczyznę I Wiem Jak rozpoznać tych toksycznych Facetów co Traktują mnie Jak obiekt a NIE człowieka.

Dziękuję Ci Za to Ze Dzięki twoim ćwiczeniom uwierzyłam w siebie I dałam Się samej sobie poznać I pokochać.

Wiem Już Co jest ważne  I we dług których wartości żyć.

Odkryłam Ze gdzieś tam zamiast katoliczka Chyba bliższy mi buddyzm, bo szczere karma MA Sens.

Dlatego NIE Chce żyć w kłamstwie - skończyłam z Tym - Chce być szczęśliwa I każdego dnia jestem.

Sa rzeczy wciąż które Chce ulepszyć poprawić ale wszystko w swoim czasie bo to wymaga pracy czasu I poświecenia a NIE tylko hop siup. Jestem cierpliwsza. Daje czas I zrozumienie także Innym.

NIE poddaje Sie i Dalej pracuje Nad sobą NIE spoczywam na laurach.

Dziękuje Za Twoje książki - Każda z twoich opowieści zawiera watek który Mogę odnaleźć w swoim życiu dziękuję Za cenne wskazówki JAK żyć Jak kochać Jak chcieć Jak myśleć Jak używać mózgu Jak karmić mózg I Jak wierzyć w siebie I innych Jak doceniać Jak dawać Innym to co Sama daje sobie - Jak dawać to czego inni potrzebują - bo co Dobre Dla

Mnie Niekoniecznie jest Dobre Dla innych.

Czuję, że Mam misje :) misje zmienienia Samej siebie w lepszego człowieka :) I każdy Na Mojej drodze otrzyma ode mnie Dobre słowo bo Za Malo tego Na świecie - miłych słów podziękowań komplementów doceniania

Uczę swoja córkę Jak żyć według twoich wskazówek często daje jej wybór mówiąc jakie są konsekwencje by Już Się uczyła dokonywać wyboru I powiem szczerze Ze jest 100000 razy lepsza ode mnie :) urodziłam wspaniałego człowieka :) ale MA też Wspaniałych rodziców, Wiec Wiadomo :) MA wspaniałego Tate, który Na co dzień uczy Ja tego czego Ja NIE zostałam nauczona przez swojego Tate. I mowie mu bardzo często Jak bardzo jestem z niego dumna Ze jest wspaniałym ojcem.

Mojemu tacie też to mowie to głupieję :))) Chyba NIE wierzy ale zdecydowanie często mowie, że Go Kocham - też głupieję :) ah Ci ojcowie :)

Mamie tez mowie :) wygarnęłam jej jakiś czas temu co Miałam Za złe ale oczyściłyśmy atmosferę I jest dobrze :) mama cieszy Się bo wreszcie powiedziała, żeZe długo czekała aż dojrzeje I Się doczekała :) mowie Wiec z sensem I WIESZ Co - myślę zanim coś powiem to NIE straszne Sięc zastanowić nad odpowiedzią zamiast mówić bzdury.

Dziękuje Ci serdecznie Za to wszystko I dziękuje sobie że mi Się udało :) 

Ps czasem mam gorsze dni I jest smutno ale Wiem że To tylko stan - emocje czymś wywołane - Wiem Jak zmienić te emocje (przypominam sobie coś miłego, listę wręcz miłych rzeczy I doświadczeń) I robię to a nie trwam w smutku, w którym być NIE Chcę I NIE Muszę :)

Pozdrawiam Cie ciepło!

MARTA

12.05.2016

171.

Witaj Andrzeju,

kiedy zaczynaliśmy pracę, to niewyobrażalne dla mnie było, że faktycznie nadejdzie moment, kiedy będę pisał podziękowania. A tu proszę, trochę pracy z wyobraźnią i po sprawie :-)

Z tych wszystkich wielu rzeczy, o których bym mógł pisać, chcę podkreślić kilka - z mojego punktu widzenia - najważniejszych:

- po pierwsze pomogłeś mi odbić się od dna. Kiedy nawiązałem kontakt z Tobą, byłem w psychicznej rozsypce i na prochach, które zamiast coś pomóc jeszcze bardziej mnie pogrążyły. I w zasadzie wszystko mi było obojętne. Dzięki pracy z Tobą udało mi się  w głowie zasadzić myśl, że da się to wszystko odkręcić. Myśl następnie zaczęła puszczać pędy, a pędy zaczęły zajmować tereny, na których dominowała rezygnacja ... No i się zazieleniło.

- po drugie bezcenna była dla mnie możliwość regularnego i częstego kontaktu z Tobą w tym najtrudniejszym okresie. To była istna interwencja kryzysowa i ten sposób pracy mnie w tym czasie chronił. Kontakt dzień w dzień umożliwił zagaszenie największych pożarów. Trudno mi sobie wyobrazić bardziej optymalny sposób pracy w tej sytuacji, która miała wtedy miejsce.

A z takich aktualnie bardziej życiowych spraw:

- nauczyłeś mnie, jak kierować sobą, swoim umysłem, swoim życiem, zmianami ..... wyposażyłeś w narzędzia do realizacji marzeń

- wyłania się mi moja wizja samego siebie .... wiem, co chcę robić, czym chcę się zajmować, jak chcę planować przyszłość, wiem, że mogę kreować siebie i otaczającą mnie rzeczywistość .... wcześniej tego nie potrafiłem .... po prostu płynąłem tak, jak mnie poniosło.

I co ciekawe, to nie żadne cuda, to nie żadna magia. Po prostu stosujesz skuteczne metody i znasz się na tym, co robisz.

Za to wszystko - DZIĘKUJĘ.

Daniel

1.03.2016

170.

Cześć, Andrzeju!

Pora i na moje 5 groszy do Ciebie :)

W 2014 roku byłem u Ciebie na warsztatach RTZ. Techniki te stały się dla mnie w zakresie zdrowego myślenia tym, czym jest program antywirusowy lub zapora sieciowa dla systemu operacyjnego. Dzięki nim stałem się spokojniejszy, bardziej wyluzowany i otwarty na nowe wyzwania.
Niedługo po warsztatach zacząłem np. grać na perkusji, co od dawna było moim marzeniem.

Dzięki RTZ nauczyłem się nazywać po imieniu często kierowane do mnie "świetne" zdania z kwantyfikatorami typu "Ty zawsze...", "Ty nigdy...".
Zrozumiałem, dlaczego budziły we mnie wewnętrzny bunt. Były chore, bo - po pierwsze - NIEPRAWDZIWE. A prawda jest dla mnie WAŻNA. Jest jedną z moich wartości (to też ćwiczenie z warsztatów :)

Techniki zdrowego myślenia na pewno pomogły i pomagają mi osiągać moje cele (redukując przeszkody; te w mojej głowie).

Jednym z takim celów był wynik sportowy. Po kontuzji (naderwanie i skręcenie stawu skokowego) i dłuższej przerwie od intensywnego trenowania postanowiłem w sierpniu 2015 wrócić do regularnych ćwiczeń i postawiłem sobie za cel przeskoczyć w dal z miejsca 3 metry. Wynik złoiłem zaskakująco szybko uzyskując po kilku tygodniach 3,02m - co było
moim najlepszym rezultatem od jakichś 9 lat. Przy okazji nawet się troszkę wyżyłowałem (patrz załącznik, zdjęcie z jesieni).

Chcę także pójść na Brawurowe NLP.
I na "Cudowny Związek".
Oczywiście z moją Partnerką.

(Kiedy już Ją znajdę :).

Pozdrawiam serdecznie,
Jacek

17.02.2016

169.

Hej Andrzej,
Uzdrowicielu naszego związku :)
Nasza rozmowa trwała 3 godziny i jedyne co wiem że, przychodziłam na nią z moim już w zasadzie byłym mężem to miała być rozmowa, w której utwierdzę się w przekonaniu, że ten mój mąż jest beznadziejny i że mam go zostawić, a tu o dziwo okazało się że wychodzimy przytuleni i uwielbiamy się jest nam ze sobą dobrze.
Bardzo Bardzo dziękuję Ci za otwarcie moich zaciśniętych oczu i spowodowanie, że zaczęłam widzieć świat w kolorach czuć Radość i mieć chęć na przygodę. Okazał się że świat jest ciekawy - a to wszystko dzięki tobie. :)))
Buziak
Monika Skaza

17.02.2016

168.

Setman jest najlepszy na nieszczęśliwą miłość. Nie mam pojęcia jak on to robi, ja jestem wyczulona na manipulację, na fałsz, na chybione słowa. Kiedy już uwolnił mnie od tego brzemienia nieodpowiednich facetów, w sposób bardzo subtelny aż do pełnej akceptacji, to przywalił z drugiej strony. Że jeśli okazuje się, że było się z debilem, to człowiek sam czuje się jak kretyn. To smutna prawda. Jest straszny, Setman, on wszystko widzi. I jest cholernie skuteczny.

MK

23.01.2016

167.

28.12.2015

166.

Mój plan na życie zawodowe był prosty: znaleźć pracę w godzinach 8-16 od poniedziałku do piątku, zrobić co trzeba i każdego dnia zamknąć za sobą drzwi, aby zająć się rodziną. Wymagania co do zarobków były nie największe.
I znalazłam dokładnie taką pracę, jakiej chciałam, byłam zadowolona (na tyle na ile wtedy umiałam:) a po trzech latach awansowałam na kierownicze stanowisko. I tu zaczęły się schody...
Oto pojawiła się zazdrość ludzi, niechęć, obmowy, wyładowywanie złych emocji... resztę można sobie dośpiewać, szkoda mi czasu na rozpisywanie się o tym.
A wraz z tym wszystkim moja bezsilność, nerwica i w końcu rozpacz.
Dziś wiem, że to było błogosławieństwo.
I to nie był przypadek, że w tym momencie trafiłam do Ciebie Andrzeju:)))
Droga, którą przebyłam od tamtego dnia do dzisiaj była dosyć wyboista, ale dzięki Tobie była też zabawna, ciekawa, pełna przygód a najwspanialsze jest to, że dzięki temu dotarłam teraz do miejsca zwanego SZCZĘŚCIEM:))))))))))
Ty uświadomiłeś mi, że to na to wszystko pozwoliłam, że gdybym miała "dupę kierownika", to sama bym z tego "korzystała", ty pomogłeś mi odnaleźć swoją odwagę, wiarę i coraz wspanialej rozwijające się poczucie własnej wartości.
Dzisiaj mogę powiedzieć, że z przyjemnością jadę do pracy, potrafię być życzliwa dla KAŻDEJ osoby obok mnie. Osoby "życzliwe" w pracy mają do mnie dystans, mam odwagę sporo powiedzieć i walczyć o to co cenne, a świat po pracy, to mój prywatny świat, który każdego dnia jest coraz wspanialszy.
To wszystko dzięki Tobie!!!!

Dziękuję Ci z całego serca Andrzeju!

KASIA

5.10.2015

165.

Dla Andrzeja - SZAMANA XXI WIEKU - Dziękuję to za mało, więc Bardzo Dziękuję !
Po kilku latach zmagań z lękiem i atakami paniki trafiam do Ciebie - to było 3 lata temu. Podczas ustalania warunków współpracy z „niewiadomych przyczyn” wycofuję się i urywam kontakt …
Wracam po 3 latach aby jednak dokończyć to czego wtedy nie udało się nawet rozpocząć. Po kilku tygodniowej pracy z Tobą zrozumiałem dlaczego wtedy się wycofałem…
Nie byłem wtedy jeszcze gotowy na zmianę swojego życia na lepsze i paradoksalnie łatwiej mi było „cierpieć” - tego chyba nie da się w racjonalny lub logiczny sposób wyjaśnić…
Ta część mnie która nie chciała dorosnąć wtedy jeszcze po raz kolejny wygrała.
Tym razem jednak na skraju absolutnego zwątpienia poprzedzonego mało skutecznymi terapiami „psychologicznymi” i lekami antydepresyjnymi wydaję się być zdeterminowany.
Andrzeju - te kilka tygodni intensywnej pracy z Tobą ciężko porównać nawet do kilku lat wcześniejszych najróżniejszych prób pomocy sobie
Nie zawsze było milutko i słodko i czasem potrzebowałem chwili aby zintegrować to co dostałem i wrócić po więcej.
Dzięki Tobie zrozumiałem że mój lęk jest moim przyjacielem i prawdopodobnie najlepszą rzeczą jaka mogła mi się przytrafić na tym etapie biorąc pod uwagę to jak żyłem i nadal próbuję żyć.
Pokazałeś mi wiele moich chorych przekonań i dałeś narzędzia aby radzić sobie z kolejnymi w miarę jak będę je odkrywał
Pomogłeś mi przyjrzeć się moim prawdziwym potrzebą i pragnieniom oraz dodałeś odwagi aby zacząć żyć w zgodzie z nimi
Pomogłeś odkryć różne „podosobowości”, które stworzyłem na różnych etapach swojego życia oraz pokazałeś jak się z nimi komunikować i zintegrować ich potrzeby i pragnienia - jak się okazało bardzo zbieżne - choć wybierające rożne formy i sposoby ich zaspokajania często wzajemnie się sabotując.
Zainspirowałeś do ciągłego odkrywania PRAWDZIWEGO SIEBIE i odwagi bycia Sobą zamiast wchodzenia w role na potrzebę spełniania oczekiwań innych lub uwarunkowań społecznych
Zdystansowałeś od tej pierdolonej MORALNOŚCI która tak często jest przyczyną bezsensownego poczucia winy i samokarania się
Dziękuję za każde spotkanie za dziesiątki maili , za zaangażowanie i wiarę we mnie w momentach gdy ja sam w siebie już nie wierzyłem
Dziś wykonałem domykający rytuał .
Spisałem całe to gówno, które w sobie nosiłem i które tak bardzo mnie ograniczało na kartkach papieru, gniotąc każdą oddzielnie i wrzucając do kosza - wypełniłem cały.
Wyszedłem przed dom i spaliłem wszystkie patrząc jak wiatr rozwiewa żarzące się jeszcze spopielałe pozostałości…
Nie wiem nawet czemu tak akurat zrobiłem ale czułem że to może być pewien symbol który pozwoli mojej podświadomości zakończyć i pozbyć się tego co mi nie służy i nie jest już dla mnie dobre.
Czas dorosnąć i wziąć POŁNĄ ODPOWIEDZIALNOŚĆ za SIEBIE i SWOJE ŻYCIE !!!
Robert

4.10.2015

164.

******* Andrzej bardzo wiele Ci zawdzięczam :) co dzień wdzięczna Ci jestem za przekazanie mi "prostoty" związku :) jestem zakochana :) a to czego się od Ciebie nauczyłam jest fundamentem tej miłości :) na takich fundamentach można zbudować pałac :))

Wiele wiem ze szkolenia o "Związkach" jednak czytanie Twoich książek (!) Jest dla mnie obowiązkowe :) Nazywam je "instrukcją obsługi" i tak traktuję. Nauczyłam się obsługiwać siebie i świat, w którym żyje :)

Dziękuję (!)

Z miłością przytulam :))

Dorota S.

30.09.2015

163.

Drogi Andrzeju.

Trochę tak dziwnie mi, tak się do Ciebie zwracać, ale co tam.

Już kilka lat minęło od naszego pierwszego spotkania (niestety na razie jedynego) na szkoleniu w Rzeszowie.

Raczej zaskoczył mnie Twój widok, miałam raczej mieszane uczucia co do osoby prowadzącego i tak naprawdę sama nie wiem czego wtedy oczekiwałam. Faktem natomiast pozostaje to, że wizje, oczekiwania i wyobrażenia w kwestii Twojej osoby można sobie..... zupełnie odpuścić. Jesteś nietuzinkowy na 100 %!

Przepraszam, że piszę dopiero teraz, ale czasem trzeba po prostu dojrzeć. Moje życie się zaczęło zmieniać od spotkania z Tobą, a ponieważ byłam na nim ze swoim mężem, jego życie nie mogło pozostać bez zmian. Najszybsza terapia małżeńska na pewno jest Twoją domeną. Jesteśmy żywym tego przykładem i choć jak u wszystkich są lepsze i gorsze dni, to wciąż jesteśmy razem. Wyjaśniłeś w krótkich żołnierskich słowach zarówno mnie jak i mężowi co doskwiera mnie, jemu i nam obojgu. Dziękuję bardzo. Działasz także trochę jak straszak, bo jak bywało bardzo źle w moim odczuciu pytałam męża: “Jedziemy do Andrzeja?” I okazywało się, że jakoś nam rozum chociaż po odrobince wracał. Wart jesteś wszystkich pieniędzy, bo chyba nie da się wycenić ludzkiego szczęścia, a w naszym przypadku jest ono Twoją zasługą. Uważam, że nie przypadkiem kolega nas na to spotkanie zaprosił. Nic nie dzieje się przypadkiem. Kochane ludziska, jeśli macie dylematy czy spotkać się z Andrzejem, to z nich zrezygnujcie, ponad wszelką wątpliwość WARTO. Polecam Wam, a ja czekam na kolejne spotkanie z Tobą Andrzeju i dziękuję za “dotychczas”.

Pozdrawiam

Joanna F.

28.09.2015

162.

Andrzeju

Bardzo dziękuję Ci za pomoc . W okresie 2011-2012r. byłeś dla mnie kimś, kto odpisywał na moje depresyjne, smutne i rozpaczliwe maile z iście anielska cierpliwością i mądrością, nie bacząc na tysiąc literówek. Kto nie zostawił mnie i dzięki temu przetrwałam tak trudny dla mnie okres. We wszystkim o czym pisałeś, miałeś rację i tylko ja wtedy nie wszystko mogłam przyjąć, a może nie byłam gotowa. Ale byłeś przy mnie mailowo z wyrozumiałością i z uwagą dla minie. Za WSZYSTKO co dla mnie zrobiłeś DZIĘKUJĘ.

Wanda

21.09.2015

161.

    Andrzeju DZIĘKUJĘ Ci z całego serca, a może z głębokości serca, które już jest coraz lepiej poznanym obszarem.
    Słowa słabo oddają uczucia.
    To może obraz - jest wart więcej niż tysiąc słów.
    Byłam kiedyś bardzo wątłą, usychającą roślinką, do której przyczepiła się jakaś zaraza.
    Roślinką, która tak bardzo chciała rosnąć, zazielenić się bujnie, tworząc cień dla zmęczonych, spragnionych spokoju i wytchnienia ludzi, a szczytem marzeń byłoby wydać owoce.
    Zatem czekała, czekała, czekała...
    Ale cud przemiany przez długie lata omijał ją szerokim łukiem.
    Poszukiwała pomocy, a kiedy już wydawałoby się wszystko zawiodło pojawił się niezwykły człowiek, który ją zaakceptował taką jaka jest, uwierzył w nią, okazał swoją miłość.
    Niespodziewanie plamy zaczęły znikać, a liście zaczęły nabierać koloru i tężyzny. Jednak otoczenie roślinki uznało, że to co się dzieje może być złe. Odwiodło ją od procesu zmian, wszystko wróciło do starego, a proces choroby zaczął postępować i to bardzo boleśnie.
    W końcu roślinka podjęła jedną z najważniejszych decyzji w swoim życiu-odtąd będzie radzić się SIEBIE! To ona decyduje o swoim życiu, to ona jest odpowiedzialna za nie, to ona chce żyć i ma wybór albo robić to byle jak albo żyć pełnią życia, albo samemu wzrastać, albo całą swoją energią życiową karmić chorobę.
    Wybór dla mnie jest prosty i oczywisty.
    Dziś jestem drzewem, które jest coraz bujniejsze i piękniejsze z dnia na dzień.
    To jest po prostu cudowne i życzę tego każdemu z całego serca!
    Jeszcze raz DZIĘKUJĘ :*
    Kasia

PS Chciałabym jeszcze podziękować za jedno: przed chwilą się rozbeczałam, bo nie mogłam po prostu.
Kochaliśmy się mężem (bo znalazło się okienko bez dzieci:) i po prostu to było niesamowite. Tylko raz w ciąży tak czułam penisa w środku!!! Wtedy mój jedyny raz w życiu miałam orgazm wewnętrzny. Dziś nie zdążyłam, ale to co poczułam było nieziemskie, po prostu nieprawdopodobne!!!!!!!!!! I cudowne!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
DZIĘKUJĘ Z CAŁEGO SERCA :*

13.08.2015

160.

Kochany Andrzeju!

Dziękuję!

Za to, że we mnie UWIERZYŁEŚ! Wiele razy robiłam sobie i Tobie obietnice, że "teraz to już na serio CHCĘ zacząć ćwiczyć", odkładałam swoje życie na później, przeciągałam w nieskończoność wszystkie ciężkie chwile, bo było mi tak łatwiej, niż coś zmienić. Mimo to Ty odpisałeś NA KAŻDEGO mojego maila, NIE ZAWIODŁEŚ mnie ani razu!

Dziękuję za to, że byłeś (i jesteś już na zawsze) moim PRZYJACIELEM. Powiedziałeś mi "rozwiń skrzydła" i "zacznij w końcu żyć" i ja Ci uwierzyłam, bo okazałeś mi tyle ciepła i zrozumienia, ile ja sama sobie nigdy nie umiałam okazać.

Dziękuję, za wszystkie spotkania i rozmowy, raz trudne i gorzkie, a raz pełne uśmiechu i akceptacji.

Dziękuję Ci za to, że uświadomiłeś mi jak wiele mam szczęścia, że mam SIEBIE! Taką jaka jestem. Że mam piękne oczy! Teraz wiem, że wolno mi, samą siebie pochwalić i docenić. Że nie jestem brzydka, głupia ani niefajna i w dodatku od dawna O TYM WIEM :)

Dziękuję za to, że JAK OJCIEC przytuliłeś i powiedziałeś "DOROŚNIJ, najwyższa pora".

Dziękuję za ŁZY na ostatnim spotkaniu, na którym coś we mnie pękło i pozwoliłam sobie na okazanie emocji i po raz pierwszy otworzyłam się przed Tobą i sobą.

Dziękuję za wszystkie anegdoty, które mi opowiedziałeś. Nie wszystkie od razu zrozumiałam, wiele wydawało mi się bez sensu, a teraz wiem, że każda z nich miała swój cel.

Dziękuję za książki "Tubella" i "Nie...chcę żyć". Po prostu dlatego, że są świetne.

Dziękuję za to, że SPROWOKOWAŁEŚ mnie do myślenia i pokazałeś jak bezmyślnie podchodzę do wielu rzeczy, sama sobie szkodząc.

Dziękuję za to, że odważyłam się wreszcie Ci PODZIĘKOWAĆ. Bo z tymi podziękowaniami nic się nie kończy, a dopiero zaczyna :)

I w końcu DZIĘKUJĘ CI ZA TO, ŻE JESTEŚ! :) Jestem wdzięczna losowi, że pozwolił mi Cię poznać.

Monika

15.04.2015

159.

Andrzej otrzymałam maila, w którym zawarte były m. in. takie słowa:

“...po prostu czujemy, że żyjemy a to wszystko zawdzięczamy TOBIE!!! Dzięki tej terapii czuję, że w końcu żyję. Wszędzie mnie pełno, niczego się nie boję, wychodzę z domu do ludzi jak gdyby nigdy nic :) Kochana dzięki Tobie!!! :* “

Przekazuję go dalej,

Przekazuję Tobie,

Dzielę się z Tobą...

Bo te słowa należą się też Tobie....

bo tylko dzięki Tobie, mogłam doczekać się  chwili, gdy ktoś dziękuje mi za ‘szczęście’...

Nie tylko dałeś mi szansę, zaufałeś moim zdolnościom, mimo, iż moja wiara w sukces była znikoma....ale przede wszystkim NAUCZYŁEŚ MNIE INNEGO PATRZENIA NA ŻYCIE....

Stałeś się moim NAUCZYCIELEM, PRZEWODNIKIEM i PRZYJACIELEM.

Przeczytałam dziś swoje podziękowania do Ciebie i przyznam, że się popłakałam.....pewnie wiesz dlaczego.....(?)

Wiesz również, że ja zaufałam Tobie może nawet na początku naiwnie wierząc w cuda,

niebezpiecznie krocząc po cienkiej linie z zawiązanymi oczyma,

ale Ty byłeś obok, asekurowałeś, choć nie niosłeś na swoich ramionach

Pozwoliłeś mi przeżyć chwile trwogi, które zamiast mnie pogrążyć, dodały mi sił

Otrzymałam więcej niż mogłabym sobie wymarzyć...

Otrzymałam dar, za który nie da się zapłacić  sztabkami złota....

Bo nie można kupić DARU ŻYCIA, a Ty podarowałeś mi szansę bym mogła ponownie się narodzić....

CHCĘ  tym darem się dzielić, chcę pokazać innym, że można Żyć z dużej litery...i można tu na tym padole doznać szczęścia o jakim się nawet nie miało odwagi marzyć.

Nie chodzi o zwykłą radość, która jest niezwykle cenna, ale owo szczęście dotyczy wypełnienia życia SENSEM....i wiary w to, że każdy z nas jest wyjątkowy, a owa wyjątkowość dodaje barw codzienności....

i nigdy nie jest za późno by CHCIEĆ....i słowo ‘chcę’ zamienić na czyny, na konkretne działania, małe kroczki ku....ku temu co ważne w naszej egzystencji....

Nie myśl sobie, że w mojej głowie stworzyłam idealny obraz SETMANA, nieskazitelnego na duszy, wybawcę ludzkich rozbitków...

Wręcz odwrotnie, Twoje słabości, Twoja codzienność, Twoje gorsze dni, pokazały mi, że nie trzeba być IDEALNYM....

wystarczy być CZŁOWIEKIEM,

by ŻYĆ, żyć po swojemu!

Ściskam, przesyłam słowo DZIĘKUJĘ :*

I pamiętaj, że JESTEM również dla CIEBIE!

:*

Marysia

3.02.2015

158.

Andrzeju,

Chciałabym Ci bardzo podziękować za to, co dla mnie zrobiłeś. Zgłosiłam się do Ciebie w trudnym momencie mojego życia. Miałam problemy w swoim związku, czułam, że dotknął nas głęboki kryzys i sami nie damy sobie z nim rady. Zanim Cię spotkałam, zawsze myślałam, że problem w związku to problem w partnerze. Jakież było moje zdziwienie, kiedy uświadomiłeś mi, że dopóki nie zmienię siebie i swojego podejścia, nie zmienię nic w moim związku.

Przy okazji okazało się, że to głównie ja mam problem, bo jestem nieszczęśliwa sama ze sobą. Dziękuję Ci, że mi to uświadomiłeś i pokazałeś, jak to zmienić. Dziękuję Ci za zadawanie trudnych pytań, które zmuszały mnie do myślenia. Dziękuję Ci za to, że mnie przytulałeś zawsze, gdy płakałam, chciało mi się płakać albo tak po prostu. Dziękuję Ci, że mnie prowokowałeś. Dziękuję Ci, że dałeś mi swoje książki do czytania (wspaniałe!). Spotkania z Tobą, rozmowa z Tobą to czysta przyjemność, podziwiam Cię za Twoją pomysłowość (mam wrażenie, że nie ma problemu, którego nie umiałbyś rozwiązać). Dziękuję Ci za to, że powoli wydobywałeś ze mnie potencjał, który we mnie tkwił, a którego sama chyba nie umiałam wydobyć. Dzięki Tobie nie tylko poczułam się szczęśliwa w swoim związku, liczba kłótni między mną a moim mężem zmniejszyła się prawie do 0, mąż zaczął o mnie bardziej dbać, ale przede wszystkim, co najważniejsze dla mnie – poczułam się SZCZĘŚLIWA tak po prostu – więcej się uśmiecham, mniej się przejmuję błahostkami, czuję się bardziej atrakcyjna i piękna :) Bardziej szczęśliwy i zadowolony jest też mój mąż!

Dziękuję Ci za to, że zawsze odpisujesz na moje maile, to jest dla mnie bardzo ważne i daje mi dużo energii każdego dnia.

Na pewno jeszcze trochę pracy przede mną, ale dzięki Tobie wiem, JAK.

Mam taką świadomość, że jesteś i jak będę miała kiedyś jeszcze jakiś problem, to mi pomożesz go rozwiązać.

Z całego serca Ci DZIĘKUJĘ!

Magda

23.12.2014

157.

Andrzeju zmieniłeś całe moje życie.
Z całego serca Ci dziękuję!!!!!!!!!!!

BARBARA

11.12.2014

156.

Andrzeju chcę Ci podziękować za poukładanie w mojej głowie i za to, że powoli moje czyny zaczynają być spójne z wartościami, jakie są ważne w moim życiu.
Teraz już nie mam wątpliwości, że nawet jeśli moje dziecko jest chore, to ja nie muszę być chora razem z nim, bo to nie wnosi zupełnie nic korzystnego. Mogę w tym samym czasie zrobić wiele dobrego - choćby mogę jeszcze przyjąć u siebie koleżankę, która tego akurat właśnie teraz potrzebuje, żeby się wygadać, bo nie może już dłużej wytrzymać. Cieszę się z tego, że mogę to zrobić i mam szczerze gdzieś, że nie zdążyłam dokończyć porządków lub upiec ciasta, bo jutro imieniny.
Dziękuję za to, że po siedemnastu latach mam wreszcie świadomość tego, że nie umiem rozmawiać ze swoim mężem.
Nauczę się. Już jestem spokojna, a to podstawa. Ty nauczyłeś mnie, że nic nie trwa wiecznie, po złym przyjdzie czas także na to co dobre.
Umiem oczarować męża kiedy jest zasmucony.
Sprawia mi przyjemność kiedy "przypadkiem" wychodzę z łazienki w prześwitującej bluzce i widzę kątem oka jak facet pożera mnie wzrokiem (i przy okazji myśli już o czymś innym :)
Dziękuję!!!

Zuzia

24.11.2014

155.

Cześć Andrzej,

parę lat temu (pewnie ze trzy), podczas Huny mieliśmy rozmowę. To wpłynęło znacząco na zmianę i poprawę mojego życia, szczególnie z kobietami.
Niedawno byliśmy z moją kochanką na górze z pięknym romantycznym widokiem na oświetlone miasto. Właściwie to najpierw się pieprzyliśmy w aucie, a dopiero później podziwialiśmy widoki.
Pomyślałem, wtedy o tej krótkiej rozmowie, choć nieprzyjemnej, to bardzo skutecznej.
Dziękuję!

Tomek

24.11.2014

154.

Drogi Andrzeju,

Zgłosiłem się do Ciebie w jednej z najtrudniejszych sytuacji emocjonalnych w moim życiu. Rozbity, bez pomysłu na poradzenie sobie z nią, z poczuciem, że "muszę" wybrać mniejsze zło a i tak będę niezadowolony. Dziś z perspektywy czasu widzę, że sesje z Tobą były dla mnie absolutnie przełomowe. Dzięki nim, a właściwie dzięki Tobie zrozumiałem, że nie chodzi o "mniejsze zło", ale o decyzje które będą mnie przybliżały do mojego wewnętrznego szczęścia i spełnienia. Mimo zaledwie kilku spotkań, czuję, że dzięki Tobie dokonałem w życiu bardzo istotnych zmian.

Dziękuję za pomoc w podjęciu jednej z najważniejszych i zarazem najlepszych decyzji w życiu :-)

Dziękuję za pokazanie mi ile jeszcze nie umiem i ile pracy przede mną.

Dziękuję za pomoc w zamknięciu pewnych rozdziałów z przeszłości.

A najbardziej dziękuję za pomoc w zrozumieniu moich męczących mnie błędów z moich poprzednich związków. Śmiało mogę powiedzieć, że ich zrozumienie, było dla mnie jednym z najważniejszych i najbardziej oczyszczających doświadczeń w życiu, po którym czuję, że emocjonalnie i związkowo wreszcie wyszedłem na prostą, nic mnie już nie wstrzymuje i wreszcie czuję się szczęśliwy :-)

Andrzeju, nawet nie wiesz, jak bardzo mi pomogłeś ;-)

Dziękuję!

Leszek

15.11.2014

153.

Teraz myślę, że jakie podziękowania bym nie napisała, to nie będą wystarczające! Moje przeżycia nie są możliwe do opisania. Można tylko w przybliżeniu próbować to opisać.

Nie liczę czasu od kiedy do Ciebie piszę. To już pewnie jakieś trzy lata minęły od kiedy napisałam pierwszy raz w akcie całkowitej desperacji, a jakieś dwa i pół od kiedy bardzo często piszę. Od kiedy przejrzałam na oczy to pewnie któryś miesiąc.
Do tej pory jestem w szoku, kiedy odkrywam swoje czarne myśli, słowa które sama do siebie wypowiadam.
Kiedy po raz pierwszy to odkryłam, to poczułam jakby przeszył mnie piorun. To tak jakby ktoś mną wstrząsnął i to tak konkretnie! Było tak jakby pękła jakaś ogromna bania, która niesamowicie przeszkadzała ukryta gdzieś w najgłębszym zakamarku. Potem było cudownie poczułam niesamowitą ulgę, którą trudno opisać słowami - istny odlot, uskrzydlenie, pokój, radość, miłość :))
Jestem teraz innym człowiekiem.
Ale najcudowniejsze jest to, kiedy widzę zmiany w mężu i moich dzieciach - a mam ich już czworo (i żadnego nie zbywa:)))
Kiedy ostatnio zaszłam w ciążę myślałam, że będę sfrustrowaną, ledwo żywą matką czwórki dzieci i członkiem rodziny, która w naszym społeczeństwie często utożsamiana jest z patologią.
Usłyszałam: "Zrób coś, żeby tego dziecka nie było!"
Ale pomyślałam, że wolę być samotną matką niż to zrobić!
Łatwo nie było!
Strasznie potrzebowałam wsparcia...
Tu ukłon i przeogrooomne dziękuję również w Twoją stronę Andrzeju!!!
Były kpiny - również od strony rodziny, ale Ty przygotowałeś mnie na to, a ja przygotowałam na to również męża i nie daliśmy się!!!
W końcu urodziła się moja cudna córeczka :))
To był początek kolejnego cudu!
Po porodzie postanowiłam, tak na serio zmienić swoje tu i teraz.
Nie byłam dobrą matką!!! Byłam opiekunką swoich dzieci, partnerką męża, a nie prawdziwie kochającą matką i żoną.
Początkowo myślałam, że to co tak konkretnie spieprzyłam jest już nie do naprawienia. Jednak Ty dałeś mi nadzieję.
Dzięki Tobie zrozumiałam, że te dzieci są MOJE, że czas wreszcie rzeczywiście zająć się nimi, zobaczyć to, czego dotychczas będąc ślepą zupełnie nie widziałam. Czas wreszcie naprawdę je pokochać, bo kto nauczy je miłości jeśli nie właśnie ja!
Moje zachowanie i postępowanie zmieniło się, a wraz z nim zmieniła się moja rodzina. Teraz wiem, że to jaka będzie, czy będziemy szczęśliwi zależy ode mnie, bo to ja jestem sercem całej rodziny!
Jestem szczęśliwą mamą czwórki cudownych dzieci i żoną wspaniałego mężczyzny.
Bardzo często słyszę, że świetnie wyglądam, często padają pytania jak ja to robię, jak sobie radzę?
Wcale nie jest idealnie. Raz jest po prostu cudownie, drugi raz coś mnie znów porazi, bo ciągle odkrywam coś, co jest do zmiany. Jednak teraz wiem, że po chwilowym spadku, znów będzie cudownie. Zaczynam widzieć wszystko takim jakie jest i to też jest cudowne!!!
Teraz widzę, że ludzi się nie ocenia, ale kocha!
Ludzie nie są źli - oni są po prostu nieświadomi. Ludzie są tacy jakimi chcemy ich widzieć. Świat odbija się w nas jak w lustrze.
Nigdy nikomu nie dokopałam tak, jak dokopałam sobie, nigdy nikogo nie nienawidziłam tak, jak nienawidziłam siebie!!!
Pokochać siebie, zaakceptować, to jest jedno z najcudowniejszych przeżyć, o jakim można sobie pomarzyć! Warto marzyć, warto robić plany i stwiać sobie cele! Jak to zrobić? To bardzo proste: trochę chęci, samozaparcia i ... do roboty z takim wspaniałym przewodnikiem jakim jest Andrzej!

Dziekuję!!!

KASIA

21.10.2014

152.

Andrzejku,

Wcześniej, jak nie znałam Ciebie, to większości kobietom zazdrościłam (i wcale nie przez pseudo czy nie pseudoschizę). Moja spojrzenie było puste, a ja chodziłam jak cień, nosząc swoje urojenia na plecach, co mnie coraz bardziej przybijało. Snułam się z opuszczoną głową przez swoje życie, które nie miało smaku, a wręcz truło mnie, sama siebie zatruwałam. Udawałam, że wszystko było ok, a tak naprawdę w środku były zgliszcza, wraki myśli i spalone marzenia.

Na szczęście poznałam Ciebie i odmieniłeś moje życie, odmieniłeś mnie!! :]]] Andrzejku nauczyłeś mnie żyć tu i teraz i kochać siebie. Dziękuję Ci za to ogromnie!!!!! Pomogłeś mi uwierzyć, że jestem piękną i wartościową kobietą. Pomogłeś uwierzyć w siebie i pokazałeś jak kochać życie i przede wszystkim jak być szczęśliwą :)))) Bezcenne!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :)))))))))))))))) Pomogłeś mi odkryć moją kobiecość!!!!! :)))) Tak dużo mi dałeś!!!!!!!!!!!!!!! :))))))

D Z I Ę K U J Ę      O G R O M N I E      A N D R Z E J K U     ZA    W S Z Y S T K O !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :))))))))

Moja zmiana na lepsze to Twoja zasługa!!!!!! :)))) Jesteś wspaniałym człowiekiem, niesamowitym mentorem i kochanym przyjacielem!!!!!!!! i wiesz dobrze, że jeszcze znacznie więcej dla mnie znaczysz ;))))

Mówiłeś:     „Życie to taniec. Nie przesiedź go pod ścianą.”

Dzięki Tobie już nie siedzę pod ścianą!!! Pokazałeś mi, że umiem tańczyć i pokochałam taniec!!!! :]]]]  

Dokonałeś czegoś wielkiego, o czym nawet nie pozwalałam sobie marzyć!!!

Dziękuję Andrzejku!!!!!!!!! :]]]]]

Asia

17.10.2014

151.

Nie wiem czy mnie Pan pamięta, ale chciałem podziękować.
Czułem niedosyt w moim związku, a teraz mam wszystko.
Trochę jest Pan dla mnie jak dżinn z lampy...
w tak krótkim czasie moje fantazje się spełniają i to samoistnie,
dziękuję. :)

nath

16.09.2014

150.

BAAARDZO CI DZIĘKUJĘ, BO DZIĘKI TOBIE ZOBACZYŁAM, ŻE ŻYJĘ Z CUDOWNYM CZŁOWIEKIEM.

CZUJĘ SIĘ SZALENIE KOCHANA, A ŻYCIE Z MEŻEM NABRAŁO TAAAKIEGO SMAKU...

I NAGLE TEN TRUDNY DO NIEDAWNA W OBSŁUDZE MECHANIZM – MĘZCZYZNA :) STAŁ SIĘ ZROZUMIAŁY.

DZIĘKI TOBIE PRZYWRÓCIŁAM OCZOM MĘŻA TAAAKI BLASK, ŻE AŻ MNIE ZDUMIEWA.

Urszulka

25.08.2014

149.

Andrzeju,

spotkanie z Tobą było jednym z bardziej osobliwych przeżyć w moim życiu.

Jechałam do Ciebie, po wpływem impulsu, sama nie do końca rozumiejąc po co.

Czytając Twoje książki wchodziłam coraz głębiej w siebie dostrzegając tak dużo podobieństw do tego, co przeżywają ich bohaterzy, co z jednej strony otwierało mi oczy, a z drugiej upewniało, że wciąż jestem o krok przed zrozumieniem - przede wszystkim siebie.

Dziękuję Ci za to, że dobierałeś mi je jak najlepszy lekarz lekarstwo.

Spotkanie z Tobą pozwoliło mi spojrzeć na pewne sprawy z innej perspektywy. Zrozumiałam, że wciąż brakuje mi do siebie dystansu. Zrozumiałam, że niereagowanie zawsze zgodnie z tym co czuję, przynosi mi szkodę, że przez to nie jestem sobą. Dzięki temu mam świadomość, że jeszcze dużo pracy przede mną.

Najgoręcej dziękuję Ci za to, że w swojej szorstkości pokazałeś mi bardzo ciepłego mężczyznę. Będę tęsknić za Twoim przytuleniem po wyprowadzeniu mnie z łąki.

Kasia

12.08.2014

148.

Dziękuję, za pomoc od jakiegoś czasu jest mi z Żoną, po prostu dużo lepiej i łatwiej.
--
Pozdrawiam

Nathaniel v M.

14.07.2014

147.

Dziękuję Ci Andrzeju za to, że jesteś, że robisz to, co robisz, za Twoje cudowne książki, za cierpliwość do mnie, za szczerość do bólu, za to, że byłeś ostry i nie głaskałeś mnie po główce, za każdego maila (nie było sytuacji, żeby Andrzej zapomniał odpisać), za wsparcie i pomoc w mojej drodze do SZCZĘŚCIA I MIŁOŚĆI.

Spotkanie z Andrzejem nie było przypadkowe („nie ma przypadków, są tylko znaki”)… Patrząc z perspektywy, musiało tak się stać… Moje dzieciństwo, lęki i fobie, a potem decyzje, zainteresowania i ludzie na mojej drodze to elementy układanki, nawet to, co się wydarzy w niedalekiej przyszłości ma ze sobą ścisły związek. Ok, ale nie będę mówić zagadkami.

Moja szamotanina się ze sobą, lęk przed życiem, brak pewności siebie, ucieczki w różne rzeczy, zachowania kompulsywne ba! nienawidzenie siebie, depresje itp. stały się tak beznadziejne i uciążliwe, że tylko chciało mi się siąść płakać nad sobą …z bólu, poczucia żalu, winy, beznadziejności… Niestety antydepresanty były mało skuteczne na dłuższą metę, jedynie odcinały moje emocje, z którymi się wciąż borykałam. I tak ‘przypadkiem’ (sic!) trafiłam do Andrzeja. Rozmowa była dla mnie bardzo wyczerpująca i bardzo znacząca. Czułam się jak ślepy kot wyrzucony na ulicę… Zaufałam Andrzejowi, zaufała sobie. Ćwiczenia okazały się skuteczne, odzyskałam szacunek i wiarę w siebie, a to podstawa! Pozbyłam się wielu chorych poglądów, a to nie koniec :)

Kochany Andrzeju, Twoje książki są wspaniałe. Pierwszą książkę „Bella” po prostu połknęłam w jeden wieczór, śmiałam się i płakałam na zmianę, bardzo mnie poruszyła, zafascynowała. „Tak, chce żyć” rozłożyła mnie na łopatki, takiej dawki emocji dawno nie dostałam w postaci książki! I to niesamowite, nieodparte wrażenie, ze ta książka jest napisana tylko i wyłącznie dla mnie! MAGIA „Zaklinacz kobiet” dużo dał mi do myślenia, to książka bardzo odważna i bezpośrednia, uczy odwagi.

Każda z Twoich książek Andrzejku, pojawiła się w moim życiu w odpowiednim momencie i spełniła swoją rolę, na pewno do nich wrócę a gdy będę chciała dać komuś piękny prezent, to wybiorę jedną z moich ulubionych.

Dziękuję Ci ze szczerego serca za Twoje serce. Otwiera się dla mnie nowy świat, nie ustanę w pracy, nawet jak będzie ciężko i zabraknie sił, będę wiedział kim jestem, będę wierzyła w szczęście i miłość. Do zobaczenia wkrótce.

Iwonka

10.07.2014

146.

Kochany Setmanku spotkanie z Tobą jest niezapomnianym przeżyciem :) Piękną przygodą :)

BARDZO CI DZIĘKUJĘ ZA WSZYSTKO, CO OD CIEBIE OTRZYMAŁAM :) :) :)

Czytając Twoje książki poczułam silne emocje, jeszcze nie do końca wiedziałam, co mnie tak poruszyło. Uruchomiło się również myślenie i ku swojemu zdziwieniu zobaczyłam na swojej głowie wielki moherowy beret. Mnóstwo chorych poglądów, lęków, blokad, będących skutkiem wychowania i niestety religii również. Jako ostatnią z Twoich książek przeczytałam „Zaklinacza”. Tą książką „przyparłeś mnie do muru” :) Wiedziałam wtedy na pewno, że chcę zmian w moim myśleniu, a co za tym idzie i w życiu i że zmiany te możliwe są tylko z Tobą. Już wtedy Ci gorąco dziękowałam :)

Napisałam do Ciebie maila, a Ty odpisałeś. Potem były kolejne maile. Jeszcze nigdy żadnego obcego mi faceta nie potraktowałam tak serio, jak Ciebie. Uwierzyłam Ci, zaufałam i było WARTO!!!

Czytanie twoich książek, mailowanie z Tobą powoduje zmiany, ale dopiero spotkanie z Tobą twarzą w twarz, to prawdziwe trzęsienie ziemi i PRZEMIANA. Wystarczyło jedno szkolenie z Huny, w sumie trzy dni w Twoim Towarzystwie, abyś zburzył wysoki mur (przekonania, ograniczenia, lęki… dużo tego), który budowałam wokół siebie przez całe swoje dotychczasowe życie.

Pojechałam do Ciebie z ogromnym poczuciem winy, żalem, smutkiem, wstydem. Była we mnie złość. Jeden z wyuczonych sposobów reagowania na trudne sytuacje. Garbiłam się. I choć wcześniej próbowałam prostować ramiona, wychodziło mi to zupełnie nienaturalnie. Opadały z powrotem.

A Ty Kochany Setmanku zamiast „dzień dobry” na powitanie, najzwyczajniej w świecie mnie opierdoliłeś. Chętnie posłużyłabym się innym terminem w tym miejscu, ale żaden nie wydaje mi się odpowiedni do zobrazowania Twojego zachowania w tamtej chwili :). Nie ma w słowniku wyrazów, którymi posługuje się Setman :) Dziękuję Ci za przywitanie mnie na dworcu PKP Warszawa – Zachodnia. Nikt nigdy jeszcze tak oryginalnie mnie nie przywitał. Niesamowite przeżycie :) i bezcenna lekcja. Dużo ofiarowałeś mi swojego czasu i energii. Hojnie mnie obdarowałeś. Pracowałeś ze mną, posługując się głównie koszem na śmieci :). Duuużo do niego wyrzuciłam. A w zamian duuuuuużo dostałam - bezcennych darów. Stoję przed lustrem, patrzę w odbicie i zastanawiam się kim jest, ta postać :) Widzę ją pierwszy raz. Ma ogień w oczach :), pewność siebie i jest wyprostowana. Nie garbię się!!! Bardzo mi się podoba, to co widzę :)No i jak tu nie nazywać Cię cudotwórcą :) Jeden weekend Ci wystarczył Czarodzieju, żeby mnie postawić do pionu :) Obudziłeś we mnie ciekawość świata i ludzi. Chcę pytać i słyszeć, zastanawiać się nad znaczeniem wypowiadanych przez innych ludzi słów. A nie jak do tej pory myśleć, że inni myślą…, z góry zakładałam, przypisywałam innym swoje własne granice. Świat, który stworzyłam w swojej głowie był wypełniony lękiem, pozbawiony kolorów. „Chcę móc, mogę chcieć”, to kolejny dar, który pracuje w mojej głowie. Życzyłeś mi kiedyś odwagi i wydobyłeś ją ze mnie w ten JEDEN weekend, burząc wyżej wspomniany mur. Nawet się przy tym nie spociłeś (no może trochę :)). Został jeszcze mały murek, a dzięki Tobie wiem, że mogę jeśli zechcę go rozebrać i wiem, jak to zrobić. Z każdą godziną w Twoim towarzystwie rosła we mnie radość. Dziękuję Ci za troskę, czujne i przenikliwe spojrzenie, ciepło i życzliwość, bilety na autobus :)

Dziękuję Ci za prezenty – bonusy, a było ich mnóstwo :) :) :)

Wszystko, co od Ciebie otrzymałam jest piękne i wyjątkowe, ale największą wartość mają dla mnie skrzydła orła i szpileczki. Macham tymi skrzydłami za każdym razem, gdy czuję, że opadają mi ramiona. Efekt jest natychmiastowy :) Widzę te skrzydła i zachwycam się nimi, są taaaakie piękne, a jak będę kogoś chciała kopnąć, to popatrzę na moje śliczne nowe buciki.

Dziękuję Ci kochany Setmanku :) Cudnie, że Jesteś :)

Ci, którzy Cię spotkali na swojej drodze, wiedzą o czym piszę. A tym, którzy zastanawiają się nad spotkaniem z Tobą jeszcze raz mówię WARTO :)

URSZULKA

12.05.2014

145.

Andrzejku !!!

Dziękuję po pierwsze za książki , a w szczególności za "Tak...chcę kochać", bo to dzięki niej Cię poznałam:)
                                             jak i za kolejne, bo są najlepsze!!!

Dziękuję za odpowiedź na każdy ,nawet najbardziej bzdurny mail:) Zawsze mi poprawiały humor i zostaną w archiwum :)

Dziękuję za spotkania w Twojej początkowo "zadymionej" kuchni:) Cieszę się, że doczekałam czasów
                                             "nie zadymionej":)

Dziękuję za każde przytulenie i posiedzonko na kolankach "tatowych" :) Całkiem wygodne:)

Dziękuje za wywalenie mnie za drzwi za przeklinanie :D

Dziękuję za Twoje poczucie humoru "specyficzne":)

Dziękuję za te wszystkie " pociski " w moją stronę za użalanie się nad sobą:)

Dziękuję za naukę zdrowego myślenia :)

Dziękuję za poprawienie mi wiary w siebie i odkrycie w sobie wielu komplementów:)

Dziękuję za to, że nauczyłeś mnie że to co ktoś o mnie mówi i myśli jest mało ważne:)
Że świat nie jest taki zły i ponury jaki mi się czasami wydawał, że w każdym dniu można znaleźć powód do radości:)
Że nie każdy człowiek jest fałszywy a wielu ludzi jest pomocnych i dzięki takiemu nastawieniu na wielu wspaniałych ludzi trafiłam i trafiam:)

Dziękuję za "pierścionek zaręczynowy" :D (oddany w dobre "mniejsze" rączki :)

Dziękuję za to, że poświęciłeś mi swój cenny czas :)

Dziękuję za najwspanialszego zwariowanego 60-latka jakiego znam :D

Dziękuję, że jesteś!!! :***

Dzięki znajomości z tobą odważyłam się na kilka małych marzeń, a jeszcze wiele przede mną:)
Nie da się napisać wszystkiego za co dziękuję -Ty wiesz ,że Cię szanuję i że jesteś cudownym człowiekiem.
Mam nadzieję, że wielu ludzi na Ciebie jeszcze w życiu trafi bo wielu Cię potrzebuje! Mam szczęście, że mogłam Cię poznać:)

Ania :)

P.S. Nie odczułam w tobie psychologa, a przyjaciela i dlatego nie uciekłam po pierwszym spotkaniu:)

"- Dlaczego wszyscy tutaj są tak szczęśliwi, a ja nie?
- Dlatego, że nauczyli się widzieć dobro i piękno wszędzie - odrzekł Mistrz.
- Dlaczego więc ja nie widzę wszędzie dobra i piękna?
- Dlatego, że nie możesz widzieć na zewnątrz siebie tego, czego nie widzisz w sobie. "

6.05.2014

144.

Andrzej,

Pomogłeś mi polubić swoje ciało, raz bardziej, raz mniej, ale temu że raz mniej jestem sama sobie winna, bo powinnam bardziej się przyłożyć do wykonywania ćwiczeń które mi zadawałeś.
Jednak różnica między tym co było, a co jest teraz jest kolosalna! Nauczyłam się żyć bez leków, żyć TU i TERAZ, cieszyć się tym co mam. Dałeś mi dużo odwagi do pokonywania codziennych trudności, nauczyłeś wybaczać sobie niedoskonałości i niedociągnięcia, nauczyłeś też większej wyrozumiałości dla innych. Stałeś się w pewnym sensie substytutem ojca dla mnie, zawsze marzyłam o kimś dorosłym kto będzie mi pomagał, mój ojciec zupełnie się w tym nie sprawdzał, moja mama jako bardzo wierząca osoba chciała uczynić mnie świętą, a kiedy coś robiłam źle wpędzała w straszne poczucie winy, dlatego całe życie musiałam się straszliwie kontrolować żeby nie sprawić jej przykrości. Ty pokazałeś że jestem tylko człowiekiem i mam prawo żeby czasem coś spieprzyć, za co jestem Ci niezmiernie wdzięczna, bo pierwszy raz w życiu zrozumiałam, że bycie perfekcyjną świętą albo bycie zerem to nie jedyne możliwe alternatywy.

Dziękuję Ci za wszystko co dla mnie zrobiłeś, czasem nawrzeszczałeś, zmieszałeś z błotkiem, ale zawsze BYŁEŚ, nigdy nie zostawiłeś mnie samej sobie, zawsze mogłam się do Ciebie odezwać, spotkać, porozmawiać.

Jola

14.04.2014

143a.

Kochany Andrzeju

Proszę Cię nie pomyśl, że coś ściemniam - to będzie tylko szczera prawda płynąca z głębi serca.

Od pierwszego kontaktu z Tobą (jeszcze za pośrednictwem Tubelli), rozpoczęłam w swoim życiu prawdziwa rewolucję. Bardzo dużo się dowiedziałam o życiu, o przekonaniach i przede wszystkim o sobie.

Zdemaskowałeś mnie właściwie od pierwszego kopa i za to autentycznie Cię podziwiam. Ale kocham cię i wielbię za Twoje fantastyczne książki, które są dla mnie jak przewodnik po życiu. Kocham Cie i wielbię jeszcze intensywniej za Twoje maile, które poza wszystkim innym pomogły mi odbudować moją samoocenę, która ostatnio sięgała dna!

Mogę śmiało powiedzieć, że uratowałeś moje życie!!!! Do końca życia będę wyznawać Ci moja miłość, uwielbienie i wdzięczność, bo jesteś dla mnie ogromnym SKARBEM.

Jesteś najmądrzejszym mężczyzną, jakiego udało mi sie w życiu spotkać.... Po prostu jesteś mężczyzną!

Twoja najwierniejsza z wiernych wielbicielka Dorota

9.03.2014

143.

Jako pierwsza z książek Andrzeja Setmana wpadła mi w ręce Tubella. Szukając zupełnie innej książki, trafiłam na jej opis w Internecie i ze zwykłej ciekawości zamówiłam. Gdy ją przeczytałam, nic nie było już takie samo. Obnażenie tego, co wstydliwie chowamy głęboko w sercu, niezwykła rozmowa ojca z córką(!), bardzo bezpośrednie odkrywanie uczuć i emocji oraz doskonały styl to mieszanka, która sprawiła, że Tubella jest książką absolutnie niezwykłą. Postanowiłam odszukać w sieci informacje o autorze oraz jego książkach.

Jakie było moje zdziwienie, gdy odpowiedział na maila. Byłam przekonana, że mój list gdzieś tam utknie z całą masa podobnych, ale nie! Andrzej odpowiedział. Odpowiedział i pomógł. Odpowiadał cierpliwie na wszystkie moje listy, co sprawiło, że poczułam się ważna i potrzebna. Nie bagatelizował mojego problemu, tylko się nad nim pochylił. To niezwykłe spotkać na swojej drodze tak mądrego, ciepłego, przyjaznego i z ogromnym poczuciem humoru człowieka. Ale to jeszcze nic.

Gdy przeczytałam opowiadania i Nie... chcę żyć, doszłam do wniosku, że Andrzej pisał je specjalnie dla mnie. Nie potrafię nawet wyrazić jak wielkie emocje obudziły we mnie te książki. Gdy je czytałam, pochłaniałam wręcz - zapominałam oddychać! Zapominałam o całym świecie. Bardzo dużo dały mi do myślenia, obudziły uśpione uczucia i bardzo, ale to bardzo mnie wzruszyły. Byłam pewna, że Tak… chcę kochać oraz Zaklinacz nie będą już w stanie mnie tak poruszyć - a tu niespodzianka. Gdy skończyłam czytać Tak… chcę kochać, przez kilka dni nie byłam w stanie zacząć innej książki - tamta siedziała we mnie zbyt głęboko, by móc myśleć o czymś innym. Przez 3 kolejne dni wracałam do fragmentów, czytałam głośno mojemu mężowi, śmiałam się i płakałam na przemian. Nie przypominam sobie, aby kiedykolwiek jakaś książka wywołała u mnie tak silne i skrajne emocje. Zaklinacz zwalił mnie z nóg. Pierwsza myśl jaka przyszła mi do głowy po przeczytaniu zaklinacza, to że ta książka jest o mnie!!! Niesamowite.

Książki Andrzeja Setmana poza tym, że to doskonałe pisarstwo z wysokiej półki, odmieniły moje życie. Książki i maile. Zaczęłam nad sobą pracować, próbuję się z sobą zaprzyjaźnić, pracuję nad swoim związkiem - nauczyłam się mówić mężowi wprost o swoich potrzebach, zaczęłam rozmawiać z córką na bardzo ważne tematy (nie było to proste, bo nikt nas nie uczy rozmawiać na tematy intymne i osobiste, a wręcz od dzieciństwa słyszymy, że to nie wypada i nie pasuje), przestałam przejmować się pierdołami i dokopywaniem sobie, częściej się uśmiecham i od czasu do czasu robię coś tylko dla siebie.

Pierwszym krokiem na "nowej drodze życia" było zapisanie się do Andrzeja na szkolenie RTZ. Pierwszy raz od 23 lat odważyłam się!

Odkąd poznałam Andrzeja i jego książki zaczęłam żyć świadomie. Każdy dzień jest ważny, na nic nie czekam, staram się żyć pełnią życia tu i teraz. Teraz już wiem, że w życiu nie ma przypadków, dlatego cieszę się, że Najwyższy postawiał mi na mojej drodze tak fantastycznego człowieka.

Andrzeju dziękuję.

Dorota

1.03.2014

142.

Andrzej w niedzielę kupiłam sobie pawia - tak KUPIŁAM królewskiego żywego pawia.

Zakup był spontaniczny, także paw został chwilowo zamknięty w starej szopie z braku innych możliwości.

Pomyślałam sobie, że przed poznaniem Ciebie byłam jak tenwielobarwny PAW zamknięty w obleśnej szopie.

Który dostawał pić wody w starym garnku bez ucha i żarcia na starej wygiętej patelni.

Przelała się czara goryczy dlatego tak głośno skrzeczę!!!

Nie zatka mi się teraz oczu bylejakością.

„Pokazałeś” mi Andrzej poprzez rozmowy, że jestem ważna.

Pokazałeś ,że moje libido nie zgasło, bo jestem chora (tarczyca) i mam swoje lata.

Libido jest w porządku tylko ja gasłam.

To ja mam wpływ na zmianę sytuacji.

To Ty Andrzej otworzyłe szopę i wyprowadziłeś PAWIA na wolność.

No I JESZCZE jednio odebrałeś mi komfort palenia (żartuję z tym komfortem) po 40 latach nałogu.

Twoje rzucenie palenia na mnie zadziałało.

JAK to zrobiłeś nie wiem?

Wracając od ciebie ta myśl, że Ty nie palisz nie dawała mi spokoju.

Jeszcze tego dnia dołączyła moja wnuczka mówiąc – babciu śmierdzisz.

I na drugi dzień obudziłam się wolna od nałogu.

Dlatego Andrzej dziękuję serdecznie za pomoc .

A …i chciałabym uwierzyć, że jak krzyczysz do mnie to jest to krzyk kontrolowany.

Bo jeśli to jest tak jak Twoje szczere łzy wzruszenia to robi mi się smutno, bo chcę żeby moje piękne oczy widziały Ciebie w zdrowiu.

Dziękuję Andrzej, że jesteś.

No i nie byłabym sobą gdybym nie napisała, że dziękuję sobie, że Ciebie odnalazłam.

EWA :)

31.03.2014

141.

Andrzeju,
Jestem szczęśliwą Martusią! Poznałam Cię przez moją przyjaciółkę. Gdy mi opowiadała o Tobie zastrzegła, że wizyta u Ciebie będzie nietypowa. Nie będziesz mnie głaskał po główce i mi współczuł, że ja taka biedna jestem. O nie..... Było zupełnie inaczej - skuteczniej. Przy pierwszym spotkaniu pokazałeś mi jak sama siebie oszukuję i ja sama sobie najbardziej w życiu dopierdalam. Pokazałeś mi, że można inaczej. A przede wszystkim pokazałeś mi jak w bardzo prosty sposób mogę pokochać Martusię :)

Niedawno zauważyłam, że osiągnęłam swój cel. Stałam się mądrzejsza o wiele kwestii. Głównie dzięki książkom, których lista otrzymana od Ciebie jest strasznie długa. Powoli lista ta jest coraz krótsza, a moje poczucie szczęścia coraz większe.
Warto było wdychać dym z wypalonych przez Ciebie wielu papierochów...

Dziękuję Ci z całego serca,

Martusia :)

16.02.2014

140.

Dzień dobry Andrzeju,

Żyjesz w pełnej harmonii z otaczającym Cię światem. Szczęście przenika każdą komórkę Twojego ciała i ta cała masa pomysłów, które napędzają Cię codziennie do konstruktywnego działania. Świat stoi przed Tobą otworem, aż tu nagle coś nieprzewidzianego się dzieje… w jednej chwili wszystko się pieprzy, spada na Ciebie jak grom z jasnego nieba. Zanim zdasz sobie z tego sprawę, wpadasz w bagno, z którego coraz trudniej się wydostać. Nie kontrolujesz już niczego i zaczynasz pogrążać się coraz bardziej i bardziej. Pytasz „dlaczego?” ale odpowiedź nie nadchodzi.

Pamiętasz Andrzeju? Po pierwszym naszym spotkaniu wysyłam Ci wiadomość z podziękowaniem za poświęcony mi czas, na co Ty odpisałeś… ”To ja dziękuję! Tak się czułem cały wieczór, jakbym spotkał się z Edisonem, który wynalazł żarówkę i twierdzi, że to nie jest żadne cenne odkrycie:)”. Tym właśnie stwierdzeniem uświadomiłeś mi, jak wiele rzeczy zależy właśnie ode mnie i tylko ode mnie.

Nasze życie jest kombinacją wzlotów i upadków. Nierzadko zdarza się jednak, że upadek jest na tyle silny, że sami nie dajemy sobie z nim rady. Wtedy właśnie aby się z niego podnieść, potrzebna nam jest pomocna dłoń, potrzebny nam jest ktoś, kto nawet przez chwilę będzie w naszym życiu pełnił rolę drogowskazu, wskazującego odpowiedni kierunek. Dla mnie Ty nim byłeś właśnie w takim momencie mojego życia, kiedy to przeszłość znowu przyszła zebrać plon, kiedy mój umysł „zwariował”. Dzięki Tobie zrozumiałam, że poprzez destrukcyjne myślenie, sprawcą wszystkich nieszczęść jestem tylko i wyłącznie ja sama. Dziękuję Ci, że wtedy byłeś przy mnie i mogłam Ci się przysłowiowo wypłakać w rękaw. DZIĘKUJĘ ZA POMOC I ZA TO, ŻE JESTEŚ!!!

Pozdrawiam serdecznie,

Monika

15.02.2014

139.

Drogi Andrzeju.

10 stycznia minie rok odkąd napisałam do Ciebie pierwszego maila…

Zaczęłam tak: Natknęłam sie dziś na fragment książki "Nie... chcę żyć". Myślałam wtedy, że to zwykły przypadek. Ot, fragment książki, który akurat znalazł się w Internecie na jakimś forum. Dziś wiem, że nic nie dzieje się przypadkowo.

Chcę Ci podziękować za miniony rok. Ale najpierw podziękowałam Bogu, że pojawiłeś się w moim życiu razem ze swoimi książkami, swoją mądrością życiową i niesamowitym poczuciem humoru.

Nie wiem, czy nie przesadzę cytując słowa Kordiana „Skąpałem się… i ożyłem. I czuję życie!”. Dziękuję, że wyleczyłeś mnie z mojej chorej moralności i ze ślepej ufności w autorytety.

Dzięki Tobie zrozumiałam, że nigdy nie przestałam być wartościową kobietą. To strach powodował, że się nią nie czułam. Teraz czuję się w pełni świadomą i wartościową kobietą, odpowiedzialną za siebie i moją rodzinę.

Jeszcze nie dowierzam, że wystarczyło „jednodniowe pranie mózgu” i wszystko jest na właściwym miejscu :) Teraz wiem, że rzeczy niemożliwe załatwiasz od ręki, a na cuda potrzebujesz 8 godzin :)

Przez chwilę pomyślałam, że mogłam być w tym miejscu już pół roku temu… Ale wtedy wygrał mój strach i wycofałam się. Ale nie chce o tym myśleć, bo przecież sam mówiłeś, że nie warto wracać do tego co było. Za to również Ci dziękuję.

Dziękuję Ci, że nie zamknąłeś przede mną drzwi, mówiąc, że miałam już swoja szansę. Wręcz przeciwnie. Zrozumiałeś mnie i przyjąłeś z otwartymi ramionami.

Dziękuję Ci za te słowa: „To, co było dobre kiedyś, nie musi być dobre dzisiaj; to, co jest dobre dla innych, nie musi być dobre dla ciebie”. Szkoda, że moja mama ich nie znała :)

Dziękuję za pokazanie właściwej drogi mi i mężowi. To początek. Dopiero wskoczyliśmy na właściwy tor. Wiem, że przed nami daleka droga. Być może będzie zawiła i pełna wybojów. Ale już się nie boję. Dzięki Tobie Andrzeju wiem, że sobie poradzę. Wiem jak postępować. Wiem, że wiele zależy właśnie ode mnie.

Przyznam szczerze, że dobrze mieć świadomość, że jesteś i odpiszesz jak tylko będę tego potrzebowała (aczkolwiek na wszelki wypadek :)

Chcę, żeby te podziękowania nie były pożegnaniem lecz prośbą o dalszą pracę ze mną. Chcę, żebyś nadal wyśmiewał moje fascynujące opowieści. Chcę, żebyś mnie ochrzaniał, jak tylko na to zasłużę. Chcę, żebyś wstrząsnął mną tak, jak tylko Ty potrafisz. I chcę żebyś jeszcze kiedyś przytulił mnie tak jak to zrobiłeś na pożegnanie. Nie czułam się jak zadowolona klientka wychodząca od psychologa (którą niewątpliwie byłam) lecz jak córka, którą żegna ojciec… Dzięki Tobie i Twoim słowom bez obaw zaczynam nowy rozdział swojego życia.

Jeszcze raz, Andrzeju, serdecznie Ci dziękuję :)

Monika

6.01.2014

138.

Andrzeju,

Dziękuję Ci za Twój czas który poświęciłeś dla mnie w trakcie naszych spotkań, długich rozmów przez telefon oraz za napisanie do mnie wieeelu maili. Dzięki Tobie dowiedziałem się bardzo wiele o sobie, moim związku, moich problemach, o tym co źle robiłem w moim związku, czego nie powinienem robić, jak wiele rzeczy spierzyłem swoją niewiedzą i arogancją. Przez te długie 4 miesiące od naszego pierwszego spotkania poskładałem swoje życie do kupy, nauczyłeś mnie wiele o kobietach, ich psychice, nauczyłeś mnie panować nad sobą, swoimi emocjami. Szkoda, że wcześniej tego nie wiedziałem co wiem teraz, ale cieszę się, że w końcu się dowiedziałem :) Żadna kobieta nie jest już w stanie mnie zdenerwować, wyprowadzić z równowagi swoim zachowaniem, fochami, wybuchami emocji, ciągłym testowaniem. To już się skończyło i nie wróci. Akceptuję kobiety takimi jakimi są włącznie z ich zaletami, wadami, fochami, emocjami. I to wszystko tylko dzięki Tobie, Twojej wiedzy którą mi przekazałeś. Jesteś WIELKI :) dlaczego tak ważnych rzeczy dla nas i naszego życia nie uczą w szkole? Przecież to jest podstawowa wiedza nt. jak przeżyć ŻYCIE w zgodzie z sobą i innymi. Dlaczego człowiek musi sam się tego uczyć na swoich błędach? I jeżeli ma szczęście w końcu trafia na takiego człowieka jak Ty który mu to wszystko wyjaśni, pomoże poskładać do kupy.

Pozdrawiam serdecznie

NOWY Krzysiek

13.12.2013

137.

Andrzejku,

Bardzo długo szukałam pomocy, aż w końcu trafiłam na książkę o cudach za pośrednictwem błogosławionego Jana Pawła II i zaczęłam gorliwie prosić właśnie Jana Pawła II, by Bóg nauczył mnie szczęścia, radości z codzienności i stał się cud!!!!! Moje modlitwy zostały wysłuchane :]]] bo poznałam Ciebie i zaczęłam w końcu naprawdę żyć.. żyć z rumieńcami na twarzy, z wybuchami radości, z różnymi smaczkami przyjemności, z uśmiechem w sercu.. a to był dopiero początek i to dzięki Tobie Andrzejku!!!!!!

Byłam wylękniona, zakompleksiona, nie umiałam patrzeć bez mojego wyolbrzymiania problemów i ciągłego dowalania sobie negatywnymi myślami, a Ty cierpliwie wyprowadziłeś mnie z mojej zapleśniałej jamy złych myśli na światło ludzkich serc, piękno codzienności, które miałam na wyciągnięcie ręki tylko, że ja wstydziłam się, że mam ręce i jednocześnie wygodniej mi było żyć w bierności, w szarościach, w tłumie, bez swojej indywidualności, łatwiej było mi się dopasować do miałkości, beznadziei. Wygodnie było mi tęsknić za szczęściem, na które nie umiałam sama zapracować, wypielęgnować.

Dzięki Tobie, Twoim niezastąpionym wskazówkom zaczęłam rozumieć siebie, widzieć swoje pragnienia, marzenia i cieszyć się z tego, że każdy ma do tego prawo, nawet ja i że to nie takie trudne jest zadbać o własne szczęście.

Byłam zbyt powolnym uczniem, zbyt ostrożna, wszystkiego się bałam, ale Ty cierpliwie i niezmiernie skutecznie pomagałeś mi uwierzyć w siebie, budować szczęście i uszczęśliwiać moich bliskich.

Nie raz gdy zwierzałam się Tobie to oczekiwałam współczucia, przytulenia, ale Ty zupełnie inaczej reagowałeś niż oczekiwałam.. inaczej, ale skutecznie.. bo Ty dokładnie wiedziałeś czego mi potrzeba tylko ja to nie od razu rozumiałam.. Teraz wiem, że tuliłeś mnie prawdą, bym zaczęła widzieć siebie z dystansu i w końcu zrozumieć swoje błędy. Nie karałeś ani nie litowałeś się tylko skutecznie wskazywałeś kolejne etapy mojej drogi po siebie.. po swoje szczęście, o które każdy sam umie zadbać i wyhodować.. pokazałeś jak tego dokonać, ale ja potrzebowałam dużo czasu, by wszystko zrozumieć i zrzucić wygodne siedzenie w użalaniu się nad swoim losem i trudnościami, które tak naprawdę nie były wcale wielkimi trudnościami..

Zreperowałeś moje serce, pomogłeś ujrzeć moją duszę i wydobyć prawdziwą moją naturę, którą w końcu zaczęłam kochać, ale jeszcze długo bałam się być szczęśliwa. Zamiast iść do przodu to też czasem cofałam się. To idiotyczne, ale wolałam wygodne bezpłciowe wegetowanie, bez smaku, bezpieczne bagno znanych narzekań i czarnej otchłani, bo to było mi najlepiej znane, niż nieprzewidywalne życie wraz z wybuchami radości, a czasem płaczu.

Dużym przełomem była lektura Twojego fantastycznego „Zaklinacza kobiet”. Teraz naprawiam dalej swoje życie, ale świadomie, z radością i chęcią i zaczynam naprawdę w końcu żyć !!!!!!!!!:]]]]] Wiem też, że już dawno powinnam chodzić bez łapania się za czyjeś ręce i w końcu puściłam się tego asekuracyjnego i lękliwego trzymania się przede wszystkim Ciebie, ale nie oznacza to, że zamilknę.. zajmujesz szczególne miejsce w moim sercu, uwielbiam Ciebie i kocham Ciebie miłością przyjacielską :]]]]] Podałeś mi pomocną dłoń nie jeden raz, nie dziesięć razy, ale setki razy!!!! Tego nigdy nie zapomnę!!! Byłeś ze mną, przy mnie, dla mnie.. tego nikt dotąd nie podarował mi.. Andrzejku jesteś jedyny w swoim rodzaju!!!!! I naprawdę wierzę, że jesteś aniołem.. wyjątkowym aniołem z największym sercem jakie dotąd poznałam :]]]]]

JESZCZE RAZ SZCZERZE I BARDZO GORĄCO PROSTO Z SERCA DZIĘKUJĘ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Asia

6.12.2013

136.

gdyby nie Ty - od roku byłabym starą, zrzędliwą rozwódką...

w ogóle mam kilka zdań podsumowujących mój rok

kiedyś - gdy dziękowałam ci za tamten wspaniały grudzień - powiedziałeś mi, że nadchodzący rok będzie jeszcze lepszy...

miałeś rację... jest :*

ta radosc, której nie było we mnie w wakacje...  pojawiła się... :))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

moje samopoczucie doskonale oddaje ta piosenka: http://www.youtube.com/watch?v=QUaJF5faWBU

Pięknego dnia :)

Basia

PS to nie są tylko słowa... ja naprawdę tak czuję... :)

29.11.2013

112a.

Witaj Andrzej:)

Kolejne miesiące....

Za dwa miesiące miną trzy lata od naszego spotkania, a ja po raz kolejny chcę Ci powiedzieć takie proste dziękuję!!!
Jesteś najwspanialszym wariatem jakiego spotkałam i tym, który wiele pokazał...
Jestem szczęśliwa, że dzisiaj świeciło słońce, że mgła wiła się pośród tysiąca kolorów lisci na drzewach, jestem najszcześliwszą matką na świecie, mam najcudowniejsze dziecko (Maciuś ma już ponad rok), żyję z wspaniałym człowiekiem, którego telefon i słowa kocham Was - Ciebie i syna sprawiają, że uśmiecham się jeszcze bardziej. Doceniam to co mam:)
Chce żebyś wiedział, że pamiętam to co mi pokazłeś, że wprowadzam to w życie i staram sie przekazywać to innym.
Cieszę się, że nic nie muszę....ciesze się, że dużo chcę...:)
Cieszę sie, że kiedyś spotkałam Ciebie, uściskałabym Cię najchętniej!!!
ZAWSZE będę o Tobie pamietać!
Dziękuję...

Ewa K

9.10.2013

135.

Cześć:)
Chciałam Ci podziękować, bo w dużej mierze dzięki Tobie matura poszła mi ... satysfakcjonująco ;) Odstresowałeś mnie i pokazałeś, że matura i studia to nie koniec świata, uświadomiłeś mi, że choćby nie wiem co to sobie poradzę. Lepiej lub gorzej, ale dam radę :)
Dostałam się na studia wszędzie, gdzie składałam papiery. Wybrałam UAM w Poznaniu, bo jeśli chodzi o mój kierunek jest podobno najlepszy. Na początku bardzo nie chciałam tam iść, bo zupełnie nie znam Poznania i nikt ze znajomych tam nie idzie. Jednak po chwili przypomniałam sobie Twoje słowa i mimo że dostałam się do Gdańska, zrezygnowałam z niego. Podjęłam "dorosłą decyzję" jak to się mama śmieje i nie poszłam na łatwiznę tylko wybrałam lepszy uniwerek.
Patrycja

8.08.2013

134.

Dziękuję za to, że jesteś (także dla mnie).

Dziękuję za Twą anielską cierpliwość, za to że nie oceniasz, nie potępiasz i pomagasz się pozbierać. Dziękuję za poświęcony czas, za to że mnie zawsze wysłuchałeś.
Czuję się jak ktoś, kto zawsze marzył o tym, żeby tańczyć, ale nigdy nie miał na tyle odwagi, aby wejść na parkiet lub może nie umiał tam wejść...
Ty jesteś fantastycznym tancerzem, który 'sposobem' zaprosił mnie do tańca i lekko, umiejętnie prowadzi w tańcu...
Wiem, że tańczę jak słoń i to dosłownie:))) Wciąż depczę Ci po stopach i nie tylko! Ale Ty jakbyś na  to nie zwracał uwagi z uśmiechem kontynuujesz cudowną lekcję życia, której się nigdy nie zapomni...
Bardzo się cieszę, że wreszcie zaczęłam, że się odważyłam... Przede mną mnóstwo pracy... ale chcę tego, chcę żeby było lepiej!

Dziękuję Ci, że nie podzieliłam losu kolegi z pracy, który od kilku miesięcy jest na zwolnieniu lekarskim, bo 'rozchorował się na nerwy'. A jego koledzy stwierdzili, że "ciężko mu będzie wrócić do pracy, bo wszyscy wokół wiedzą na co się rozchorował...."
Było bardzo blisko. Ale tak się cieszę, że się ocknęłam z tamtego stanu. To było jak koszmarny sen, z którego nie mogłam się obudzić, dopóki Ty nie podałeś mi pomocnej ręki...

Dziękuję, że nauczyłeś mnie patrzeć na siebie jak na człowieka, uwierzyłeś we mnie i pokazałeś, że nie jestem tak beznadziejna jak myślałam, ale jestem kimś naprawdę wartościowym. Z Twoją pomocą spojrzałam sobie prosto w oczy, przeprosiłam siebie, polubiłam i zaczęłam ŻYĆ NA NOWO. W moim sercu zagościł upragniony spokój ducha, nauczyłam się śmiać, cieszyć, dzięki Tobie poczułam się piękna...
A życie małżeńskie? A może raczej ucieleśnienie stwierdzenia, że życie jest jak jajko: trzeba je jakoś znieść...
To Ty uświadomiłeś mi, że facet to też istota, która czuje i nie żyje tylko dla seksu. Choć to ostatnie to była istna porażka... BYŁA!!! Teraz spełnianie 'małżeńskich obowiązków' nie polega na tym żeby wymyślić nowy wykręt tak, by mąż nie poczuł się urażony kolejną odmową...

DROGI ANDRZEJU SERDECZNIE DZIĘKUJĘ CI ZA TO WSZYSTKO .... I JESZCZE WIĘCEJ, BO NIE SPOSÓB WSZYSTKIEGO NAPISAĆ!!!

KASIA

31.07.2013

133.

Dziękuję za komplementy i za to, że uświadomiłeś mi, że jestem śliczna :)

Dziękuję za pyszną kawę ,za herbatę i za pyszne śniadanie i obiad :)

Dziękuję za przytulanie, za czytanie artykułu z gazety :)

Dziękuję za książkę o miłości bezwarunkowej, której jeszcze nie przeczytałam do końca, ale przeczytam :)

Dziękuję za zadania, które wlały miłość do mojego życia.

Dziękuję za to, że pokazałeś mi jak zamieniać chore przekonania i poglądy na zdrowe:) dzięki którym lubię siebie :)

Wiem, że jestem śliczna ,piękna ,atrakcyjna i seksowna i jestem cudem natury :)

Wiem, że jestem kobietą, no może nie kobietą jeszcze a samiczką, a to już coś :)

Chcę się rozwijać dalej.

Karolina

30.07.2013

132.

Drogi Andrzejku,

Dzięki wielkie za wszystko za wszystko co zrobiłeś, zmieniłeś moje życie, facet jest ekstra, prowadzimy szczęśliwe życie, znaleźliśmy siebie od nowa i codziennie znajdujemy więcej powodów żeby być ze sobą i zawdzięczamy to Tobie i sobie zarazem, ale bez Ciebie na tamtym etapie by się nie udało :)

Odzywaliśmy się do Ciebie kiedyś, ale nie otrzymaliśmy odpowiedzi – pewnie poszło na jakiś spam, ale to jest nieistotne – najważniejsze, że spotkaliśmy Ciebie na swojej drodze kiedy weszliśmy na trudną ścieżkę prób naszego małżeństwa.

Pozdrowionka

Paulina

Andrzej,

Od kiedy mieliśmy niewątpliwą przyjemność spotkać się z Tobą nasze postrzeganie bycia ze sobą zaczęło ewoluować w stronę bezgranicznego oddania drugiej stronie.
Zrozumiałem, że dobra komunikacja to najlepszy sposób na rozwiązywanie problemów, którymi życie nas obdarowuje żebyśmy się rozwijali.
Zrozumiałem też jak ważne jest obiektywne podejście, którego jesteś najlepszym reprezentantem :)
Kiedy weszliśmy na ścieżkę przeciągania liny było wokół nas wielu ludzi.
Niektórzy z nich chcieli nam pomóc a niektórzy z niewiadomych mi przyczyn chcieli zrealizować jakiś swój cel niekoniecznie nastawiony na to żebyśmy się dogadali (nie piszę tu o byciu ze sobą tylko o dogadaniu żeby nie patrzeć na siebie wilkiem). Ty jako jedyny obiektywnie pokazałeś nam jacy jesteśmy, jak wyglądamy i jak wygląda druga strona. To doświadczenie było bezcenne :) To doprowadziło nas do pracy nad sobą i naszą miłością. W dużej mierze dzięki Tobie jesteśmy dzisiaj razem i czujemy ogrom szczęścia z tego powodu. Wiem, że jest to nasza praca nad sobą ale Ty otworzyłeś nam oczy żebyśmy mogli to zobaczyć i mam wrażenie, że bez Ciebie by się nie udało :)
Od tamtego czasu wiele się u nas zmieniło, każdy dzień jest piękny, problemy, które co jakiś czas przychodzą są po to żeby nas wzmacniać a nie dzielić – zbudowaliśmy bardzo mocną relację oparta na wzajemnym szacunku i pełnym zaufaniu, że wszystko co robi druga strona jest dla naszego wspólnego dobra.

Bardzo się cieszę, że poznaliśmy Ciebie na jakże trudnym etapie naszego życia i przekazuję info o Tobie wszystkim znajomym, daję Twoje książki w prezencie żeby mogli spojrzeć na życie z innej strony.
Sam także staram się pomagać i wierzę też w to, że w jakiś sposób dobra karma, którą nam sprezentowałeś zatoczy koło i wróci od nas do Ciebie.

Pozdrowionka

Piotrek

28.07.2013

131.

Andrzeju
Po trzech latach ja nadal wspominam czas spędzony z Tobą w Warszawie i jestem wdzięczna za to czego się od Ciebie nauczyłam. Wspominam Ciebie, prawdziwego (takiego jak mi się pokazałeś), bez masek, bez udawania, bez owijania. Zrzucanie moim masek trwa nadal chociaż jest już o wiele lżej jak było kiedyś. Dotarło do mnie, że jedna z najgorszych rzeczy jaka może mi się przytrafić to niezakwestionowane myśli. Dzięki Tobie zrozumiałam, że istnieje też inny świat za murami więzienia, który zbudowałam z moich ograniczających przekonań. Czasem idę szybko innych razem wolniej ale najważniejsze, że idę.

pozdrawiam , jeszcze raz dziękuje :)

Agata:)

4.07.2013

130.

Jeśli chcesz przeczytać podziekowania, to kliknij na obrazek :)

12.03..2013

129.

Dokladnie 12 marca ubieglego roku, znalazlam Cie i napisalam pierwszego maila :) Ale mialam farta! :)
Duuuuuzo sie zmienilo w mojej glowie i zyciu, dzieki temu spotkaniu. W zasadzie zmienia sie wciaz i... o to chodzi!!! Dzieki Tobie ruszylam do przodu i nie zamierzam sie zatrzymywac!!!!
Czekalam i czekalam na wene tworcza, zeby napisac ci podziekowania, ale ciagle brakowalo mi slow i takie zwykle DZIEKUJE wydawalo mi sie zbyt ubogie... Chcialam 'strzelic mega elaboracik', ale dzisiaj - na dzien przed rocznica - doszlo do mnie ze to moje ubogie DZIEKUJE wcale nie jest ubogie i ze znaczy bardzo duzo i ze nic nie musze pisac, zeby kogokolwiek przekonywac jakie to moje DZIEKUJE jest prawdziwe i wazne - prawda sama sie obroni! :)))
Wiec DZIEKUJE Ci - moj Przemadry, Przemily (powiedzmy ... :P) Przesymaptyczny, z Niepospolitym Poczuciem Humoru, Radosny i Zwariowany MENTORZE (ach jak ja Cie lubieeeeeeeeee :D) - za to wszystko co od Ciebie dostalam: czyli madre slowo, twoja wiedze, doswiadczenie, uwage, wsparcie, pochwaly tudziez konstruktywna krytyke, komplementy, poczucie wyjatkowosci, kasliwe i trafne uwagi, zabawne porownania i teksty po ktorych 'rylam jak prosiaczek'... DZIEKUJE!!!!!!
Pyski i sciski :*

Izucha

11.03..2013

128.

Dzięki!!!!!!!

Za to, że się poukładało... za to, że dotarło, że nikogo nie zmienię, a mogę jedynie pracować nad tym, żeby mnie żyło się lepiej i za to, że przestałam się biczować gadając głupie zdania, pytania czy twierdzenia... w sensie chore.

Kachna

31.01..2013

127.

Andrzeju!
Dziękuję za to, że pomogłeś mi szerzej otworzyć oczy, pokazałeś inną perspektywę. Zwróciłeś mi uwagę na wiele spraw, których nie byłem świadomy, dałeś mnóstwo 'materiału' do przemyśleń. Ale przede wszystkim dzięki Tobie wreszcie zasypiam ze spokojną głową :)
Dziękuję Ci za szczerość do bólu, za humor, za ciepło, za celne pytania i celne uwagi. Tak szybko pomogłeś mi obalić te moje przekonania, które powodowały że stałem w miejscu i nie pozwalały mi się cieszyć tym co jest teraz. Odblokowałeś mnie i odblokowałeś we mnie radość, którą jak kretyn dusiłem w sobie skupiając się na pierdołach.
I na końcu dziękuję Ci po prostu za Twój czas podarowany mojej osobie!

Łukasz

25.11..2012

126.

Chcę zwrócić się do ludzi, których jak mnie dotknął, a może raczej przygniótł problem depresji.
U mnie ciągnęło się to jakieś 6-7 lat. Chodziłam do różnych specjalistów, którzy albo mówili mi, że trzeba nauczyć się żyć z depresją i wypytywali o moje mgliste wspomnienia z dzieciństwa, albo przepisywali mi leki anty. Dopiero Setman powiedział mi, że tylko sama mogę się z tym naprawdę rozprawić i pokazał jak. Napisałam do niego w chwili, kiedy moja przyszłość wydawała mi się zupełnie czarna i wydawało mi się, że już nie mam siły, żeby dalej walczyć ze swoimi demonami. Spotkałam się z nim na początku sierpnia. Dostałam ogrom wiedzy i kopniaka pod tytułem "weź się w garść, to nie takie trudne, jeśli naprawdę chcesz żeby było dobrze, to jesteś w stanie osiągnąć swój cel". Pracowałam solidnie i intensywnie przez 2 miesiące. Wyrzucałam z hukiem z głowy dawne, chorobliwe poglądy, dostrzegłam, że depresja tkwi w zakorzenionych w człowieku, chorych mechanizmach, które każdego dnia odbierają siłę do życia. Ale te mechanizmy można unieszkodliwić! Zrozumiałam, że ciągłe przytłaczające czarne myśli nie wynikają z depresji ale są jej istotą. Grunt to przerwać błędne koło i zacząć wypracowywać nowe pozytywne myśli automatyczne.
Andrzej uczy jak to robić.
Andrzej mnie nie pocieszał, nie mówił jak żyć, nie dawał żadnych gotowych recept. Rozmawiał, używał trafnych argumentów do obalenia moich absurdalnych, jednak silnie zakorzenionych przekonań. Odsyłał mi fragmenty moich e-maili zakończonych jego krótkim pytaniem, które dotykając sedna sprawy, zmuszały mnie do myślenia i często przynosiły "olśnienie". Zlecił mi zapoznanie się z lekturami, które także dały mi większy ogląd na ważne dla mnie sprawy.
Praca z Setmanem nauczyła mnie samodzielności, autonomicznego myślenia. Mam 20 razy więcej pewności siebie, 50 razy więcej optymizmu i radości życia. Zauważyłam, że im mniej człowiek rozmyśla o swoich problemach, tym więcej uwagi może skierować na piękno wokół. Zrozumiałam co znaczy być swoim przyjacielem i sprzymierzeńcem.

Andrzeju, mam nadzieję że nie przeszkadza Ci, że sporą cześć treści stanowi list otwarty. Napisałam tak, bo pamiętam dobrze mój stan "wyjściowy", pamiętam też mój stan kilka lat wstecz kiedy sama robiłam sobie ogromną krzywdę w poczuciu, że jakaś potwornie silna choroba targa moim życiem. Wtedy nie miałam nadziei że może być inaczej. Myślałam że jestem skazana na ciągłe nawroty depresji. Teraz myślę, że jestem na tyle silna, żeby szybko rozpoznawać pierwsze oznaki włączania się starych mechanizmów i świadomego zatrzymywania destrukcyjnej machiny. Chciałabym, żeby inni zdeterminowani ludzie, którzy wiedzą czym jest to "błędne depresyjne koło", mogli się z niego z Twoją pomocą wyrwać. Żeby wiedzieli, że jest ktoś taki jak Andrzej Setman, który nie pomaga zaznać chwilowej ulgi głaszcząc po głowie, współczując i mówiąc, że wielu ludzi ma podobne problemy, ale uświadamia, że mój los zależy ode mnie i pomaga wnosić radykalne i trwałe zmiany
w życie.

Ogromnie Ci dziękuję, że pomogłeś mi zmienić moje życie. Życzę Ci dużo zdrowia i siły żebyś mógł pomóc jeszcze wielu ludziom i napisać wiele książek.

Serdecznie pozdrawiam

Agnieszka

6.10..2012

125.

Dzięki Andrzej za te kilka godzin rozmowy i wiele maili, które pozwoliło mi odrzucić to co niepotrzebne, wyburzyć to co zawadza i na tym odnowić siebie. Wracam do Twoich skryptów i tego o czym rozmawialiśmy w trudniejszych momentach, a na co dzień obserwuje swoje myśli - wyłapuje te chore i rozprawiam się z nimi bezlitośnie! Wszystko jest w głowie, a to co wewnątrz jest i na zewnątrz - dzięki że mi to uświadomiłeś. I że nic nie muszę, a chcę.

Chcę żyć, kochać, dawać... Fajnie jest :)

Tomek

28.09..2012

124.

Dziękuję Ci Andrzeju za to, że dzięki Tobie wiele zrozumiałam. Żyłam przez kilka dobrych lat z przekonaniem, że dobrocią wyrównam to co złe i podłe. Tak, bywałam podła, ale tylko przez 10 minut, przez pozostałe 24 godziny byłam mila - to było moje super usprawiedliwienie. Problem w tym, że nikt tego nie przyjmował.

Zadawalam sobie jedno pytanie, skoro jestem taka dobra, to dlaczego wychodzę na taka złą? Pewnie do tej pory zadawałabym sobie to pytanie, gdyby nie twoja lekcja. Dzięki Tobie mam te wiedze, której bardzo potrzebowałam. Czy stosuje ja w praktyce? Póki co, nawet jeśli na chwilę schodzę na złą drogę, to natychmiast z niej szybko uciekam, bo pamiętam :-)

Ania

17.08..2012

123.

Drogi Andrzeju!

Przychodząc do ciebie nie spodziewałam sie, jak wiele rzeczy przede mna odkryjesz. W zadymionej kuchni, krok po kroku na przykladzie zabawnych historii i anegdot pozwoliles mi zrozumiec pewne sprawy, na temat ktorych krąży obecnie pelno mitow i niektore, bardzo wazne prawdy zostaja powszechnie wysmiane i uznane za nieprawdziwe. NIejednokrotnie poczulam zlosc, ze masz racje, ze obnazyles moje idiotyczne myslenie, ze ja, uwazajaca sie za inteligentna, potrafilam postepowac tak nielogicznie. Cale szczescie, ze tak młodo uleglam 'oswieceniu'.

Nawet ciezko jest mi wyrazic swoja wdziecznosc. Bo to dzieki tobie odzyskalam siebie. Dzis smialo moge powiedziec, ze nauczyles mnie samodzielnie myslec i przywrociles moja wiare w sens tego 'wysilku'. Juz nie ulegam schematom, a moje kategorie dobre/złe odnosza sie do tego co jest takie DLA MNIE. Zupelnie rowniez odmieniles moje postrzeganie zwiazku i 'dales' mi prawo do bycia szczesliwa. Przywrociles mi rozum, a to bezcenne!

Anna

16.08..2012

122.

Drogi Andrzeju,

Długo i strasznie opornie zbieraliśmy się do napisania choćby krótkich podziękowań. Należą Ci się jak to określiłeś „…jak psu zupa…”. Tak, i jak zwykle masz rację! Dlaczego więc nie pisaliśmy? A no właśnie dlatego, że jesteś wyjątkowym człowiekiem, co zapewne mówią i piszą Ci wszyscy, którym pomogłeś, więc nic odkrywczego nie napisaliśmy, lecz za poświęcony czas, za cierpliwość i mądrość życiową, którą przekazałeś w prostych, ale jakże sugestywnych słowach, za patrzenie na otaczający świat i widzenie go nareszcie bez różowych okularów, bez barw ochronnych i bez bajecznej wyobraźni księżniczki i księcia, za to wszystko, co zrobiłeś i jak dużo od siebie wniosłeś w nasz związek, który chylił się już po równi pochyłej na sam dół. A było już naprawdę tak bardzo źle, już niemal beznadziejnie i wówczas na naszej drodze pojawił się Setman…, Andrzej Setman! To Ty odmieniłeś nas i wpuściłeś świeży oddech w nasz związek. To dzięki Tobie dziś utrzymuje się już dużo mocniej na powierzchni, chociaż jeszcze mnóstwo pracy przed nami i za to będziemy Ci dozgonnie zobowiązani… Dlaczego nie pisaliśmy? Bo nie ma po prostu takich słów, które by choć w najmniejszym stopniu mogły wyrazić nasz ogromny szacunek i wdzięczność dla Ciebie, bo teraz znowu rozmawiamy, śmiejemy się, cieszymy każdą chwilą spędzoną razem, mamy wspólne plany, marzenia, chcemy dalej żyć i czerpać z życia co najlepsze. Jesteś cudownym człowiekiem i szkoda tylko, że takich Setmanów jest tak mało na tym świecie, a takich głupców jak my tak strasznie dużo. Tym bardziej możemy teraz uważać się za szczęśliwców, bo mamy Ciebie Andrzeju!!!

Ogromnie, naprawdę ogromnie za wszystko DZIĘKUJEMY!!!

Ela z mężem. :)

14.08..2012

121.

Andrzej, dzięki Tobie zrozumiałem, że wszystko co dotyczy mnie zależy ode mnie. Zmieniłem swój sposób patrzenia na świat i ludzi. Odkryłem, że jestem wartościowym człowiekiem, który zasługuje na miłość i szacunek. Tak jak to ująłeś, byłeś zapalnikiem zmian we mnie i na zewnątrz mnie. Nauczyłem się szacunku dla bliskich i przyjmowania ich takimi jakimi są. Dziękuję        :))))

L.

12.08..2012

120.

Andrzeju,

lwią część mojej życiowej samodzielności emocjonalnej zawdzięczam Tobie. Dziękuję Ci za to!

Jasiek

5.08..2012

119.

Andrzej,

Przede wszystkim dziękuję, za pokazanie różnicy między teoretycznym a praktycznym "po prostu" - kiedyś myślałem, że żyję "po prostu", po naszej dotychczasowej pracy zaczynam dopiero rozumieć, co to naprawdę znaczy. Dziękuję za pokazanie narzędzi, dzięki którym mogę siebie wzmacniać i trenować; za to, że uświadomiłeś mi jak bardzo sobie "dopierdalam" i jak fatalny odnosi to efekt; za wszystkie dotychczasowe rozmowy o kobietach i mechanizmach, o których nie zdawałem sobie sprawy; za to, że uświadomiłeś mi proces, który chcę przejść z samym sobą; za to, że pomogłeś mi znaleźć właściwy kierunek; za to, że pozbyłem się słowa "muszę"; za to, że oddałeś mi kontrolę nad wieloma aspektami mojego życia, które dotąd traktowałem jako te poza moją kontrolą; za to, że mogę; za to, że jestem dobry w tym, co robię; za trudne pytania z zadymionej kuchni; za niepohamowane uczucie radości gdzieś głęboko (mimo, że ja głupek wciąż próbuję je tłumić); za to, że pokazałeś 5 pytań; za to, że byłeś wymagającym partnerem do rozmowy; za to, że zawsze mnie onieśmielasz i zupełnie nie wiem, co powiedzieć.

Ogromnie dziękuję Ci za cierpliwość i zaufanie, jakimi mnie obdarzyłeś.

Chcę być szczęśliwy i samodzielny. Dziękuję, że pomagasz mi to osiągnąć.

M.

15.05..2012

118.

Andrzeju, dziękuję za uświadomienie mi, że głowa służy kobiecie nie tylko do noszenia makijażu i różnych nakryć lecz również do myślenia :) Dziękuję za dokarmianie moich szarych komórek dobrym jedzeniem i pozytywno – twórczymi sposobami myślenia. Dzięki, że umiałeś nauczyć paru życiowych sztuczek kogoś o naturze upartego osła skrzyżowanego z fukającym kotem.

Andrzeju, dziękuję Ci za „kopniaki” w tyłek , efektem których stał się nagły

 Czas  Uniesienia Dupy.

Dziękuję za pomoc w:

- znalezieniu klucza do skrzyni ze skarbami,

- odkryciu fascynującej radości ubabrania się po łokcie węglem (a teraz również innymi fascynujących materiałach, także barwnymi :) oraz całej innej masy rzeczy, które rozbudzają pasję i radość,

- zaostrzeniu apetytu na życie,

- zafascynowaniu się możliwościami, których wcześniej nie dostrzegałam z powodu klapek na oczach,

- zrozumieniu, że życie to nie próba generalna i należy wykorzystać dany nam czas na scenie zanim zgaszą światło,

- zrozumieniu , że nic nie muszę ale mogę i potrafię; że warto chcieć i brać z życia całymi garściami,

Dziękuję za zażegnanie „greckiego kryzysu” :))) i przypomnienie , że dorośli ludzie to często duże dzieci :))

Dziękuję za dziesiątki małych i wielkich iluminacji !

Dziękuję !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Monika

5.05..2012

117.

Drogi Andrzeju ;)
"Trafiłam " na Ciebie, kiedy szukałam odpowiedzi na pytanie "czego potrzebuje kobieta, a czego mężczyzna?".
Kliknęłam "przypadkowy" link i pojawiła mi się historia babki Greczynki.... Czytałam i łzy cisnęły mi się do oczu... Mówiłam szeptem: "To o mnie..."
Ta opowieść na zawsze pozostanie w mojej głowie i sercu (liczę na ciąg dalszy i happy end;)).
Zawsze wierzyłam, że w życiu nie ma przypadków, więc wiedziałam już, że to znak ;).
Pozostało mi już tylko zaufać swojej intuicji i Tobie ;). Trochę to trwało, ale dziś wiem, że była to jedna z lepszych decyzji w moim życiu!!!:)))
Dziękuję Ci baaaaardzo:
-za Twoje magiczne książki pełne złotych myśli i drogowskazów
-za to, że poświęciłeś mi swój czas i uwagę
-za www.simonton.pl dla mojej przyjaciółki, która dzielnie walczy z rakiem
-za wstrząs ;) i ojcowskie ramiona w Ciechocinku
-za Annę Jantar i zdjęcie ;)
-za spotkanie z L... i M...
-za lustro i słoneczną łąkę z wodospadem
-za nietuzinkowe zadania i ćwiczenia ;)
-za krytykę i pochwały, które doprowadzały do łez smutku i radości
-za podchwytliwe pytania, ironię, "lakoniczne" komentarze lub ich brak ;), którymi skłaniałeś do zdrowego myślenia, rozmyślania i przemyśleń
-za to, że pokazałeś mi, jakiego mam wspaniałego i wyjątkowego męża (ostatnio robi mi herbatę, jak tylko o niej pomyślę ;))
-za to, że nauczyłeś mnie dostrzegać przepiękne drobiazgi dnia codziennego
-za to, że lepiej rozumiem innych (i siebie;))
-za to, że pojęłam, co to płeć mózgu ;)
-za to, że pokazałeś mi, jak uśmiech lub dystans mogą być dobre na wszystko
-za to, że moja "szklanka wody" nie jest teraz do połowy pusta, lecz pełna i to nie tylko do połowy ;)
-za to, że nie budzi mnie już szelest poduszki i mój mąż przestał chrapać ;)
-za to, że pokazałeś mi, jak bardzo MOŻNA INACZEJ
-za to, że CHCE MI SIĘ ŻYĆ !!! :)))))))))))

TO CUDOWNIE FANTASTYCZNE MIEĆ TAK GENIALNEGO I ZWARIOWANEGO PRZYJACIELA !!!!!!!!:)))))))))

P.S.
Andrzej, co do Twojego pisania użyję słów Ignacego Krasickiego: "Pisz, coś widział: poczciwość prawdy się nie lęka!"
Proszę Cię, nie pal tak dużo, abyś jak najdłużej cieszył się dobrym zdrowiem i ratował ludzkość ;)
Jeśli kiedykolwiek będziesz potrzebował pomocy - wal jak w dym !!! ;)

Drogi Internauto,
jeśli czytasz te podziękowania, bo masz wątpliwości, czy Andrzejowi Setmanowi można zaufać to zapewniam Cię, że jest to nie tylko bardzo dobry psycholog i świetny fachowiec, ale przede wszystkim CZŁOWIEK o OGROMNYM SERCU z niezwykłym poczuciem humoru, który "widzi lepiej niż lustro";). Swoim ciepłem i serdecznością wręcz "zaraża", a wiedzą i doświadczeniem dzieli się z innymi. Powyższe podziękowanie i wszystkie pozostałe to nie ściema !!!
Jak mawia A.S. :"Szczęście to luksus, na który nie każdego stać..." i nie chodzi tu o Jego honorarium, a o "odwagę i determinację lub pracę i naukę". Jeśli stać Cię na nie - nie czekaj, "mapa życia" od Setmana doprowadza do celu :).
P.S.
Na spotkanie z A.S. koniecznie zabierz chusteczki, duuuużo chusteczek...;)

M.....

4.05..2012

116.

Andrzeju, 
Ciebie można nienawidzić lub podziwiać. Ja przeszedłem przez jedno i drugie, 
na szczęście we właściwej kolejności :)
Już jedno szkolenie z autoterapii oraz jedna wizyta u Ciebie sprawiły, że nieco inaczej 
teraz patrzę na świat i czuję się z tym znacznie lepiej.
Jesteś niesamowitym człowiekiem, jedynym w swoim rodzaju i za to Cię cenię i szanuję.
Wielokrotnie w myślach przy różnych sytuacjach powtarzałem sobie 
"Pamiętaj co Ci Andrzej powiedział" i od razu czułem się pewniej i lepiej. :) 
Chciałbym móc dalej czerpać od Ciebie wiedzę, uczyć się jak żyć, jak być szczęśliwym i 
jak być prawdziwym mężczyzną, tak by swoim szczęściem móc "zarażać" swoich bliskich :) 
Chcę więcej :) 
Pozdrawiam cieplutko, 
Kuba :)

10.04..2012

115.

Dzięki Tobie osiągnęłam swój cel.

Staje przed lustrem i bez mrugnięcia okiem mowie: 'Kocham Cie Małgosiu!'

Mogę to powtarzać wiele razy!

Nie potrafię określić momentu przemiany. Ważne, że nadszedł.

Teraz już wiem, że mogę!

Mogę wytyczać sobie nowe cele i je realizować.

Dziękuję Ci za pomoc w ustalaniu MOICH priorytetów.

Małgosia

26.03..2012

114.

Andrzeju,

Bardzo Ci dziękuje, za to, że pomogłeś nauczyć mi się cieszyć tym co mam. Nie samo osiąganie celu daje radość, można mieć wiele, osiągnąć wiele i nie umieć tego docenić. Tymczasem pokazałeś mi, że jak powie się sobie samej komplement to nie będzie równoznaczne z tym, że spoczywam na laurach. A druga rzecz, za którą Ci dziękuje, to przyjaźnienie się z samą sobą. Nie wiedziałam, że ta babka w lustrze jest taka fajna, że można ją podziwiać za przebojowość, konsekwencje, śmiać się z tego co czasem powie albo zrobi albo z miny, którą strzeli. Bo najważniejszy jest związek z samą sobą i to, żeby dobrze siebie znać. Wiedzieć, co mi poprawia humor, co może być nagrodą. I o pogłębianie tej znajomości warto starać się przez całe życie.

pozdrawiam, M.A.

13.03..2012

113.

Setman, kiedy ostatni raz Ci pisałam jakim to wspaniałym mężczyzną jesteś? Chyba już dawno, co? Zatem piszę Ci, że uważam, że jesteś wspaniały. Wspaniałe jest w Tobie to, że masz do mnie taką cierpliwość i za to Ci dziękuję.
Uważam też, ze jesteś bardzo dobrym psychologiem. Myślę, że doskonale wiesz co mi dolega i wiesz jak mi możesz pomóc.

Poza tym, uwielbiam Twoje maile, zawierają takie oryginalne i trafne wypowiedzi. Zawsze mnie czymś zaskoczysz w mailu. Chyba Ci nie mówiłam, że jak się loguję do poczty, to przebieram nogami ze zniecierpliwienia, czy coś od Ciebie dostałam. Jak widzę, że jest jakiś mail od Ciebie to uśmiech się pojawia na mojej buzi i z niecierpliwością i ciekawością zaglądam sobie do środka :)

Bardzo dziękuję Bogu za to, że postawił mi Ciebie na mojej drodze. Bez Ciebie nie dałabym rady. Hahaha... dokładnie 'nie dałabym rady'. Jak Ty to mówisz 'rada' 'dać rady' 'dać pomysł'. Nie dałabym sobie pomysłu co zrobić. Dziękuję Ci za pomysły. Dziękuję Ci, że jesteś.

Dobranoc.
Justyna

21.02..2012

112.

Witaj Andrzeju,

Minał rok od naszego spotkania. W ubiegłum grudniu załamana dziewczyna z eks pijącym...
Dzisiaj i przez statni rok szczęśliwa i uśmiechnięta, spokojna kobieta z wspaniałym mężczyzną u boku (tak tym samym wczesniej pijacym a ponad roku już nie). Po prawie dwóch latach wspólnego życia, roku intensywnych, dzikich wyjazdów w różne ciekawe miejsca stwiedziliśmy, że chcemy oprócz naszego psiaka Brutusa mieć dziecko. I ...przy pierwszej próbie udało sie. Dwa dni temu okazało się, że jestem w ciąży :)

Dziękuje raz jeszcze za wszystko - za otwarcie mi oczu na nowe możliwości, za uwolnienie od cieni przeszłości, za spokój i uśmiech, za każdą minutę naszego spotkania, która wryła się w moją głowę i życie bardzo głęboko, za książki które napisałeś i te które poleciłeś mi przeczytać, za zlecone ćwiczenia, za "kajet Andrzeja" jak go nazwałam - ten mały zeszycik ze szkoleń i spotkań który jest ze mną :) za szyderstwa i przytulanie :) za pandę i śmiech. Za pewnosć, którą mi pomogłeś zyskać, za pewność że... wszystko będzie dobrze :)
DZIĘKUJĘ!!!

Wszystkiego najlepszego na Święta, a w nadchodzącym Nowym Roku jak najwięcej uleczonych i szczęśliwych wariatów!!!
Pomiziaj Sunię :)

Pozdrawiam ciepło
Ewa K.

24.12..2011

111.

Fantastyczny człowiek, świetny psycholog, rozkłada człowieka na części pierwsze i dociera do źródła problemów.

Długo mi zajęło, żeby szczerze na siebie popatrzeć i przyznać się przed sobą jakie są moje ograniczenia i problemy, a Ty mam wrażenie widziałeś dużo już po pierwszym spotkaniu.

Chciałam Ci bardzo podziękować za Twoje szczere (czasami do bólu :-) ) uwagi oraz celne pytania, które zmuszają do zastanowienia. Jesteś fantastycznym człowiekiem i powtórzę to raz jeszcze - zazdroszczę Twojej córce takiego ojca :-)

Twoje ulubione słowo, mówione przekornie "FASCYNUJĄCE!!!!" będzie mi się zawsze kojarzyło z Tobą :-)

Dziękuję Ci bardzo za wszystko!!!....ale zostawiam sobie furtkę i zapewne nie raz jeszcze do Ciebie napiszę :-), chociaż spotkania dają duuuużo więcej, pomimo wyciskanych łez :-)

Iza

22.12..2011

110.

Cześć,
Dziwnie się czuję jak tak piszę do Ciebie po 7 latach, bo to chyba tyle upłynęło. Miałem kiedyś problem z byłą miłostką potem kiedyś zadzwoniłem z Anglii. W każdym razie dziś mam żonę, mieszkamy w Krakowie.
Chciałem podziękować za pomoc wtedy, kiedy rozczulałem się nad sobą. Jakie to śmieszne po latach jak człowiek marnował czas.
Jeszcze raz dziękuje za pomoc wtedy i uświadomienie wielu spraw.
Pozdrawiam,
Grzesiek

21.12..2011

109.

Drogi, ulubiony Andrzeju!

Dziękuję. Dziękuję, że pokazałeś mi inną drogę, że można inaczej.. niż po utartych koleinach naszych przodków.
Zbierałam się z tymi podziękowaniami strasznie długo, chciałam je już napisać po narodzinach Maleństwa, bo poniekąd dzięki Tobie przyszło tak sprawnie, zdrowo na świat, tak zafiksowałam się na nim, że dopiero teraz znalazłam czas. Dziś są moje 30 urodziny, które chciałam świętować z wielką pompą, niestety nie udała się pompa, ale za to robię sobie prezent, może lepszy niż wielkie przyjęcie i piszę podziękowanie dla Ciebie.
Wywarłeś wielki wpływ na moje życie, otworzyłeś oczy na wiele spraw i choć jeszcze na niektóre rzeczy boję się spojrzeć, boję się spojrzeć im prosto w oczy, to już zerkam na nie z boku i wiem, że i im jestem w stanie stawić czoła. Wiem, że pokonam swoje lęki, że dam radę.
Wczoraj w moim resume 30 letniego życia, niezbyt wiele mi się podobało, chciałam już złapać doła, ale poszłam na gimnastykę, zrobiłam coś i dół odpuścił. Kiedyś pewnie, zawinęłabym się z koc i użalała nad sobą, a teraz mam siłę, by przerwać błędne koło.
Poza tym, mam jednak przyjaciół, którzy nie pojawiają się, gdy ich potrzeba, jak anioły. Nie jest ich wielu, ale za to są cudowni, teraz potrafię ich dostrzec i pamiętać, że miłość, jak i przyjaźń wymagają naszej uwagi, są jak kwiaty rozkwitają, tylko gdy są właściwie pielęgnowane, nie z musu, a z chęci. I dziś jednak dostrzegłam, że coś jednak mam, że te 30 lat nie poszły na marne, że sporo jednak osiągnęłam. I najważniejsze, mam dziecko, dla którego mogę być fajną, dobrą mamą, która nie złości się o byle co i bez strachu potrafi zająć się dzieckiem. Zaufałam sobie, przy najmniej na tym polu, ale to ono właśnie teraz jest najważniejsze z moim życiu.
Może właśnie tak to się dzieje i taka jest logika kosmosu, że nie wszystko na raz, że rzeczy, ludzie, miejsca pojawiają się w naszym życiu, gdy nadchodzi ich kolej. W końcu, jak powiadasz, w życiu nie ma przypadków, są tylko znaki.... :*
Dziękuję, że pomogłeś mi żyć i nauczyłeś dostrzegać chwile szczęścia w mym życiu.
Miliardy ciepłych uścisków Mistrzu!

Jolanta

20.12..2011

108.

Andrzeju...

to niesamowite jak bardzo potrafisz pomoc czlowiekowi...

Dziękuję Ci za pomoc, to wspaniałe że poznałem Ciebie, Twoje książki, forum i nabrałem innego spojrzenia na życie.

Dziękuję

J.

3.12..2011

107.

Andrzeju, uczę się od Ciebie jak być mężczyzną, choć nie jesteś ani moim ojcem, ani krewnym. Fascynujące!

Dziękuję Ci za to, że mogę z Tobą rozmawiać.

Jan

17.11..2011

106.

Drogi Andrzeju!

To moje pierwsze, oficjalne podziękowanie ale na pewno nie ostatnie...
Kiedy 2 lata temu Cię poznałam byłam zakompleksioną, smutną, zagubioną dziewczyną, nie wierzącą w siebie 
i własne możliwości. Przez te 2 lata w moim życiu tyle się wydarzyło, tyle pozytywnych zmian zaszło we mnie,
kompletnie zmieniłeś moje podejście do życia, brak mi słów, aby wyrazić jak bardzo jestem Ci wdzięczna. 
Dlatego powiem po prostu: dziękuję , że nauczyłeś i nadal uczysz mnie uśmiechać się do siebie i do ludzi. 
Dziękuję Ci za to , że patrząc w lustro potrafię już dostrzec, że ta osoba w odbiciu to zajebista kobieta, 
z którą coraz lepiej się czuję i rozumiem.
Dziękuję Ci za to, że zawsze jesteś i zawsze pomagasz. 
Jesteś wspaniałym człowiekiem, czynisz ten świat lepszym, a poznanie Ciebie jest największą i najwspanialszą 
przygodą w moim życiu.
Dziekujęę!!!!:*:* 

Kasia

14.11..2011

105.

Jeśli czytasz te podziękowania przez przypadek lub jeśli szukasz informacji
o Andrzeju, to możesz być pewien lub pewna, że wszystko to co jest napisane
przeze mnie i przez innych to czysta prawa.
Andrzej Setman to człowiek, który zmienia ludzi i ich życie. Jestem jedną z
tych osób, które dzięki niemu sa szczęśliwe, a w końcu każdemu o to chodzi.

Poznałam Andrzeja prawie 4 lata temu. Poleciła mi go koleżanka, ale od razu
dodała... uważaj .... jest inny niż wszyscy. I to jest najprawdziwsza
prawda!

Już w trakcie naszego pierwszego spotkania uwolnił mnie od problemu jaki
miałam i z którym sobie nie radziłam i powiem Wam, że uwolnił mnie od tego
na zawsze. Nauczył mnie innego postrzegania spraw, rozumienia ludzi i
nauczył rozwiązywania problemów.
Wskazał mi drogę jak wyleczyć się ze swoich ograniczeń, kompleksów i innych
głupot.

Często o im myślę i często opowiadam o nim moim znajomym, bo Andrzej jest
wyjątkowy. Minęło przecież tak dużo czasu a ja myślami wracam do jego słów.
"Genialnie i fenomenalnie" wprost uwielbiam :))) Na zawsze pozostanie w
moich myślach. Jego książki zawierają ogrom tego o czym mówiliśmy, a
szczególnie "Tak, chcę kochać". To książka, którą powinien przeczytać każdy,
może wówczas ludzie byliby bardziej szczęśliwi, radośni i wyzwoleni.

Każde spotkanie z nim uczy i wywiera wpływ, nawet zupełnie niechcący....
Andrzej widzi to czego my nie chcemy zauważyć, a on umie to nazwać, pokazać
i powiedzieć co robisz źle.

Wiem to na pewno że swój dzisiejszy spokój, swoje szczęście, swoją wartość i
moją miłość zawdzięczam tylko jemu. Naprawdę nie wiem, jak wyglądało by moje
życie gdybym nie poznała Andrzeja.

Andrzeju.... dziękuję Ci za wszystko....

Katarzyna, niby ta sama a przecież zupełnie inna :)

8.10..2011

104.

Andrzej,

wypuszczasz spod swoich skrzydeł ludzi, którzy potrafią latać. Mało tego, nauczyłeś mnie jak być swoim własnym "Setmanem", czyli przyjacielem, który otwiera oczy na nowe horyzonty i daje poczucie siły żeby po nie sięgać.

Dziękuję Ci za to ogromnie.

Ewa

1.10..2011

103.

Andrzeju,

Moje podziękowania dla Ciebie nie będą miały końca ;) Dziękuję Ci przede wszystkim za siłę i odwagę jaką zyskałam dzięki licznym rozmowom z Tobą oraz za wiarę w siebie, którą odzyskałam dzięki Tobie. Czuję wewnętrzne zadowolenie i radość i czuję, że osiągam wewnętrzną równowagę w swoim życiu. Jeszcze wiele do zrobienia przede mną i jeszcze wiele razy życie mnie zaskoczy - teraz już wiem jak kierować swoimi emocjami i chcę być zaskakiwana przez życie, chcę cieszyć się i smucić tym co mi życie przynosi. Chcę być otwarta na życie :) Tak jak już wcześniej Ci pisałam nie ma znaczenia co było, ważne jest co będzie dalej i jaki chcesz napisać scenariusz dla kolejnych dni... Zrozumiałam, że wszystko dzieje się po coś, że to co spotyka nas po drodze daje nam możliwość wyboru i że to my decydujemy o naszym życiu.
Otworzyłeś mi oczy na wiele rzeczy:) Dzięki temu czuję, że chcę być i chcę czuć się jak prawdziwa kobieta - kochać i być kochaną i uwielbianą.
Teraz czuję, że jest to czas dla mnie:)
Dziękuję Ci również za Twoją ogromną cierpliwość do mnie, za Twoją stanowczość, która stawia mnie od razu na nogi i działa na mnie jak zimny prysznic, po którym następuję orzeźwienie umysłu:)
Dziękuję Ci za piękne wizualizacje, które pomagają mi szybko wrócić do pożądanego stanu emocji - czyli harmonii i radości.
Dziękuję Ci za to, że pokazałeś mi, że może być inaczej, że może być tak jak tego sami chcemy, że to my jesteśmy kreatorami własnych myśli i czynów:) i to jest piękne.
Dzięki Tobie zrozumiałam znaczenie słów, które często nadmiernie używamy nie zastanawiając się nad ich sensem.

Chcę żyć i radować się każdą chwilą.

Pozdrawiam,

Gosia B.

PS

Andrzeju,

Chcę Ci jeszcze powiedzieć, że wszystko po woli zaczyna ukladac sie w calosc, zaczynam dostrzegac, to co bylo wczesniej dla mnie niewidoczne, choc tak namacalne.
Teraz juz chce, zebym to ja byla dla siebie najwazniejsza i byla na pierwszym miejscu, a nie tak jak to bylo do tej pory, ze poswiecalam swoj czas, swjoe zdrowie, swoja energie na inne osoby, a w zamian najczesciej dostawalam niewiele, albo nie to czego chcialam.
Zrozumialam rowniez, że to czego chca kobiety, to nie jest tozsame z tym co chca mezczyzni. A ja wlasnie tak wczesniej postepowalam - zachowywalam sie tak, jakbym sama chciala byc traktowana i niestety mialo to skutek odwrotny ;)

Milego wieczoru albo dnia, w zaleznosci kiedy odczytasz tego maila.

Bark mi slow uznania dla Ciebie ;) narawde dziekuje Ci za to co zrobiles dla mnie. Mam nadzieje, że kiedys bede miala okazje przekazac te wiedze i jeszcze pewnie inne spostrzezenia moim dzieciom... a moim rodzicom wybaczam, bo oni sami sie pogubili i tkwia w swoim zaszufladkowanym swiecie, ktorego ja po prostu teraz juz nie potrzebuje.

Gosia B,

15.06.2011

102.

Dziękuję Ci za to, że nauczyłeś mnie tylu ważnych rzeczy i za cierpliwość, kiedy ciągle jeszcze bałam się skorzystać ze swojej wiedzy:)

Dziękuję za wyjątkowe połączenie prowokacji i ciepła, którymi wręcz zasypywałeś właśnie wtedy, kiedy to było najbardziej potrzebne.

Dziękuję Ci za wszystkie te nocne rozmowy, kiedy pozwalałeś mi się po prostu wygadać a jednocześnie krok po kroku zmieniałeś moje przekonania na temat samej siebie, świata i innych ludzi.

Dziękuję Ci za wszystkie te chwile, kiedy unicestwiałeś moje lęki i obawy, za wszystkie te słowa i zdania zapadające głęboko w pamięć, celne i trafne.

Dziękuję za przywróceniu mojej buzi uśmiechu i za nauczenie mnie szukania tego, co pozytywne w każdym, nawet najpaskudniejszym wydarzeniu.

Dziękuję Ci za naukę śmiania się z siebie, bo kiedy przestały mnie dotykać Twoje "złośliwości" zrozumiałam, że w końcu nabrałam dystansu do zgryźliwości innych.

Dziękuję Ci za wszystkie Twoje wredne komentarze, które przekonały mnie, że cackanie się z sobą i swoimi problemami w niczym nie pomoże, a nawet zaszkodzi.

Dziękuję Ci za wszystkie rozmowy z punktu widzenia faceta, dzięki którym przestałam próbować zmieniać swojego mężczyznę, a zaczęłam go rozumieć.

Dziękuję za wszystkie przegadane godziny, za wszystkie chwile, kiedy znajdowałeś dla mnie czas "znikąd" a szczególnie wtedy, kiedy miałeś dla mnie czas na to, by mnie po prostu przytulić...

Dziękuję Ci za Twój bezcenny czas, który dawałeś mi całymi garściami, wtedy, kiedy tego najbardziej potrzebowałam.

Dziękuję za wszystko to, co zrobiłeś, by pomóc mi poznać siebie, swoje reakcje i żeby mi udowodnić jak cudowne i wyjątkowe, a także jak cenne jest poznawanie samej siebie i jak fascynujące może być:)

Dziękuję, że wierzyłeś we mnie, kiedy inni nie wierzyli i kiedy ja sama przestałam wierzyć...

Dziękuję, że byłeś, kiedy płakałam i nie wiedziałam, nie potrafiłam zrozumieć, czemu płaczę, że byłeś niemiły, wredny, wyrzucałeś mnie za drzwi (na spacer z Szarmutą) i na balkon (żebym w końcu się uśmiechnęła) ale BYŁEŚ

Dziękuję za podsuwanie mądrych książek, dokładnie wtedy, kiedy ich potrzebowałam by zrozumieć to, co naprawdę ważne.

Dziękuję Ci za dystans do moich paskudnych gierek, manipulacji i prób uwikłania w niefajne sytuacje...

Dziękuję za ciepło, jakim mnie obdarzałeś nawet wtedy, gdy mnie porządnie opieprzałeś i nie zostawiałeś suchej nitki na moich poglądach i pomysłach na życie.

Dziękuję Ci za to że JESTEŚ i proszę Cię, zostań właśnie taki... jak najdłużej.

Dziękuję Ci za kontakt do Kristy, jeszcze nigdy Ci za to nie podziękowałam, a chciałam już wiele razy... nawet nie wiesz, ile się zmieniło od tamtej pory... na lepsze.

Chcę Ci podziękować za to, że jesteś jak ten Anioł Stróż z wiersza księdza Jana Twardowskiego:

Nie anioł stróż

mojego Anioła Stróża nie widać
choć nie zazdrości archaniołom
nie strzeże nikogo jak na obrazku
przewraca kładkę po której idę
rzuca w przepaść na zbitą głowę
wyciąga za nogawki
pyta - jak leci
mówię mu nieprzyzwoity po łacinie banał
- Aniele tobie łatwo bo nie masz ciała
ale mnie sempiterna zabolała
nie rozumie strzeżonego Pan Bóg nie strzeże
do Boga idzie się na całego
przez kładkę skopaną
przez miłość która wyszła bokiem
przez rozpacz ze szczegółami
przez korek uliczny w którym ugrzęzło pogotowie z syreną
czasem jak stonoga co pomyliła nogi i stanęła jak noga
tłumaczył i ja tłumaczę ale na obrazkach inaczej

Dziękuję :* :* :*

Małgosia

15.06.2011

101.

Andrzeju,

nigdy Ci za to chyba nie podziękowałam, więc robię to teraz.

Dziękuję Ci za siłę do tego, aby żyć - tak prawdziwie.

Dbaj o siebie, pogłaszcz ode mnie swoją słodką Sunię :))) (uwielbiam Ją!)

Pozdrawiam Cię serdecznie.

Agnieszka

28.05.2011

100.

Andrzeju dzięki Tobie dowiedziałam się, że chcieć to znaczy móc , że marzenia sa po to by je spełniać , a nie tylko o nich
marzyć. Twoje słowa niejednokrotnie, doprowadzały mnie do irytacji i szału:) szlak mnie trafiał jak z każdym kolejnym
razem miałeś rację, trafiałeś w sedno sprawy. 
Dzięki Tobie dowiedziałam się, że nie ma przypadków, że to co spotyka nas w życiu dzieje sie po coś! Te wydarzenia to
takie "drogowskazy" do naszej dalszej drogi. Od nas samych zależy czy pójdziemy na oślep, czy skorzystamy z drogowskazu.
Teraz wiem, że ja sama wpływam na moje życie sama decyduje jak chce je przeżyć.
Andrzeju cieszę się że Cie poznałam, że pokazałeś mi, że moje życie może wyglądać inaczej. Że mogę być szczęśliwa
(wcześniej byłam przekonana, że to takie gadanie, że to jest nie możliwe - a teraz sama mówię) JESTEM SZCZĘŚLIWA!!!
Nie napiszę, że moje życie to teraz pasmo samych wspaniałych zdarzeń, są dni smutne, złe kiedy nachodzą mnie wątpliwości
czy decyzja podjęta jest słuszna, teraz wiem, że w danym momencie tak myślałam i to jest najważniejsze bo życie jest tu i
teraz, zresztą zawsze te złe chwile mogę zmienić i zrobić wszystko by to zmienić i zamienić złe na dobre! 
Dzięki Tobie uwierzyłam, że jestem wartościowa pełną odwagi i siły kobietą. Kiedyś Sophia Loren powiedziała "Jeśli
kobieta jest szczęśliwa, jest też piękna" i tak właśnie się teraz czuję:)
Andrzeju dziękuję Ci za cierpliwość, rozmowy, maile i Twoje książki, mądre książki wracam do nich często i z każdym
razem znajduje w nich kolejne znaki - drogowskazy, które pomagają mi podążać własną drogą zwaną życiem.

Luiza
ps. A i dziękuję, że uświadomiłeś mojemu mężowi, że Żona - to Kobieta:):):)

25.05.2011

99.

Andrzeju,

Bardzo się cieszę, że mogłam poznać Cię osobiście. Mój pierwszy kontakt z Tobą był poprzez Twoje książki ponad rok temu. Wywarły na mnie duże wrażenie i chętnie do nich wracam. Teraz dostrzegłam, że dopiero po spotkaniu z Tobą i ponownym przeczytaniu książki „Nie… chcę żyć” zaczęłam rozumieć co chcesz nam przekazać. Twoje książki są fantastyczne i przede wszystkim motywują i zachęcają do działania. Kiedy w moim życiu prywatnym zaczęło robić się bardzo źle byłeś dla mnie zbawieniem:) Pokazałeś mi nową drogę, nowe perspektywy, a przede wszystkim zaczęłam patrzeć na życie z "szeroko otwartymi" oczami. Nauczyłeś mnie jak wierzyć w siebie i w swoje możliwości. Dzięki temu przestałam porównywać się do innych, wiedząc, że jestem osobą wartościową i godną miłości. Dzięki Twoim „pracom domowym” zaczęłam myśleć, obserwować, dostrzegać zmiany i reagować na nie w ten „zdrowszy” sposób. Przyszłam do Ciebie, aby odszukać siebie, harmonię w życiu i poczuć się ze sobą dobrze, bo czułam, że jeżeli tego dokonam, to później będę lepiej czuła się z innymi. Odzyskałam siebie :) – teraz już wiem jak świadomie wpływać na swoje reakcje, tak żeby nie ranić siebie i innych osób. Dzięki licznym mailom z Tobą dostałam coś więcej – uświadomiłeś mi jak mają wyglądać nasze relacje z bliskimi nam osobami, z naszymi partnerami. Ta świadomość jest cudownym uczuciem, bo czuję, że przestaję błądzić w labiryncie. Masz 100% rację, że to my kobiety kreujemy mężczyzn poprzez nasze zachowanie. Przez ostatni miesiąc zaszło sporo zmian w moim zachowaniu, w moim życiu i wiem, że jeszcze jest sporo do zmiany, aby mój związek nabrał takiego wymiaru, jakiego pragnę. Teraz, dzięki Tobie, już wiem w jakim kierunku mam zmierzać. Buduję dobre relacje ze sobą i z moim partnerem dzięki narzędziom, które mi dałeś:)

Dziękuję raz jeszcze, że pokazałeś mi jak można być „prawdziwą kobietą” i otwieram sie na "nową przygodę", która się rozpoczęła.

Gosia

25.04.2011

98.

Warsztaty...
Przyznaję w pierwszy dzień czułam jeszcze jakis niedosyt...
Po drugim juz nie, na pewno dopełniły to jeszcze nasze spotkania poza szkoleniem (choć wolałabym zostać 
w Warszawie jeszcze dłużej).
Pomogło mi ono zrozumieć, Ty mi pomogłeś zrozumieć (choć to pewnie kropla w morzu) naturę faceta, zdałam sobie
sprawę że popełniłam błąd zwłaszcza próbując mobilizować go do wielu rzeczy w niewłaściwy sposób , na pewno nie
chwaląc go. Zdałam sobie sprawe jak wiele moich zachowań jest przyzwyczajeniem wyniesionym z domu, "prawdy
życiowe" wpojone przez rodzinę-zupełnie nieprzydatne do prawdziwego szczęsliwego życia.Mój kajecik z tego
weekendu będe raz na jakis czas wertować, żeby utrwalić to wszystko:)

Nasze spotkania....
Na początku byłam spięta, moze nie do końca wiedziałam czego się spodziewać. Ale z godziny na godzinę czułam jak
opadają ze mnie te wszytskie złe emocje, te ciężary noszone bez potrzeby przez długie lata, złość, nawet nienawisć
odchodziły...a przyszedł spokój, rozluźnienie. Już dawno temu nauczyłam się cieszyc z każdej drobnej rzeczy którą daje
mi każdy dzień, ale po tych spotkaniach poczułam sie tak lekko...poczułam się jeszcze bardziej szczęśliwa. Sama choć
cieszyłam sie z życia to nie potrafiłam wyrzucić z siebie całej tej złości która mi towarzyszyła po przejściach w moim
rodzinnym w domu. Ile razy tu wracałam czułam się źle, denerwowałam się, a teraz...czuje spokój. czuję że nikt nie
moze mnie już skrzywdzić, ani nawet spowodować u mnie nerwów. Czuję że niezależnie od sytuacji poradzę sobie. 
No i odwagi nawet mam więcej.

Zaufanie....
Zburzyłeś moją chorą teorię, że mam z tym problem:)
Teraz nawet do x mam inne podejście, chcę zaczać od nowa. Na innych zasadach. Wiem, że jesli będziemy razem
bede szczęśliwa i nie będe tak neufna - mam nadzieję, że niedługo to przetestuję:)
Jeśli miałoby sie nie udać to... wiem że też będe szczęśliwa. Pomogłeś mi nauczyć sie budowac wiarę w siebie, 
we własne możliwości.

Pokazałeś mi że "można inaczej":) że można nie żyć przeszłością, pokazałeś mi jak wiele można zmienic jeśli sie tylko
chce. Pokazałeś mi jak to zrobić:) I teraz gdy przychodzi mi do głowy cokolwiek co mogłoby powodować negatywne
emocje to ...zmieniam to w ciągu dosłownie minutki:) potrafię to zrobić bez najmniejszego problemu. Minęły dopiero
trzy miesiące od mojego powrotu z Warszawy - to dopiero początek ...zmian na lepsze:) jestem pełna optymizmu. Jak
prawie zawsze przez ostatnie lata. Tylko teraz uciekły ze mnie te ciężary które czasami, nie za często mnie
przytłaczały...

Andrzej dziękuję Ci z całego serca!!!

EWA

16.03.2011

97.

BEATA

5.02.2011

96.

Bardzo się cieszę, że Cię spotkałam. Znalazłam Cię przez przypadek, bo w Internecie, ale nie przez Twoją stronę (i dobrze).
Początkowo nie zrobiłeś na mnie najlepszego wrażenia: za dużo mówiłeś, za bardzo chciałeś się sprzedać... ale mniejsza o to, bo postanowiłam dać sobie i Tobie szansę.
I dobrze się stało, bo dzięki Tobie, ale nie tylko Tobie, dużo dobrego zaczęło się dziać w moim życiu. Stałam się pewna siebie, odważniejsza, otworzyłam się na ludzi, ale najważniejsze i najbardziej cenne jest to, że odnalazłam siebie, czyli niezależnie od tego, czy będę w życiu sama, czy z kimś, czy będę miała dziecko, czy nie, będzie mi równie dobrze. Bo lubię siebie. Uwielbiam!
Dziękuję.

Emila

31.01.2011

95.

Andrzeju, bardzo mi pomogłeś zrozumieć siebie przede wszystkim i dziękuję Ci za to. Zadając te swoje pytania uświadomiłeś mi czego chcę, a czego nie. Pokazałeś, że szczęście niejedno ma imię, a już na pewno nie Krzysztof:)
Nie umiem opisać co takiego właściwie zrobiłeś, ale podziałało. Twoja książka "Nie...chcę żyć" pozwoliła mi przełamać jakąś barierę, zobaczyć co jest za białym kręgiem - jeśli wiesz co mam na myśli:) Spojrzeć dalej. Zmienić sposób myślenia. Zobaczyć nowe perspektywy.
Zawsze w mailach pisałeś mi co mogę stracić, a co zyskać.
Kończąc mój związek tracę: DEPRECHĘ, ZŁY NASTRÓJ, ŁZY, UPOKORZENIE, WSTYD.
Zyskuję: SPOKÓJ PSYCHICZNY, EMOCJONALNĄ STABILIZACJĘ, MOŻLIWOŚĆ BUDOWANIA POCZUCIA WŁASNEJ WARTOŚCI, SPOSÓB ŻYCIA, KTÓRY MI ODPOWIADA, MORALNE ŻYCIE - W MOIM PRZEŚWIADCZENIU.
Pokazałeś mi co tracę i zyskuję NAPRAWDĘ.
Pokazałeś, że moje życie zależy tylko ode mnie. Tylko ja mam wpływ na to, czy jestem szczęśliwa.
Pokazałeś moje UZALEŻNIENIE od drugiego człowieka.
Kiedy pierwszy raz do Ciebie napisałam myślałam, że jestem pogodzona z tym, co mnie spotkało. Pierwszy tytuł maila od Ciebie brzmiał: "Dziś wiem". Wtedy jednak oszukiwałam siebie (i Ciebie<?> - śmiem wątpić, czy się dałeś:)), że wiem, ale w rzeczywistości nie wiedziałam. Myślę, że DZIŚ - po wielu wylanych łzach i użalaniu się nad sobą w mailach do Ciebie - jestem na dobrej drodze, by dotrzeć do episteme.

Dziękuję Ci za to, że mogłam się przed Tobą otworzyć. Dziękuję za to, że choć czasem wstydziłam się napisać o czymś, to wiedziałam, że mogę. Dziękuję, że nie musiałam się bać pisać prawdy. Dziękuję za to, że mogłam napisać WSZYSTKO i mogłam być pewna, że mnie nie wyślesz do diabła.
DOBRZE, ŻE JESTEŚ.

Monika

29.01.2011

94.

                          DOBRY WIECZÓR:)
      Od spotkania z Tobą minęły już 2lata a mi się wydeje ze to był może miesiąc.Byłam na szkoleniu "huny i rtz" organizowanego przez Ciebie i Ilonkę. Kilka dni temu przeczytałam książkę "Nie chcę żyć", po przeczytaniu której poczułam się jak pierwszy dzień po spotkaniu z Tobą na którym zaczęłam płakać jeszcze co najmniej 2 godziny po szkoleniu w hotelu wtedy coś we mnie pękło. Uświadomiłam sobie że mimo że jestem mężatką to mój zwiazek to jednak samotność we dwoje a płacz to po to aby dano mi spokój. -Ty mi to uświadomiłeś. Pół roku póżniej rozwiodłam się:) i dzień po wyprowadzce męża poznałam wspaniałego faceta z którym jestem do dziś:)
  W połowie książki zaczęłam płakać ,natłok myśli nie dawał mi spokoju w ten dzień nie skończyłam jej czytać bo już wychodziłam do pracy jeszcze w samochodzie przez łzy miałam wrażenie że pada deszcz i przydały by się wycieraczki na oczy:)
    Tym razem płakałam ze szcześcia:) mam cudownego faceta-(przyjaciela), patrzę w lustro bez wyrzutów sumienia ,uśmiechem zarazam ludzi i jestem bardzo szczęśliwa bo poradziłam sobie z problemem dotyczącym spraw łóżkowych dużą cierpliwością i uświadamianiem partnerowi że jest wspaniały, a blokada jest tylko w jego głowie no i udało się:) jest naprawdę wspaniale.

            Andrzeju bardzo Ci za wszystko dziękuję z całego serca i gorąco POZDRAWIAM.

                                                               Kamila

29.01.2011

93.

Dziękuję za pomoc w odkryciu, co znaczy „być sobą”.

Dziękuję za popychanie do realizacji małych i dużych celów.

Dziękuję za pokazywanie, że dużo jeszcze przede mną, choć sporo już za mną.

Dziękuję za przesuwanie niektórych granic poza widnokrąg.

Dziękuję za ośmieszanie tego, co przeszkadza mi żyć, choć nie powinno.

Dziękuję za pomoc w przejściu wyboistej drogi od lęku do spokoju.

Dziękuję za naukę samodzielnego myślenia.

Dziękuję za setki maili, które wywoływały czasami mój uśmiech, a czasami złość, ale zawsze zmuszały do refleksji.

Dziękuję za pokazanie, że można inaczej...

Dziękuję za wirtualną kawę i uczucie, że zawsze mogę się do Ciebie zwrócić ze swoimi sprawami.

Dziękuję... i proszę o jeszcze :)

JP

20.12.2010

92.

Kiedy pomyślę, że wieki temu czytałam te wszystkie podziękowania na
Twojej stronie - nie wierzyłam, że kiedyś sama będę mogła Ci
podziękować. Nic dziwnego: wtedy Cię jeszcze nie znałam;)

Dziękuję Ci z całego serca za te wszystkie Twoje docinki,
przedrzeźnianie tego co i jak mówiłam, za to wszystko co mnie tak
wkurzało ale to właśnie dzięki temu moje myślenie zaczynało iść w
zupełnie inną stronę:) I za to, że niezależnie od tego, jak mi
dogryzałeś, co mówiłeś i jak się wyśmiewałeś z moich przekonań, czułam
się ważna...

Dziękuję za te wszystkie rozmowy w środku nocy, że BYŁEŚ, nawet jeśli
daleko, to chciałeś mnie po prostu wysłuchać. I za te wszystkie
rozmowy, kiedy dzwoniłam do Ciebie smutna, a później o tym zapominałam
i zaczynałam Ci opowiadać, co w moim życiu wydarzyło się dobrego i na
nowo umiałam się uśmiechać.

Dziękuję Ci za Twój czas, który mi poświęciłeś i każdą chwilę, którą
spędziłam z Tobą - przecież to niesamowite, że spotkałam Cię na swojej
drodze, ale teraz wiem - inaczej nie mogło być:))))

Dziękuję Ci za to, że dzięki Tobie znów się uśmiecham, teraz już nie
na niby... i zarażam tym uśmiechem innych, teraz częściej ludzie na
ulicy uśmiechają się do mnie:)

Dziękuję Ci za to, że oprócz planów do osiągnięcia mam teraz również
marzenia i siłę by je realizować:)

Dziękuję Ci za to, że dzięki Tobie przestałam się bać facetów.

Dziękuję Ci za to, że dałeś mi umiejętności zmieniania siebie na
lepsze, innego patrzenia na życie, za słowa prawdy które tak mnie
kiedyś złościły...

Dziękuję Ci za te wszystkie chwile, kiedy mnie przytulałeś, kiedy
ryczałam u Ciebie w kuchni, a Ty mnie przytulałeś albo opieprzałeś...
bez tego nic by nie było takie cudowne jak jest.

Dziękuję Ci po prostu za to że JESTEŚ... i że jesteś takim WARIATEM:)

Małgosia

5.11.2010

91.

Drogi Andrzeju!

                Chcę napisać podziękowania na Twoją stronę www za to jak wspaniale mi pomogłeś, jak uświadomiłeś mi moje powichrowane myślenie i spostrzeganie świata oraz siebie samego. Stwierdzam, że jesteś świetnym ”chirurgiem” który idealnie i precyzyjnie wyciął toczącego moje zdrowie guza – guza który raz nazywał się >>Ten świat jest okrutny<<, innym razem nazywał się >>Nie mogę sobie dać rady z …<<, czy też >>Muszę …<<. Dziękuję Ci za to jak wskazałeś mi jak mam szukać, znajdować, osiągać i jak cieszyć się ze swojego celu; co naprawdę jest tym celem. Dziękuję, że już nie >>muszę<< ale >>chcę<<. Dziękuję za Twoje 5 pytań, które w momencie pozwalają sprawdzić czy dane stwierdzenie jest zdrowe czy chore. Dziękuję Ci za to, że stałem się nowym człowiekiem, który może oddychać pełną piersią i cieszyć się z osiągniętego celu oraz, że wiem jak mogę sobie wyznaczać nowe cele i znajdować drogę do ich osiągnięcia. To jest ”genialne” uczucie. Dziękuję Ci za emocje jakie przeżyłem podczas naszych spotkań i w trakcie czytania Twoich książek. Dziękuję Ci za to, że uwierzyłem w siebie.

To co napisałem powyżej to: TTTTT i ”naciąga” do 100% !!!

Cieszę się, że mogłem Ciebie poznać.

PS Właśnie zauważyłem, że czytając to co napisałem powyżej radośnie się uśmiecham i jest mi z tym dobrze – to też dzięki Tobie!

Sławek P.

31.10.2010

90.

            Andrzeju,

dziękuję za nieprzespane noce, za przejechane stacje w metrze, za kubły zimnej wody, za prześmiewczość, za Twój czas. Za to, że jestem Panią swojego losu, za kontrolę nad własnym życiem, za wyrzucenie moralności do kosza, za orgazmy, za wybuchy śmiechu na steperze na siłowni, na wykładach i w metrze, za wszystkie spojrzenia statystów w filmie zwanym ‘Moje życie'. Za łzy i złość, za naście stron wypisanych cytatów, za wyciskanie soków z każdej chwili, która daje mi radość, za obudzenie mnie z wieloletniego letargu, za maile i wszystkie książki, za to wszytko, o czym teraz zapomniałam, a o czym przypomnę sobie jak tylko wyślę Ci tego maila;)

            Dziękuję, dziękuję, dziękuję!!!!!

            Zmieniłeś moje życie na lepsze!

Karolina

25.10.2010

89.

Dziękuję Ci, że mogę do Ciebie wysłać maila bez opisywania problemu :)

Dziękuję Ci za te dwa kursy na których byłem, za te cztery dni które mi poświęciłeś tam i za wiele dni, które były szczęśliwsze - dzięki Twoim książkom!

Dziękuję Ci, za to, że tak irytowało mnie to co mówiłeś!
Teraz wiem, że to co mnie irytowało - to była parafraza tego co sam powiedziałem!

Dziękuję Ci, że akceptowałeś i pozwoliłeś mi popełniać błędy!
To było wielokrotnie najbardziej wkurzające i najwspanialsze rozczarowanie.

Dziękuję Ci, że potrafiłeś trafić w czuły punkt i irytować, a jednocześnie wysyłać pozytywną energię w sposób zupełnie magiczny!

Dziękuję Ci, że za "to co dobre dla mnie, nie musi być dobre dla Ciebie".
Bo ja wciąż uważałem, że to co dobre dla mnie, musi być dobre dla innych...
..aż dostałem za to niezłego kopniaka w tyłek ;)

Dziękuję Ci, że jesteś autorytetem i przykładem prawdziwego mężczyzny ;)
Takich jak Ty jest niewiele. Podziwiam to co robisz!

Dziękuję Ci, za to, że jesteś niezwykły taki jaki jesteś ;)

Dziękuję Ci, za skrypty na stronie:
- Za hunę przy której powiedziałem "ŁAŁ! Tego mi brakowało w układance!", a potem stała się punktem wyjściowym do znalezienia Tożsamości
Ho'oponopono :)
- Za terapię prowokacyjną - przy której śmiałem się do łez, bo zrozumiałem, że wcale się ze mnie nie wyśmiewałeś, tylko powtarzałeś moje własne
słowa i nagle nasze rozmowy wydały mi się całkiem zabawne i przepełnione pozytywną energią.
- Za nagranie audycji o związkach - Dzięki niej przypomniałem sobie nasze spotkanie i to czego naprawdę szukam :)

Wiesz. Ostatnio życie stało się nie tylko znośne, ale całkiem fajne!

Gdy rozmawiam ze znajomą, wcale nie zazdroszczę jej chłopakowi, lecz słucham tego co o nim mówi i śmieję się razem z nią :) Bo czuję jak ona się
nim cieszy i to jest taka wspaniała energia, że lubię tego słuchać!
Gdy spotykam dziewczynę, pozwalam jej być taką jaka ona chce, a ona pozwala mi być sobą :) Nie muszę udawać, że jestem taki jak ona, że mam takie
samo zdanie i taki sam gust. Gdy uśmiecham się do niej myśląc "Kocham Cię taką jaka jesteś. Dziękuję Ci!",
rozmowa nagle przestaje być wysiłkiem intelektualnym, a sama płynie :)

Mam też super pracę :) Robię to co lubię. Uczę programowania - takiego praktycznego, z wieloma zastosowaniami. W czasie gdy prowadzę kurs jest wiele zabawy
i humoru.
Cieszę się, gdy widzę, że komuś sprawia to frajdę!

Za pieniądze, które przyszły do mnie jako gratis robienia tego co lubię, kupiłem mój pierwszy samochód :) Nie jest to sportowy wóz z marzeń, tylko taka
zwyczajna srebrna skoda fabia :) Gdy ja polowałem na coś specjalnego na giełdach i w internecie, ona sama się pojawiła!
Ma już swoje 10 lat, ale przejechała tylko tysiąc kilometrów.
Bardzo fajnie spędzało się z nią wieczory w garażu, szlifując każdy mały punkt rdzy i nakładając kolejne warstwy podkładów i lakierów :D, picując
tapicerkę i dolewając jej ulubionych płynów ;)
Ożywiłem ją nowym radyjkiem, a dzisiaj przeszła nasz pierwszy wspólny przegląd :)

Nie wiem po co Ci to wszystko piszę :) Po prostu jestem WDZIĘCZNY! I PODZIWIAM to co robisz, piszesz i mówisz !!!

Nie mogę się doczekać mostów!

Oby tak dalej Andrzeju :)

Pokój od "ja" !

Łukasz Bolda

25.10.2010

88.

Andrzeju,

Dziękuję:)))
Konkretnie za co Ci dziękuje....?
Konkretnie to za OTWORZENIE OCZU że na jednym facecie świat się nie kończy, że aby być szczęśliwa nie potrzebuję nikogo więcej TYLKO SIEBIE, 
że JA ZASŁUGUJĘ NA SZCZĘŚCIE, za obiektywizm, kawę, za swój czas poświęcony dla mnie, za odprowadzenie na przystanek w pewien zimowy wieczór, 
za słowa ciepłe i "kopiące" w tyłek, za szczerość, za to że odpisałeś na mojego maila i nawet za to że zadzwoniłeś do mnie gdy nie potrafiłam trafić do Ciebie i
wskazałeś drogę, choć nie musiałeś. Za to że potraktowałeś mnie nie jak pacjenta, a jak przyjaciela :) za książkę z autografem, za ironię- taką pozytywną, taką
której potrzebowałam by przejrzeć na oczy:)
Za to że po spotkaniu z Tobą potrafiłam napisać mojemu "księciu z bajki" żeby szukał innej księniczki i nie zawracał mi głowy swoimi żalami, smsami, itp.
Za to że poczułam się WOLNA od przeszłości i uwierzyłam że może być lepiej. 
I JEST LEPIEJ. 
JEST BARDO DOBRZE :)))))))))
Miłego odpoczynku :))))))))))))))))))
POZDRAWIAM!!!!!!

Taka jedna Ania ;))

22.08.2010

87.

Andrzeju, prosiłeś, by pisać szczerze, tak od serca, tak jak rzeczywiście czuję. Powiedziałam, że to trudne, bo czuję tak wiele, że nie jestem w stanie tego w kilku słowach wyrazić. A jednak spróbuję:
Dziękuję Ci za to, że namówiłeś mnie, bym zaczęła myśleć i mówić jako "ja" o wszystkich sprawach, kóre mnie dotyczą.
Dziękuję, że dałeś mi narzędzia, abym mogła rzeczywiście być kowalem swojego losu.
Dziękuję, że powstrzymałeś mnie przed zrobieniem kroku w przepaść i pomogłeś znaleźć inną, bezpieczną drogę do celu.
Dziękuję, że otworzyłeś mi oczy na prawdziwe wartości w moim życiu i nauczyłeś czerpać radość z przeżywania każdego dnia.
Dziękuję, że pomogłeś pozbyć się lęku przed ludźmi i życiowymi wyzwaniami, a pokazałeś, że świat jest wielowymiarowy, wielobarwny i każdy ma w nim swoje miejsce-nawet ja.
Dziękuję, że nie jestem już cicha, zagubiona, martwa za życia, ale mam ochotę śpiewać i tańczyć ze szczęścia...
Zwyczajnie, po ludzku, z głębi serca jeszcze raz dziękuję!

Judyta

26.04.2010

86.

Andrzeju, ze wszystkich Twoich książek ta znaczy dla mnie najwięcej. Znalazłam w niej mnóstwo fragmentów, które sobie zapisałam. Czytam je w chwilach zwątpienia. Przypominają mi m.in. że nigdy nie uniknę złośliwych komentarzy od ludzi o małym poczuciu własnej wartości, że odpowiedniejszą rzeczą jest śmiać się z życia niż lamentować J a przede wszystkim, że moje życie nie jest próbą generalną i nie będę mogła go powtórzyć jeśli je zmarnuje. Byłam ostatnio strasznie rozbita. Rozdygotana wewnętrznie co chwilę beczałam. A Ty tą książką przypomniałeś mi kim naprawdę jestem i to że jestem wolna, nawet kiedy nie na wszystko mam wpływ.
Dziękuję Ci za tą książkę i za to, że dzięki Tobie zmieniłam nastawienie do życia. Jak napisałeś: ludzie są nieszczęśliwi, ale mało kto wie, że mógłby być szczęśliwy.
Od pierwszej rozmowy z Tobą wiem, że mogę być szczęśliwa. Ba jestem szczęśliwa :) I to nawet kiedy nie wszystko idzie po mojej myśli.
Dziękuję
S.

16.04.2010

85.

Andrzeju!

Piszę, bo chcę Ci podziękować za najbardziej niezwykłą zmianę w moim życiu, a w konsekwencji za pełniejsze,
piękniejsze życie. Długo zwlekałem z tym listem, bo wydawało mi się, że nie będę w stanie znaleźć słów, które
miałyby oddać to co czuję w sobie.

Przyszedłem do Ciebie z „problemem” przedwczesnego wytrysku tak niedawno, a już zapomniałem jak to było:)
Pewnie też dlatego, że się zmieniłem. 
„Problem” przestał istnieć, a ja dodatkowo dostałem więcej niż mógłbym to sobie wyobrazić.
Pomogłeś mi w niezwykły sposób poznać lepiej siebie, zaakceptować i pokochać to jaki jestem naprawdę. 
Dzięki Tobie jestem wolny. 
Dzięki Tobie dojrzałem. 

A teraz najważniejsze:). 
Dzięki Tobie otworzyłem się na  miłość mojego życia i czerpię z tego związku garściami. 
Jestem z wyjątkową kobietą i mogę ją kochać z pewnością jakiej nigdy nie znałem. Dziękuję za ten wielki dar. 

Cudownie ukierunkowałeś moje życie, stawiając mnie na właściwej ścieżce. 
To jest niezwykłe! Tak jak Ty!

Dziękuję z całego serca,
P. 

22.03.2010

84.

Andrzeju,
spotkania z Tobą są jak przygoda w nieznane, wyruszając w nią nie wiadomo co się napotka. 
Podróż którą odbyłam z Tobą pokazała mi inny świat, pozwoliła otworzyć oczy i sprowokowała do myślenia. 
Uczę się cały czas. 
To co mi pokazałeś wykorzystuję w swoim życiu, nie ukrywam, że jeszcze wiele przede mną pracy.
Fascynujące, tak to były fascynujące doznania, których doznawałam przy każdym naszym spotkaniu 
– czasami miłe, czasami burzliwe, a czasami nie do zniesienia :) 
Tak wielu różnych emocji w krótkim czasie nigdy nie odczułam od zadowolenia, poprzez wściekłość i gorycz.
Chciałam Ci podziękować za czas jaki mi poświęciłeś, za prawdy których nie szczędziłeś pomimo, 
że wcale mi się nie podobały, a przede wszystkim dziękuję za te wszystkie prowokacje które stosowałeś. 
Jesteś aniołem z diabelskim charakterkiem :P 
Dziękuję, że jesteś i że spotkałam Ciebie na drodze mojego życia. 
Dziękuję :* 
Kasia
Genialne….

14.03.2010

83.

 Chciałam Ci podziękować. 
 Po rozmowie z Tobą wrócił mi spokój ducha :-)
  Złapałam dystans do siebie, pracy, facetów, znajomych. 
 Patrzę na to wszystko tak trochę z boku. 
 Jeszcze nie wszystkie sprawy uporządkowałam, ale udało mi się pogodzić z samą sobą. 
  Od półtorej miesiąca jestem spokojna, cieszę się z życia i... jestem szczęśliwa. 
 To najdłuższy okres szczęścia co najmniej od kilku lat :-) Fantastyczne. 
 I pomyśleć, że wystarczyło tylko zmienić sposób myślenia.
  Możliwe, że za 2 tyg. przestanę pracować w firmie, ale zamiast się załamywać od 1,5 miesiąca pracuję 
 z pełnym zapałem i cieszę się z tego co jest. A jak stracę pracę to sobie i tak poradzę. 
  Dziękuję i pozdrawiam serdecznie
 Sylwia 

12.02.2010

82.

Podziękowania dla Andrzeja Setmana co nie wstaje z samego rana

Dziękuję Ci za otwarte oki:) dzięki Tobie widzę świat szeroki

Codziennie wstaję wyspana i dobry humor mam od rana

Bawię się dobrze codziennym życiem i nie zamartwiam się nawet przytyciem

Marcina słucham i rozumiem biedaka, nie myślę już że taki z niego rozrabiaka

Dobre słowo mu powiem i podziw mu prawię a przy tym się jeszcze bardzo dobrze bawię

Rozumiem już teraz te męskie natury i wiem już, jakie z tych facetów kocury

Ściskam Cię mocno i dużo radości życzę, gdyż dzięki Tobie doceniam, co to życie!!

fredzinka

5.02.2010

81.

Andrzeju,

Dziękuję Ci za okazaną mi pomoc. Twoje spojrzenie na świat, które mi
przestawiłeś spowodowało, że zacząłem zauważać rzeczy i ludzi, których
wcześniej nie widziałem. A przede wszystkim siebie i to co robię w
zupełnie innym świetle :)
I muszę powiedzieć, że Twoje książki, warsztaty oraz spotkania z Tobą
są całkowicie wyjątkowe!!! Twoja pasja jest godna podziwu, a podejście
do ludzi niespotykane. Do tego wiara w innych, którą masz w sobie jest
o wiele większa niż w nich samych co jest wspaniałe! Gdybym mógł, to
życzyłbym wszystkim poznawania samych takich osób jak Ty na swojej
drodze życiowej. Obawiam się tylko, że Andrzej Setman jest tylko jeden
:).

Michał Otroszczenko

21.01.2010

80.

Chciałam podziękować sobie :D
Za to, że czytając „Nie…. chcę żyć” dotarłam do samej siebie… 
Za to, że mailując z Andrzejem, który mocno mnie denerwował swoimi uwagami, 
zauważyłam jaka jestem:D
Dziękuję za to, że powstała taka książka jak ”Nie… chcę żyć”. Książka, która daje możliwość
 spojrzenia na siebie z dystansem.. pokazuje błędy… mobilizuje do myślenia…. 
Dziękuję Andrzejowi, za szczerość… za wytykanie błędów bez litości, za bycie wrzodem na tyłku, 
za zdrową krytykę poprzez zabawę:D
Dziękuje, za sprowadzenie na ziemię oraz za pokazanie, że zamiast użalać się nad sobą i 
wkurzać na partnera, można poszukać rozwiązań i przyczyn :D
Dziękuję za otwarcie drzwi i oczu….
Kotki otwierają oczy po 7 dniach od narodzin……jestem człowiekiem,,,, wyszło szybciej……
Dziękuję za bycie…. Po prostu bycie Andrzeju…… Resztę zrobiłam sama :D

Liczę że w przyszłości nadal będziesz pokazywał mi krzywe zwierciadło siebie samej :D
Pozdrawiam
Ola

17.01.2010

79.

Andrzeju - zza morz, oceanow i ladow - z mojego Nadzwyczajnego Swiata na Antypodach -
zycze Pieknych Swiat... 
a w Nowym Roku zycze dlugiej listy marzen i planow do zrealizowania :)
Spelnien w kazdej dziedzinie Twojego Zycia :)
i przy okazji jeszcze raz Dziekuje za moje NOWONARODZENIE :)
za moje Kochane Zycie, za Kazda Chwile Szczescia, ktore doswiadczam kazdego dnia... 
Dzieki Tobie :)
Kazdy dzien zaczynam z drzeniem podniecenia, bo wiem ze cos fantastycznego mnie spotka...
czesto doswiadczam tych motyli w brzuchu, przyspieszonej akcji serca, lez...
bo o Szczescie potykam sie co zakret :)
To Ty obudziles moje Marzenia do Zycia - one sie teraz spelniaja. 
NIgdy nie zapomne tej chwili w Twojej kuchni, gdy pierwszy raz w zyciu odwazylam sie 
o nich powiedziec na glos - to byl moment, w ktorym uwierzylam - 
i co kiedys nalezalo do skrytych Marzen (Australia-swieta pod palma, Nowa Zelandia, Bali,
Wietnam, Indonezja, Tajlandia, Mongolia, Japonia) sa w zasiegu reki :)
Lista Marzen, Celow, Planow na Nowy Rok, Zycie juz powstala - Zycie jest Piekne!!!!!!

Joanna

25.12.2009

78.

Dziękuję za to, że uświadomiłeś mi że to co ja myślę, czuję, mówię, nie jest tak samo odbierane przez mojego męża.
Dziękuję za przedstawienie wariantu na liczbach a mianowicie, że suma 4, nie zawsze powstaje poprzez dodanie 2+2, 
dzięki temu myślę o poszukaniu innych kombinacji aby osiągnąć cel.
Za słowa które są ważne, choć nie umiem przyznaję ich często używać.
Dziękuję że mnie tak długo słuchałeś, za parodiowanie zachowań i poczucie humoru.
Lepiej mi się żyje, dzięki świadomości że jesteś. 

kinga s. z Krakowa

2.12.2009

77.

Jesteś bardzo, bardzo mądry. Dziś, gdy wróciłem do korespondencji sprzed roku, myślę, 
że zabrakło mi wszystkich tych rzeczy* . 
Bardzo, bardzo dużo wiesz o życiu. 
A w każdym razie wiesz o życiu dużo więcej ode mnie sprzed roku i ode mnie obecnego.
Mam do Ciebie ogromny szacunek.
Dziękuję Ci, za twoją dociekliwość i rzeczowość, którą odebrałem rok temu jako bezczelność i chamstwo. 
Dzięki postawie, którą przyjąłeś w korespondencji ze mną, podpuszczaniu mnie i użeraniu się 
z moją pyszałkowatością obnażyłeś mi samemu moją ślepotę. 
Moją pychę i moje przywiązanie do postawy "oszukanego skrzywdzonego".
Dziękuję Ci, że otworzyłeś temu dzieciakowi oczy na to, jakim dzieciakiem był.
Masz rację - życie jest cudowne i barwne, choć naiwne jest myślenie, że istnieje życie bez bólu.
CHCĘ ŻYĆ!!!

Pozdrawiam,
Jasiek

*(Cierpliwości Wiary Odwagi Akceptacji)

Napisałem ten list, żeby Ci podziękować. Bardzo dużo w sobie zmieniłem od
tamtego czasu, jestem przekonany, że gdyby nie rozmowy z tobą,
 1. Nie ustrzegłbym się wielu kolejnych błędów
 2. Miałbym dziś dużo więcej ograniczających przekonań.
Jasiek

23.11.2009

76.

Drogi Przyjacielu,

Być może niewiele czasu mi poświęciłeś a ja Tobie. Ale to co mi przekazałeś, stało się moim „złotym środkiem”. 
Uświadomiłeś mi jedną i jakże oczywistą prawdę:
- ja wybieram
- ja decyduję
- ja sama, a nie ktoś inny za mnie. <radocha>
Dziękuję, że kolejny raz otworzyłeś mi oczy. To takie proste! 
Moje życie. Mój wybór. Moje decyzje. Moje zdanie. Moje myśli.
To wszystko, czego ja chcę i co pozwala czuć mi się tak, jak ja chcę się czuć.
Gorąco pozdrawiam Cię Andrzeju!
Angel :-)

11.11.2009

Kochany Andrzeju,
To już kolejne podziękowanie dla Ciebie, za wyrwanie mnie z „psychicznej śpiączki”.
Kiedy po raz pierwszy się spotkaliśmy, byłam już po wizycie swojej u psychiatry. Zaczynałam swoją drogę z diabłem, 
który mną manipulował. Psychotropy, które brałam od tamtej pory ograniczały moją wolność, logiczność myślenia i trzeźwość.
Kiedy za drugim razem przyjechałam do Ciebie, byłeś zaskoczony. Nie dziwię się. 
Pierwsze spotkanie wskazywało, że zrozumiałam dobrze Twoje słowa, a wskazówki – klucz do szczęścia - które otrzymałam od Ciebie,
chciałam solidnie zastosować w życiu.
Nie chciałeś ze mną pracować. I chociaż było mi w tamtym czasie przykro, dziś nie jest. Jestem wdzięczna Ci, 
że nie chciałeś podejmować pracy z nietrzeźwym człowiekiem.
Zawiodłam wtedy nie Ciebie, lecz samą siebie.
Dzisiaj chciałam podziękować za uświadomienie mi tego, jak bardzo się myliłam, ufając pseudo-psychiatrom, będąc tym ogniwem,
nakręcającym rynek, branżę farmaceutyczną i będąc królikiem doświadczalnym dla testowania lekarstw, które w tamtym czasie ćpałam.
Hm.. nie będę w tej kwestii bardzo odkrywcza, jeżeli powiem, że społeczeństwo karmi się czyimiś problemami, a normy społeczne
przykuwają nas jak „durne barany” do rutyny i szarości życia, bo tak przecież żyje większość.
Dzięki Tobie, odrzuciłam natychmiast świństwa jakie zażywałam. Ograniczały moją wolność. Ograniczały mi możliwość bycia szczęśliwą.
Przez tydzień czułam, jakbym umierała. Potem powolutku wróciłam do równowagi po moich „pigułkach szczęścia”. 
Znowu logicznie myślałam, rewelacyjnie funkcjonowałam, mój mózg pracował jak powinien, moje zachowanie było w porządku. 
Dzięki Tobie, straciłam całkowicie to, z czym kiedyś ciężko było się rozstać.. 
Moją własną ślepotę.
Ze szczerego serca dziękuję Ci Andrzeju.
Nienormalnie szczęśliwa.
Angel.

17.11.2009

75.

Za znalezienie dla mnie czasu, kiedy tego potrzebowałam…

Za to, że podczas każdego spotkania z Tobą czułam się wyjątkowa – nawet wtedy, gdy zapomniałeś, że mam przyjść J

Za wszystkie prowokacje, które pomogły mi spojrzeć na wiele spraw z innej perspektywy...

Za pomoc w uporaniu się z przeszłością i strumienie oczyszczających łez J

Za pomoc w uświadomieniu sobie jaka jestem i, że czas się z tym pogodzić J

Za ciągłe sprowadzanie mnie na ziemię i mobilizacje do dalszej pracy nad sobą…

Za to, że po rozmowie z Tobą nic już nie wydaje się takie pewne, a w szczególności moje przekonania ;)

Za Twoje fantastyczne książki, których chciałabym nauczyć się na pamięć J

Za pomoc w postawieniu pierwszych kroków do bycia szczęśliwą – tak po prostu…

I w końcu za to,  że dzięki Tobie rozpoczęłam cudowną drogę do poznania mnie, siebie, ja…..

*************************Dziękuję!*******************************

 J.

26.10.2009

74.

DZIĘKUJE ,że "dałeś mi rodziców " dom nie jest już dla mnie budynkiem a rodzina współlokatorami,
Zanim przyjechałam do Cibie byłam na zakręcie który zatoczył duszące mnie koło .
Dzięki Tobie zakręt znikną ,tak poprostu ,wiem że wszystko zależy odemnie i nie musze
sobie dopierdalać ,nie muszę mieć kontroli nad wszystkim moge poprostu ŻYĆ i jeść :)
Agnieszka

6.10.2009

73.

Andrzeju

Dzięki Ci za to, że pokazałaś, że ja też mogę żyć. Mało tego, nie tylko trwać, ale żyć pełną piersią i być szczęśliwą.

Dzięki Tobie zobaczyłam, że jest różnica między "muszę" a "chcę", poznałam wartość zadawanych pytań i ukrytych komplementów :-)

Pokazałeś mi, że nie warto szukać dziury w całym, obwiniać siebie o zaniedbania innych.

Teraz wiem, że przez to cierpię wyłącznie ja sama.

Andrzeju dziękuję, że dokonałeś czegoś co było niemożliwe, a przynajmniej tak mi się wydawało: uwierzyłam,

że jestem piękna, atrakcyjna, inteligentna, dobra, z poczuciem humoru... i że nie ma sensu robić z siebie przeciętniary.

Nie jestem przeciętna! Jestem wyjątkowa! Teraz to wiem.

A co stało z depresją? Z myślami samobójczymi? Z lękami, które powodują fizyczny ból?

Nie ma ich. Nie są mi potrzebne. Kruszę je jak kamień i wyrzucam do kosza.

Czasami jest mi smutno, czasami łapie mnie chwila zwątpienia... tylko, że szybko staję na nogi i cieszę się, że żyję.

Moje stany już nie ciągną się tygodniami. Szkoda na to czasu. Życie jest zbyt piękne, żeby go tak marnować.

DZIĘKUJĘ.

S.

28.09.2009

72.

Drogi Andrzeju!
Z całego serca dziękuje Ci bardzo, że mogę wygodnie siedzieć sobie przy oknie samolotu 
i patrzeć w chmury. Nie sądziłam, że to możliwe ale sprawiło mi przyjemność czucie 
jak samolot startuje i ląduje. 
I co ciekawe pierwszy raz od nie pamiętam kiedy spokojnie spałam w samolocie! 
Nie przechodzi mnie już ciarka, kiedy myślę o tym, że mam lecieć, nie widzę już w głowie 
jak spadam, i przestało mi się wydawać, że skrzydło za bardzo się chwieje, a później 
się odczepia kiedy lecę:))) 
Pozbyłam się dużego utrapienia, mojej samolotowej fobii, dzięki Twoimi zaklęciom!
Jeszcze raz bardzo dziękuje!
Dorota

16.09.2009

71.

Dziękuję za szczęście najszczególniejsze ze wszystkich szczęść na tej ziemi i poza nią.

Piotr K.

13.09.2009

70.

Aniołku,

Ciężko wyrazić słowami

wdzięczność za troskę i trud

Jesteś jak ANIOŁ zesłany

W mym życiu sprawiłeś CUD!

Z wyrazami wdzięczności za pomoc w odnalezieniu siebie i swojego niezwykłego szczęścia, jak również z podziękowaniem za wspaniałą i bardzo cenną dla mnie PRZYJAŹŃ.

Dziś wierzę, że CUDA się zdarzają. Dziękuję z całego serca za wszystko! :-)

Z serdecznościami!

Marta J.

13.09.2009

69.

Andrzeju,

chcę dołączyć do podziękowań swoją wyliczankę.

Dziękuję więc serdecznie:

- za to, że dostałam to, po co do Ciebie przyszłam, czyli spojrzenie na siebie z dystansu,

- za to, że dostałam też dużo więcej: wewnętrzny spokój i pewność siebie,

- za przypomnienie, że jestem dla siebie najważniejsza, że jestem odpowiedzialna za moje szczęście

- za rozmowę ze swoimi wyobrażeniami, która złamała stereotypy

- za kotwicę, która przywraca mi równowagę i budzi ciepłe uczucia

- za zamianę MUSZĘ na CHCĘ

- za obudzenie mojej uśpionej energii,

- za to, że pomogłeś mi zostawić wannę łez, a wynieść promienny uśmiech :)))

(...) kiedy te trzy kropki w nawiasie życie zamieni w konkretne "coś" - dopiszę dalsze elementy tej wyliczanki.

Pozdrawiam

K.

9.09.2009

68.

Setmanizacja daje wiele do myślenia, jeszcze więcej daje do robienia.

Będąc tu, gdzie jestem obecnie (mam na myśli życie, a nie adres korespondencyjny :P ) nie umiem opisać jaki byłem "przed" spotkaniem Andrzeja. Właściwie dziwie się także wszystkim, którzy potrafili szybko sklecić podziękowania tuż "po"...

Ci z was, którzy wyszli jakoś ostatnio od psychiatry z notką w karcie choroby: DEPRESJA, zapewne wiedzą jaka ona jest. Nie ma sensu jej opisywać.

Ja około 5 lat zasłaniałem się przed światem tą etykietką - bo było wygodnie.

Leże całe dnie w łóżku - no przecież mam depresje!

Nie odzywam się do przyjaciół - no przecież mam depresje!

W szkole nic nie robie - no bo ja przecież mam depresje!

Nie szukam pracy - czy ja już wspominałem, że mam depresje?!

Łyknę dużą ilość proszków, pogapię się w żyrandol i zastanowię się, w jaki sposób chciałbym się dziś zabić - no bo ja mam depresję! wszyscy słyszeli? tak? nie? ktoś nie wierzy? to ja mam papier od pana doktora! on słyszał o tym, że mam depresje!

Mama się mnie pyta "co robisz dziś synku?, ja jej na to "mam depresje", ona dopyta zdziwiona "ale wczoraj miałeś depresje" - no wiem! ale jeszcze nie skończyłem!

Sam Andrzej jest jaki jest. Napisze co ja lubię w nim najbardziej, a dokładniej moje momenty, w których go lubię najbardziej. To są te chwile kiedy ja gadam a on mruga do mnie - i to już :))) starałem się to opisać ale to dla ludzi nie mających z nim kontaktu i tak nie ma większego sensu więc zrezygnowałem :))

Za co ja mu mogę podziękować?

Za jego nieziemską wytrwałość. Za wiarę w drugiego człowieka, za pokrętną moralność i szatańskie sztuczki (haha). Za to, że jest, że mruga i polewa każdemu kawę. Za to, że inspiruje, podpowiada, motywuje, koryguje, opierdala, krzyczy, bije i polewa wrzątkiem (haha). Tu skończę wyliczankę, bo wygląda jak kościelne wyznanie wiary :))

A najlepsze, że to wszystko za co mu się dziękuję możesz na końcu sam sobie wziąć i używać to - czyż to nie fajnie?

"Dostajesz" od niego dokładnie to, o co prosisz. Jak się zorientujesz, że bredzisz i tak na prawdę to chodziło ci o coś innego - to nie bój się prosić o coś innego. Za to też mu dziękuję :))

Uważam, że cokolwiek napiszę, to te podziękowania zawsze będą o krok za tym, co on naprawdę ze mną zrobił. ("ze mną" w znaczeniu bezinwazyjnego oddziaływania zewnętrznego na mój mózg).

Na koniec dziękuję przede wszystkim za to, co dopiero nastąpi w moim życiu:))

Piotr

3.09.2009

67.

André,

Kiedy pisałam do Ciebie pierwszego maila, byłam zakompleksioną „pierdolniętą nastolatką buntującą się przeciwko własnej chujowości”, która uwielbiała sobie dopierdolić przy każdej okazji. Teraz dzięki Tobie z tego opisu zostało tylko „pierdolnięta” :P

Na początku było dużo wątpliwości i nieufności w stosunku do Ciebie. Za dużo. Zachowywałeś się raczej jak ANTYterapeuta, a ja zastanawiałam się, ile zapłaciłeś za napisanie tylu podziękowań na swojej stronie (o ironio, za chwilę sama dołączę do tego stadka dziękujących :P). Ale nie miałam absolutnie niczego do stracenia – moje myśli samobójcze zaczynały być coraz bardziej realne. Zaciskałam więc  zęby i ignorowałam Twoje durne docinki i ironiczne odpowiedzi. Minęło niemało czasu, zanim pojęłam, ze te wszystkie „antyterapeutyczne” rzeczy miały jednak jakiś niezrozumiały sens. I co lepsze – były skuteczne !

Po rozmowie z Tobą nic nie wydaje się już takie oczywiste i pewne jak wcześniej...  Zrobiłeś mi w głowie jeden wielki BURDEL i straciłam na chwilę twardy grunt pod nogami. Rozwaliłeś mój światopogląd i wypielęgnowane przekonania, które okazały się nie być tak dobre dla mnie jak myślałam ;) Pokazałeś mi, że jest milion alternatyw, wiele możliwości i sposobów. Nigdy nie głaskałeś po główce (chyba że prowokatywnie :D), a na dodatek, zwaliłeś na mnie całą odpowiedzialność za gówno, w którym siedziałam, wywalając za drzwi wszystkie wymówki !

JA JESTEM ODPOWIEDZIALNA ZA MOJE ŻYCIE.

I nikt inny.

Bolało. Cholernie bolała świadomość, że wszystko zależy tylko ode mnie. Dopiero wtedy poczułam, jak bezpiecznie mi było, kiedy kierowali mną inni ludzi i moje chore poglądy. To tak, jakbyś spuścił z łańcucha psa podwórkowego. Zaczęłam biegać w kółko z paniką w oczach, nie wiedząc zupełnie co ze sobą i tą nową WOLNOŚCIĄ począć.

Ale to był przełom. Powoli zaczęłam myśleć i KIEROWAĆ swoim życiem. SAMODZIELNIE !! :D

André!!!

Dziękuję za wszystko co mówiłeś, pisałeś, robiłeś, choć nierzadko mi się to NIE podobało. Że mnie wkuwiałeś, kpiłeś i prowokowałeś.  Za to, że nie było lekko. Że byłeś momentami wredny i niemiły, a mimo to, zawsze czułam się SZANOWANA i WAŻNA.

Dziękuję, ze nie głaskałeś po głowie. Ale dziękuję też, ze przytulałeś tak czule i CIEPŁO, że czułam się jak mała dziewczynka. Tak bezpiecznie. Tak, ze wiedziałam, że będzie dobrze...

Dziękuję za Twoje fenomenalne (!!!) poczucie humoru, które łamie wszystkie tabu i za wszystkie Twoje niesamowite opowieści, zarówno te książkowe jak te życiowe ;)

Dziękuję za Twoją radość z każdej chwili i optymizm, którym zarażasz. Za to, ze mogłam tę radość modelować, jak i wszystkie inne terapeutyczne rzeczy :)

Dziękuję, za wszystkie rozmowy do rana, w czasie których uczyłeś mnie zdrowo MYŚLEĆ, czuć, dawać i brać. Za to, że dzięki Tobie zdobyłam się na odwagę poznania siebie. Za to, że dzięki Tobie zaprzyjaźniłam się z najważniejszą osoba w moim życiu – ze SOBĄ :)

Dziękuję, za uświadomienie mi, że NIC nie muszę…ale za to ile rzeczy CHCĘ !!! i jeszcze za to, że pomogłeś mi odkryć w sobie Prawdziwą Kobietę i cieszyć się tym…

Dziękuję, że dzięki Tobie poczułam się WAŻNA…

Kiedyś szukałam pewności jutra, a znajdywałam tylko kolejne znaki zapytania. Dzięki Tobie mam PEWNOŚĆ, że jutro będzie tak FASCYNUJĄCO (!!!!!) NIEPEWNE i znalazłam jakiś nielogiczny PORZĄDEK w CHAOSIE. Dziękuję.

Dziękuję, że słuchałeś, kiedy inni nie chcieli..

Że miałeś SIŁE, kiedy mnie już jej brakowało

Że WIERZYŁEŚ, kiedy inni zwątpili (na czele ze mną...)

Że byłeś, kiedy innych zabrakło...

Dziękuję, że jesteś taki POJEBANY DO KWADRATU i „niepoprawny terapeutycznie” :)

A przede wszystkim DZIĘKUJĘ, , że dzięki Tobie JESTEM SZCZĘŚLIWA.

Na 120% !!!

Karola

26.08.2009

66.

Za motywację do działania i tego, aby się nie poddać
Za zniszczenie kilku chorych poglądów na mój własny temat
Za mobilizację do spoglądania na życie z innej perspektywy
Za wzbudzenie wiary w siebie i ludzi:)
Za wkurw, który o dziwo, udało Ci się we mnie wskrzesić:)
Za uśmiech dawno nieobecny na mojej twarzy
Za dystans w stosunku do samej siebie
Za prawo jazdy bez trzymanki ;)
Za to, że mogłam się od Ciebie uczyć:)
Za pasję, którą zarażasz
Za genialny humor i kontrowersyjne podejście:)
Za to, że jesteś:)
Dziękuję
Ilona

10.08.2009

65.

Dziękuję, bo w ciągu 2 dni osiągnąłem coś, czego nie osiągnąłem przez ostatnie 3 lata…

a dzięki temu zrozumiałem że nie korzystałem ze swojego potencjału w odpowiednim dla mnie stopniu,

a w tej chwili zdaję już sobie sprawę jak dużo mogę się w życiu uśmiechać. :)

M.

29.06.2009

64.

Dziękuję Ci Andrzeju za to co jedynie w sobie przeczuwałam i za to czego byłam w sobie tak pewna, że byłabym w stanie dać się „pokroić”, a okazało się błahe i nieistotne. Za uświadomienie mi całej nieograniczoności i tajemnicy kryjącej się w moim mózgu (POTĘGA!!!).

Za to, że nazywałeś jak „małpa” we mnie i w każdym z nas kształtuje widzenie świata i jego percepcję oraz za czas, który mi poświęciłeś, chociaż nie musiałeś :) :) :) i za zwrot mojej wyjątkowości.

Jeszcze za to co we mnie dostrzegłeś i za pomysły, które pojawiły się po tym.

To wyjątkowe warsztaty, a jedyne czego żałuję, że nie zdarzyły mi się dwadzieścia lat wcześniej :) :) :) DZIĘKUJĘ

AGAMAT

10.06.2009

63.

Jesteś dla mnie Wielkim Mistrzem.

Gdy popadłem w "wielką depresje", stany lękowe i bezsenność, próbowałem wielu rzeczy;

bioenergoterapii, akupunktury, ziołolecznictwa, a głownie psychiatrii, gdzie z miejsca

przepisywano mi psychotropy.

Żyłem w swojej mrocznej halucynacji, mając myśli samobójcze. Nie wierzyłem już w żadną pomoc.

Aż w końcu poszukiwania zaprowadziły mnie do Ciebie, człowieka który poprzez swą mądrość,

ciepło i świadomość wie jak żyć Radośnie.

Pomogłeś mi zajrzeć w głąb siebie, dałeś mi wspaniałe narzędzia, dzięki którym rozumiem

mechanizmy, które mną kierują. Uwolniłem się od wielu chorych przekonań, fobii i lęków.

Teraz poznaje siebie i jestem bardziej świadomy swoich myśli oraz zachowań.

Poprawiły się moje relacje z ojcem. Stałem się odważniejszym, asertywnym, mającym swoje zdanie,

bardziej wolnym człowiekiem. Poprawiły się także relacje z kobietami.

Teraz już wiem, że cel jest osiągalny, tylko to wymaga pracy.

Zaszło we mnie bardzo dużo pozytywnych zmian i pomimo kilku przystanków, wracam znowu na tor

ku wspaniałej przemianie. Dzięki Tobie tak wiele zrozumiałem. Bardzo dużo Ci zawdzięczam. 

Dziękuję Ci Andrzej z całego seeerca!

Adam

5.06.2009

62.

Irlandia

31.05.2009

61.

Witaj,

Od naszego spotkania minął miesiąc, a ja nadal jestem po wrażeniem naszej rozmowy.. Jadąc do Ciebie zastanawiałam się czy to spotkanie coś mi da.. Teraz wiem.. Zacytuje dobrze znany Ci fragment „..Zdarzają się w naszym życiu takie spotkania, które nagle zmieniają jego bieg. Rozmawiałam z Tobą jeden raz i czułam się jakbyś mi zdejmował ciężar z pleców i przypinał skrzydła..” Dzięki naszej rozmowie zrozumiałam bardzo, ale to bardzo dużo rzeczy, na które miałam wcześniej zupełnie inne zdanie, pogląd, niekoniecznie słuszne.. Sama sobie stwarzałam problemy.. Wystarczyło w niektórych przypadkach zamienić słowo „muszę” na „chcę”.. Teraz bardzo uważnie używam słowa „muszę”, zwłaszcza do mojego syna..

   Chciałam Ci podziękować za to „ćwiczenie” przed lustrem.. Na pozór łatwe zadanie, a jak sobie przypomnę ile się namęczyłam nad powiedzeniem paru zdań to robi mi się nie dobrze.. Teraz codziennie przed lustrem mówię sobie: „Jestem warta żeby być szczęśliwą i zrobię wszystko abym była szczęśliwa”. Staję przed lustrem i mówię sobie, codziennie inną cechę „Ona jest ładna.. Ty jesteś ładna.. JA JESTEM ŁADNA!!!!” Bez mrugnięcia okiem.. Zmieniłeś coś o co ja walczyłam tyle czasu.. Z szarej zakompleksionej myszki, staję się coraz bardziej świadomą swoich wartości i atutów kobietą, która będzie pracowała nad tym tyle czasu aż powie ‘JESTEM INTELIGENTNĄ I PIĘKNĄ KOBIETĄ’ z taką pewnością siebie, że NIKT nawet Ja, nie będzie miał co do tego wątpliwości.. Wiem, że z chwilą, kiedy pokocham siebie, będę mogła pokochać drugą osobę.. I już nie będę się dziwiła, że ktoś może pokochać taka osobę jak Ja…

    Dziękuję za Twoje historyjki, które na pozór wydawały się banalne, a które tak naprawdę niosły ze sobą głęboki przekaz.. Dziękuje za „dopierdalanie mi” z takim szacunkiem wobec mojej osoby że patrzyłam na Ciebie z szeroko otwartymi oczami.. Tak bardzo było mi to potrzebne, tak bardzo chciałam żeby ktoś wyrwał mnie z tego bagna własnych myśli, że jaka to ja jestem zła i niedobra dziewczynka, która gówno z sobą reprezentuje.. Przez chwilę chciałam Cię nazwać „Moim Bogiem, Guru”, lecz po chwili zrozumiałam, że Bogiem i Guru jestem sama dla siebie.. Ty mi pomogłeś to zrozumieć.. Będę Ci za to wdzięczna do końca życia.. Dzięki Tobie patrzę zupełnie inaczej na siebie……..

BARDZO DZIĘKUJE ZA POMOC !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Nina

3.06.2009

60.

Kochany Andrzejku!!

Do dziś pamiętam moment, kiedy w pracy usiadłam nad jakąś "babską prasą" i przeczytałam artykuł o szukaniu własnej drogi.

Pierwszy raz zetknęłam się wówczas z terminem coaching.

Byłam wtedy rozbita, ciągle męczyły mnie myśli samobójcze, od dwóch miesięcy zastanawiałam się jak dalej żyć.

Po ponad dwóch latach kolejnej terapii czułam się coraz gorzej. Wkurzałam się, bo czułam ciężar odpowiedzialności za losy dalszego kontaktu mojego synka z jego ojcem - na co kompletnie nie miałam ochoty, ale wydawało mi się, że taki właśnie MAM OBOWIĄZEK - no i moja ambicja i chorobliwie silne poczucie własnej wartości, które nie pozwalały mi przyznać że przegrałam - własną wizję życia.

No i oczywiście CZUŁAM OBOWIĄZEK I POWINNOŚĆ bycia idealną córeczka tatusia.

Byłam obrażona na cały świat i przepełniona chęcią zemsty za domniemane krzywdy.

Doprowadzała mnie do szału "działalność gospodarcza" - oczekiwałam ściśle określonych efektów w ściśle określonym terminie a niestety, rzeczywistość okazała się zupełnie inna.

Tego samego dnia usiadłam przy komputerze, wystukałam magiczne słowo "coaching" i po chwili rozmawiałam z kilkoma osobami, którzy wysłuchali co miałam do powiedzenia i podali mi Twój telefon.

Po kilku dniach (dokładnie był to poniedziałek, daty nie pamiętam) odbyłam rozmowę z jedną terapeutką, wyszłam i bez cienia żalu trzasnęłam drzwiami, dziękując za rozmowę.

Było mi szkoda czasu, wiedziałam, że CHCĘ coś zrobić ze sobą, coś zmienić, a nie chodzić na kolejną terapię i produkować sobie kolejne

złudzenia, że może za rok coś się stanie.

W czwartek byłam w Ciebie.

Obce miasto, obcy facet, pytania: "jesteś pewna...", "czy chcesz...", "czy chcesz pracować ze mną...", kompletne przerażenie i ...ogromna ciekawość.

Pewności nie miałam.

Akurat pech chciał, że popsuł mi się komputer, nie pisałam trzy tygodnie i po kolejnej kłótni z ojcem synka zyskałam pewność.

A raczej poczułam bezsilność - bo już nic innego mi nie pozostało. Czułam, że się topię. Wtedy już miałam pewność.

Zafascynowałeś mnie, a Twoje stwierdzenie "głupie baby" zabrzmiało jak komplement, a nie jak obelga.

Jak wiele innych stwierdzeń.

Powiedziałeś - nie ma przypadków.

Nie ma. Byłeś właściwym człowiekiem we właściwym czasie i miejscu, i właśnie tym, którego miałam spotkać.

Zmieniłeś moją przeszłość. Złą na dobrą.

Fakty pozostały faktami, natomiast przestały ciążyć i wiele z nich straciło znaczenie.

Albo nabrało zupełnie innego, nowego.

Moja przeszłość stała się dla mnie przysłowiową kopalnią wiedzy o sobie, o ludziach.

Zniknęło poczucie krzywdy, pojawiło się zrozumienie i czasem nawet współczucie dla "oprawców".

Przestałam nosić cudzą depresję, żyć cudzymi problemami i humorami, odstawiłam leki, znowu zaczęłam coś czuć.

Uwierzyłam, że życie może być dla mnie jeszcze piękne, zwariowane, pełne nieoczekiwanych zwrotów i radosne, poczułam, że rozpad relacji z ojcem mojego synka nie jest końcem świata, mimo, że cień żalu jest i będzie.

Wręcz przeciwnie - to doświadczenie jest przepustką do nowej, lepszej rzeczywistości.

Zaczęłam patrzeć na mężczyzn jak na ludzi, a nie tylko jak na żałosne marionetki, które w końcu nie sięgają mi do pięt.

Doceniłam chwilę obecną.

Pomogłeś mi przejść od "wolności od..." do "wolności do..."

Zrozumiałam, że samotność nie jest najlepszym pomysłem, jeśli w życiu chce się żyć, coś osiągnąć, a nie tylko być biernym obserwatorem, a dopuszczenie mężczyzny bardzo, bardzo blisko może wnieść w życie coś wyjątkowo dobrego.

Na chwilę obecną i na przyszłość. Daje bliskość, spokój, tworzy dobre wspomnienia.

Dziękuję Ci za wsparcie w tych momentach, w których jego potrzebowałam i za ściągnięcie na ziemię, kiedy też to było potrzebne.

Za każdy moment, każdą cenną chwilę, którą spędziłam z Tobą. Za mądre pytania i podpowiedzi, pełne kpiny komentarze, uszczypliwości, za obecność i zwariowane pomysły.

Dzięki Tobie odzyskałam część siebie, że potrafię się pogodzić ze sobą, marzyć i znowu stawać się sobą.

Każdego dnia od nowa.

Dałeś mi pełną świadomość odrobiny szaleństwa, zmienności i przewrotności, które są częścią mnie.

Może tą najważniejszą.

Obudziłeś we mnie znowu wrażliwość na siebie i innych, ale i podatność na zranienia. To też jest dobre.

Dzięki za to, że podchodzę ze spokojem do własnych myśli, akceptuję swoje uczucia, swoją ciekawość życia i czasem nieszablonowe podejście do sytuacji.

Za umiejętność mówienia, co mam do powiedzenia we właściwym dla mnie czasie - nawet, jeśli się narazić na brak akceptacji i odrzucenie ze strony ludzi, którzy mnie tak na prawdę nie chcą poznać - to mała cena za bycie sobą.

Za świadomość, że czasem fajnie i przyjemnie jest nie mieć racji.

I jeszcze milej wrzucić na luz i czasem nie za wiele myśleć - tylko zareagować.

No i fajnie jest żyć bez moralnego kaca czy poczucia krzywdy.

Spowodowałeś to, że wiem, czego chcę od życia i nie muszę SIEBIE przy tym oszukiwać, udawać czy manipulować sobą.

A innymi mogę... troszeczkę.

I zawsze mam świadomość wyboru - działań, odczuć.

Cieszę się, że zdobyłam się na odwagę, złamałam śmiertelny lęk przed "obcym facetem" i te kilka miesięcy temu miałam szansę poznać Ciebie. I siebie. Stać się normalną kobietą.

Było warto.

Dziękuję Tobie, kochany Andrzejku, za wszystko.

Magda_Lena

1.06.2009

59.

Andrzeju dziękuję Ci za to, że umiesz mnie sprowadzić na ziemie jak nikt do Tej pory :).

Dziękuję Ci za to, że uświadomiłeś mi, iż byłam zawieszona między dwoma światami,

a warto być tutaj na ziemi.

Dziękuję Ci, że pomogłeś mi przełamał lęk zarówno do tego, co czuje, jak i do tego, czego bałam sie poczuć.

Moj wewnętrzny wiatr jest niesamowity i juz go w sobie nie będę dusić, nie wiem gdzie mnie poprowadzi,

ale wiem, że to będzie niesamowite uczucie.

Moja wyobraźnia i empatia jest moja siła, nie światem, w którym sie zawieszam.

Dziękuję Ci za to, że wymyśliłeś kawał, który sprawił, że przeżyłam bardzo namiętne chwile z moim kolegą.

Mimo, że nam nie jest pisane być razem, to były jedne z takich chwil, których sie długo nie zapomina.

Inie da się ukryć, że byłeś nieugięty...

Życzę Ci byś zawsze miał w sobie tyle ciepła :)

Ściskam

Gosia

7.05.2009

58.

Niebawem, mam nadzieje, udowodnię Ci naocznie ile dzięki Tobie zmieniło się w moim życiu. A teraz pragnę Ci przekazać parę słów wdzięczności,

a także pragnę podzielić się z Tobą tym, czego nie mogłeś zobaczyć odkąd byłam u Ciebie.

1.Kiedy wracałam od Ciebie przydarzyła mi się pewna śmieszna sytuacja...

Otóż szlam sobie pewnym krokiem ulica wiejska w swoich bucikach na obcasie jakże szczęśliwa i uśmiechnięta! Spojrzałam na te buciki i pomyślałam: „Mimo, że mam buty, za które on zapłacił, teraz moje stopy poniosą mnie tam gdzie ja zechce!” I w tym momencie złamał mi się obcas...Początkowo byłam skołowana, ale po chwili pomyślałam” „Ach! Ty cholero, nie uda Ci się mnie zatrzymać!” Roześmiałam się i poszłam dalej. Obcas poturlał się pod nogi dwóch panów idących z zakupami. Popatrzyli na mnie zdezorientowani, a ja tylko odparłam z uśmiechem na twarzy: „No, co? Mentos!” Roześmialiśmy się i poszliśmy w swoje strony – ja radośnie kuśtykając z obcasem w dłoni – oni – w nieznanym mi kierunku.

2. Nauczyłeś mnie cudownej rzeczy, która praktykuje każdego ranka. A mianowicie, gdy się budzę, z zamkniętymi wciąż ślepkami, rozcieram dłonie i przykładam je do policzków. Nagle zalewa mnie ciepło, energia i radość. Dzięki temu wstaje z łóżka w świetnym humorze.

3.Gdy ktoś mnie wkurza lub, gdy jestem niespokojna wyobrażam sobie łąkę pełna kwiatów, dodaje do niej urocze zwierzątka, cieple słoneczko, czyste niebo i czuje jakbym tam była. To, co mnie zdenerwowało jest jakby za dźwiękoszczelna szyba, ja domalowywuję farbami na szybie śmieszne elementy, aby powód mojego zdenerwowania wydal mi się zabawniejszy.

Dzięki temu zachowuje równowagę, (chociaż jak się okazuje mam problemy z błędnikiem i nie raz idąc po prostej drodze zdarzy mi się stracić równowagę – na szczęście nie ta wewnętrzna).

4. Długo czekałam na to, co teraz ma miejsce.

Wreszcie dogaduje się ze swoja rodzina! Z mama dzwonimy do siebie nie tylko wtedy, kiedy czegoś potrzebujemy, częściej się spotykamy, rozmawiamy poważnie i niepoważnie, ale przede wszystkim już więcej nie wychodzę od niej z płaczem... Jest naprawdę cudownie! Wreszcie widzę, ze mama się zmieniła, nie wiem, co jest powodem... Ale ona zauważyła zmiany we mnie, wiec może sama postanowiła uporać się z problemami (zawsze była uparta i samodzielna)? Wiem tylko, ze odkąd się z Tobą spotkałam wszystko i wszyscy się zmienili...Na lepsze!

Z moim tata tez jest lepiej, może w dalszym ciągu na mnie krzyczy, ale teraz potrafię na to reagować... Nie płacze, nie roztrząsam tego godzinami.

Nauczyłeś mnie asertywności, – dzięki czemu radzę sobie z ludźmi w pracy (tak! Mam prace!), A także ze znajomymi... Ale przede wszystkim z ojcem.

Z Michałem wszystko się świetnie układa, mieszkamy razem i zastanawiamy się czy my, aby jesteśmy normalni, bo jesteśmy tacy szczęśliwi i zgodni, ze aż nas to dziwi, · Ale oczywiście nie mówi tego z obawa, jakby zaraz miało nas spotkać jakieś nieszczęście dla równowagi, a śmiejemy się z tego ze kiedyś będziemy wysuszonymi eksponatami w muzeum, by pokolenia smutasów oglądały nas z rozdziawionymi buziami jako przykład odchyleń społeczeństwa :).

Wreszcie czuje ze otaczają mnie osoby, którym na mnie zależy i które mnie kochają, tak bardzo jak ja je.

5.Zakladam ubrania w innym kolorze niż czarny(to tez jest postęp). Ostatnio nawet wściekło różowy. Wreszcie jestem zauważalna, chociaż czarny przyciąga promienie słoneczne, dlatego wciąż jednak lubię ten kolor :)

6. Pamiętam tamta książkę. Teraz pisze nowa, od krasnala wzięłam nowe kartki i kolorowe kredki.

Dziękuje Ci Andrzeju, za to ze nauczyłeś mnie być szczęśliwa, dzięki temu dostrzegam szczęście w każdej drobinie tego świata.

Marta

14.04.2009

57.

Witaj Andrzeju !

Wielkie DZIĘKUJE za to co dla mnie zrobiłeś. Dzięki Tobie odzyskałam swojego

tatę. Jesteś tak wspaniałym terapeutą, że zrobiłeś to nawet nie rozmawiając ze

mną na ten temat. Więc wyjaśnię od początku. Najważniejsze okazało się zwykle

przytulenie. Przytulając się do Ciebie miałam wrażenie, że przytulasz moje

„wewnętrzne dziecko”. Zastanowiło mnie to, uświadomiłam sobie, że rodzice a w

szczególności tata to niewiele mnie przytulał. Najpierw pojawiły się pretensje.

Później jak to ja, zaczęłam sobie to tłumaczyć. Następnie pojawiło się pytanie

czy ja pozwalam by rodzice/ tata mnie przytulali. Okazało się, że to ja sobie na

to nie pozwalam. Kolejne wewnętrzne pytanie: jak ja się odnoszę do taty. No i tu

był prawdziwy szok. Uświadomiłam sobie że od jakiś 25 lat zwracając się do taty,

mówię bezosobowo, nie wymawiając słowo tata. Dopiero teraz, dzięki Tobie, to

zauważyłam. Uczę się teraz mówić TATO, nie jest to łatwe i świadomie pilnuje by

tak mówić.

Ciekawe że jestem dorosłą kobietą a okazuje się że było to dla mnie ważne. Z

tego co wyżej napisałam może wynikać, że mam jakieś trudne relacje z rodzicami

ale teraz to tylko wrażenie, zrozumiałam na czym polegała trudność w tych

relacjach. Dziś mogę napisać że jestem wdzięczna rodzicom za moje życie. Nie

zawsze było to łatwe ale dzięki temu jestem tym kim jestem. Ta bezosobowa forma

w stosunku do Taty to pozostałość z przeszłości, wisiała gdzieś między nami i

bardzo się cieszę że pomogłeś mi to zauważyć, zmieniać.

Cieszę się również, że mogłam Cię poznać, jesteś dla mnie dużym autorytetem.

Z wdzięcznością pozdrawiam i przytulam :)

Agnieszka

7.04.2009

56.

Andrzejku kochany - dzięki Tobie odważyłam się na radykalne zmiany w moim życiu.

Uwierzyłam w siebie, jestem już po rozwodzie i nie płaczę już tyle co kiedyś :). Wychodzę na prostą i żyję :)

DZIĘKUJĘ CI BAAARDZO!!!

Maria

20.03.2009

55.

Dziękuję Ci Andrzeju za to, że:

- po moim ‘byłym’ płakałam tylko 2 dni, a nie 3 miesiące,

- szybko mówię NIE złym nastrojom,

- jestem bardzo pogodna,

- bardziej dbam o siebie,

- czuję się milionerką, księżniczką, wyjątkową osobą,

- umiem powiedzieć dupkom, że są dupkami,

- odświeżyłam kontakty z wieloma znajomymi,

- z większą pewnością siebie wyrażam swoje zdanie,

- chcę żyć na swój niepowtarzalny sposób i nie obchodzi mnie, co myślą o tym inni,

- czuję się pewnie w swojej pracy i wiem, ze jestem dobra w tym, co robię,

- wiem, że mój rozwój zależy ode mnie,

- umiem się śmiać ze swoich błędów,

- potrafię krytycznie spojrzeć na rzeczywistość,

- doświadczenia dużo mnie nauczyły,

- wiem, co w moim życiu jest zbędne,

- zrozumiałam, że mam wybór i to DUŻY!!!

Osiągnęłam więcej niż planowałam!

Jakby któraś chciała stać się księżniczką, poczuć się księżniczką i być księżniczką – to polecam Andrzeja!

Anna Trzmiel

17.12.2008

54.

Andrzeju,

kiedy dzwoniłam do Ciebie pierwszy raz prowadząc auto, by się umówić na spotkanie, do czego gorąco zachęcała mnie moja przyjaciółka, głos mi się łamał i łzy kapały. Mówiłam Ci o tym , czego się dowiedziałam od mojego męża i z czym sobie kompletnie nie radziłam. Czułam się odrzucona, nieatrakcyjna, średnio inteligentna, niebrzydka ale i niepiękna, ogólnie trudna. Taka średnia myszka.

Szybko znalazłeś dla mnie czas. Kilka godzin od razu. Po nim miałam chaos w głowie. Dużo mówiłam, a Ty - nie jak zwykli terapeuci - po prostu wydobywałeś moje śmieszne i chore przekonania i wyrażałeś swoje opinie. Zadawałeś trudne pytania.

Wyszłam w szoku. Wszystko, co sobie poukładałam w głowie, co dotyczyło mojej osoby i moich przekonań dotyczących związków, zostało zburzone. Nie potrafiłam nawet powiedzieć, co takiego Ty mi powiedziałeś, co zrobiłeś. Pamiętam tylko, że 3 dni później, gdy wszystko zaczęło mi się od nowa układać w głowie, poczułam wielką ulgę, zaczęłam tańczyć, wygłupiać się z dzieciakami.

Tak. Wydobyłeś na jaw kilka moich przekonań, które utrudniały mi życie. Mi i moim bliskim. Powiedziałeś kilka zdań dosłownie, które zadziałały. I pokazałeś, jak mam sobie radzić sama. Nie przechodziłam u Ciebie długiej terapii. W moim wypadku naprawdę zadziałała pojedyncza interwencja. Gwałtowna, burząca moje chore przekonania.

Wyniki? Np. takie: okazało się, że jestem mądra, piękna, seksowna, zabawna, zdolna, kochana, kochająca, podziwiana, interesująca :). Że osiągam sukcesy. że potrafię być szczęśliwa. Nauczyłeś mnie mówić sobie dobre rzeczy, nie wiecznie się dołować i udupiać. Dawniej byłam swoim najostrzejszym krytykiem, teraz jestem swoim życzliwym, kochającym przyjacielem. A dzięki temu, że widzę, jak fajna sama jestem, naprawdę dużo łatwiej mi zobaczyć, jak fajni są inni.

Bardzo Ci dziękuję!

Magda

9.12.2008

53.

Długo się zbierałam by napisać Ci o sobie. Nadszedł wszak czas dla mnie miły i łaskawy.

Właśnie teraz wróciłam do pracy. Wygrałam proces o przywrócenie i pracuję.

Jak ostatnio rozmawialiśmy radziłeś mi bym sprzedała dom.

Wystawiłam go na sprzedaż w sierpniu. Jak będzie, czy się uda sprzedać nie wiem ale decyzja zapadła.

Sprzedaż domu pozwoli mi zrealizować moje marzenie o małym własnym mieszkanku :)

Jest jeszcze jedna sprawa, która jest w toku realizacji :) to rozwód.

Od trzech lat spotykam się z mężczyzną, ma na imię Andrzej jestem w nim zakochana i wiem, że nie bez wzajemności.

Pamiętam jak kiedyś napisałam do Ciebie, że jeszcze będę sie śmiała i tak jest.

Wiem z jakim trudem walczyłam o własne szczęście. Myślę, że nadszedł ten czas.

Chcę Ci Andrzeju podziękować za te długie godziny poświęcone mi na gg.

Dziś wiem, co znaczyły słowa "czy zgadzasz się, że namieszam ci w głowie?"

Namieszałeś i to bardzo i za to Ci dziękuję ja i mój Andrzej. Wiesz jak on o Tobie mówi?

"Mój dobroczyńca", bo oczywiście opowiadałam mu o Tobie.

Całuję Cię i wiem, AS ja nigdy o Tobie nie zapomnę :)

Nawiasem mówiąc nigdy nie usunęłam twojego gg :)

Pozdrawiam

jolqa

30.11.2008

52.

Dziękuje Ci za to, że mimo iż nie zgadzałam się z Tobą i buntowałam, za każdym razem miałeś racje, co w końcu i ja,
 choć z pewnym opóźnieniem, również sobie uświadomiłam.
I za to, ze dzięki rozmowom z Tobą potrafiłam w późniejszym czasie zbuntować się przeciw swoim lękom i działać,
 dzięki czemu w swoim młodym życiu, w bardzo krótkim czasie osiągnęłam bardzo wiele.
Emilia

6.10.2008

51.

Wdzięczności ciąg dalszy..... :)

Od czasu mojego poprzedniego wpisu minęły trzy lata. Zakończyłam go stwierdzeniem : „....będzie jeszcze więcej” ....(moich osiągnięć).

I jest ich więcej, dużo więcej, a ja nie znajduję słów by opisać nimi ogrom wdzięczności jakiej odczuwam do Ciebie.

Dzięki Tobie zrobiłam KROK do przodu, gdy wydawało mi się, że stoję nad przepaścią i łatwiejsze jest wycofanie się z życia niż pójście do przodu

Dzięki Tobie zaakceptowałam swoje zdolności i już WIEM jak je wykorzystać

Dzięki Tobie odnalazłam brakująca cząstkę siebie zakopaną bardzo .. bardzo głęboko

Dzięki Tobie zrozumiałam jak ważne jest ŚWIĘTO w życiu

Dzięki Tobie pokochałam siebie (wydawało mi się to niemożliwe) :)

Dzięki Tobie zyskałam nową miłość do „starego” męża :)

Dzięki Tobie zyskałam siłę do bycia SZCZĘŚLIWĄ

Krystyna M

2 października 2008 (dzień Anioła Stróża)

50.

PODZIĘKOWANIE

          Kochany Przyjacielu, chciałam serdecznie podziękować za pomoc, jaką otrzymałam od Ciebie, dzięki której jestem teraz szczęśliwą i świadomą swej niezwykłości w zwykłości kobietą i niezmiernie się cieszę, że żyję we własnej skórze. Dzięki Tobie jeszcze mocniej kocham najcudowniejszego pod słońcem męża, cieszę się coraz większą bliskością z nim, ... a za 8 miesięcy zostanę mamą cudownej istotki (Hurra!!!), której pokażę, jak bardzo jestem szczęśliwa i jaki piękny jest ten świat (jak śpiewał Niemen). Uświadomiłam sobie, dzięki Tobie, że jestem jak najbardziej zdrowa, jak najbardziej wyjątkowa, niepowtarzalna, genialna (o!), przepełniona radością, którą dzielę się z innymi i widzę, jak świat pięknieje w moich oczach, a ja wraz z nim (:

         Polubiłam swoje zwariowanie i szaleńczo odkrywam pomijane przeze mnie wcześniej uroki życia.

         Pomagasz bardzo skutecznie, czynisz to z radością, miłością, rozmawiając z drugą osobą, jak równy z równym (a nie jakiś guru, czy święty), dlatego uważam, że jesteś wyjątkowym terapeutą. Będę zawsze pamiętać smak pysznej kawy i te niesamowite obrazy (kto był, ten widział) oraz merdanie ogona Twojej zawsze zadowolonej suczki, a także to, jak pięknie srała.

         Dzięki Tobie odkryłam, że pomaganie to nie wypełnianie jakiejś misji, to nie ciężka praca, a niezwykła zabawa i kupa niekontrolowanego śmiechu w przełamywaniu różnych indywidualnych tabu, to jednocześnie akceptowanie, przyjmowanie innych takimi, jakimi są i zachwyt nad ich niepowtarzalnością, wspólne poszukiwanie rozmaitych możliwości.

          Andrzejku, dziś zaczynam świadome życie, wreszcie otworzyłam oczy, przestałam się bać i szukać nieistniejących problemów - przeszkadzajek (jak ta księżniczka na ziarnku grochu) w galopującym tempie dorosłam do tego, by wziąć odpowiedzialność za swoje życie i wybierać to, co dla mnie jest najlepsze w danym momencie (podążając za głosem swojego serca, korzystając z własnej intuicji i niezwykłej wrażliwości).

         I pozwalam sobie na sukces, wiele rozmaitych sukcesów.

         Dziękuję za nowe, niezwykłe rozumienie przyjaźni, za cierpliwość, totalną obecność, za opowieści różnej treści, historyjki, za wartościowe narzędzia autoterapii i wszystkie książki, które napisałeś (także tą, która jest w trakcie cenzurowania).

         Praca z Tobą to fascynująca przygoda. Zaczęła się dzięki jednemu nieprzypadkowemu spotkaniu.

         Dzięki Tobie odkryłam na szczęście, że nie jestem święta i wtedy otworzyły się przede mną nie jedne drzwi.

         I dziękuję jeszcze za to wszystko, co dla mnie zrobiłeś, a ja jeszcze tego nie zauważyłam.

         Pozdrawiam wszystkich wyjątkowych klientów.

Otwarty Przyjaciel i Zachwycona Życiem - Ela

15.09.2008

49.

Dziękuję Ci Andrzeju za to, że tchnąłeś we mnie iskierkę zmysłowości, połączoną z nutą erotyzmu i subtelności, ze smakiem lekkiego dystansu i zapachem pewności siebie, zabarwioną samouwielbieniem i zrozumieniem dla siebie i świata. Może ona już była we mnie? Wiem jednak, że siedziała tak głęboko i tak trudno mi było do niej dotrzeć. A ta iskra to sens mojego życia. Po prostu.

Cudowna Czarodziejka

15.09.2008

48.

Kiedy decydowałam się na skorzystanie z pomocy terapeuty, długo wybierałam osobę, z którą mogłabym pracować. Nie miałam zaufania do tego środowiska i trudno było mi uwierzyć, że można mi pomóc. Pytałam swoich znajomych o ludzi, których znają i mogliby polecić – wciąż jednak nic nie przekonywało mnie, żeby zdecydować się, na którąś osobę konkretnie. Wybór był ważny, najważniejszy. Od wielu lat nie czułam się dobrze sama ze sobą, a od kilku miesięcy miałam stany, które można by określić jako „galopująca depresja”. W marcu tego roku, uznałam, że nie chcę tak żyć, że po prostu nie chcę żyć. Samobójstwo wydawało się najbardziej naturalną decyzją, chciałam ją jednak podjąć bardzo świadomie… wiem jak to brzmi… postanowiłam, że dam swojemu życiu, losowi, Bogu itp. ostatnią szansę i ostatnie pół roku życia (bardzo skrupulatnie wyznaczyłam sobie datę końcową) popracuję nad sobą, robiąc wszystko to co będzie mi kazał terapeuta) żeby nie było, że się nie starałam…) – pewnie i tak się nie uda, myślałam, chciałam mieć jednak satysfakcję, że to ja miałam rację.

O Andrzeju dowiedziałam się od przyjaciółek, które były na Hunie i wyrażały się w samych „ochach” i „achach” o nim. Weszłam na jego stronę i zaczęłam czytać podziękowania, które umieszczały tam różne osoby. Dużo o zmianie podejścia do życia i takie tam bla, bla… (przepraszam, wtedy tak myślałam). Trafiłam jednak na podziękowania od pochwiczek. Facet ma wymierne efekty – pomyślałam – coś jednak konkretnie potrafi zrobić, a nie tylko, że komuś się nastrój poprawił…

Początki – zwłaszcza rozmowy telefoniczne z Andrzejem, nie były łatwe… już na etapie ustalania kontraktu traciłam cierpliwość. Skończyło się na 7 wersji – podobno nie najgorzej J pracowaliśmy do 28 sierpnia.

Nie wiem jak poszczególne osoby to czują, ja mogę powiedzieć bez wątpliwości, że uratowałeś mi życie. Żyję, chcę żyć i cieszę się z tego, że żyję! Jakie zmiany zaszły w trakcie naszych spotkań – zmieniłam tak wiele chorych przekonań, że sama nie mogę uwierzyć, jak ja wcześniej funkcjonowałam. To przełożyło się na: uśmiech na mojej twarzy, poczucie szczęścia… i na wiele rzeczy, które są bardziej namacalne J - pójście na masaż (ja osoba od zawsze mająca problemy z dotykiem), publiczne tańczenie tanga (do tej pory pamiętam jak mówiłam – Andrzej zabiję Cię , wyjdę stąd itd.), 16 kilo mniej (w ciągu 5 miesięcy), świadomość bycia kobietą (piękną kobietą!) i radość z seksu. No i jeszcze sprawy zawodowe… można by wiele jeszcze wymieniać, wielu zmian ja nawet nie dostrzegam tak wydaja mi się teraz naturalne, a widzą je moi znajomi i wciąż słyszę – jak ty się zmieniłaś (i nie chodzi tylko o wygląd).

Andrzej, powiedzieć dziękuję za to, że dałeś mi życie i to model znacznie ulepszony J, to tak niewiele. Dziękuję Ci za cierpliwość do mnie – zwłaszcza w chwilach, kiedy nawet ja sama jej do siebie nie miałam, za Twoje „genialnie…” i inne prowokacje, które pozwalały mi iść do przodu, za ostatni zakład (który jak zawsze przegrałam) i jestem teraz bardzo szczęśliwa, no i jeszcze za niezwykłą mądrość w dobraniu momentu zakończenia naszych spotkań, momentu, który również pomógł mi dokonać ogromnego kroku do przodu. Zmieniłeś mnie, zmieniłeś świat i jest poczucie szczęścia, za które nie da się podziękować. Cieszę się, że stałeś się moim przyjacielem i powtórzę za jednym mądrym gościem – CHOLERNIE CIĘ LUBIĘ!!!

Entuzjastyczna Energia J

PS Napisałam podziękowania, przeczytałam je i pomyślałam, że nie wyraziłam nawet połowy swojej wdzięczności za to co zrobiłeś.

DZIĘKUJĘ, CHOLERNIE CI DZIĘKUJĘ!!!!!!!!!!

8.09.2008

3.07.2008

46.

Najcudowniejszemu Mężczyźnie -

- za to, że pomogłeś otworzyć mi oczy

i poznać swoje pragnienia.

Uczę się być szczęśliwa.

Dziękuję

Natalia Gańko

18.06.2008

45.

Andrzejku,

Przybyłam do Ciebie z krainy wiecznej (jak mi się wydawało) zgnilizny, kalectwa emocjonalnego i ubóstwa uczuć. Z miejsca, w którym żyłam kilka lat, a które wchłonęło mnie całą i wyżerało od środka. Miałam wrażenie, że nie dotknęłam dna -że przewierciłam je na wskroś znajdując się tym samym przed piekielną bramą najczarniejszej nędzy i smutku.

Nie zliczę godzin, które spędziłam w gabinetach terapeutów. Nie zliczę pieniędzy wydanych na psychiatrów i ogłupiacze mające pomóc mi żyć. Pytanie tylko - żyć, czy wegetować w jako takim nastroju?

Historia naszej znajomości jest dla mnie historią wyjątkową. Jak Ty. Jak moment, w którym pojawiłeś się w moim życiu dając mi władzę absolutną nad moim nastrojem.

Być może już bym nie żyła? Albo siedziała w klinice nerwic, gdyż nie podniosłabym się tak szybko po śmierci mamy? Nie chcę zgadywać, co by się działo. Wiem, że byłoby mi bardzo, bardzo źle. A jest dobrze. A jest tak, że czasem budzi mnie w nocy mój własny śmiech. Już nie wstaję rano przerażona ledwo podnosząc się z łóżka. Otwieram oczy szczęśliwa, pełna niewyobrażalnie dobrych emocji.

Dzięki Tobie zrozumiałam, że jestem swoim najlepszym przyjacielem, o którego uwielbiam dbać i którego radość i doskonałe samopoczucie jest dla mnie jedną z najważniejszych wartości. Dziękuję.

Nauczyłeś mnie tak wiele. Nauczyłeś mnie radzić sobie w sytuacjach, które kiedyś byłyby trudne i nie do przeskoczenia. Pokazałeś, jak postępować z facetami, tchnąłeś we mnie nowe życie, dałeś mi coś, co jest ogromnie cenne – możliwość wyboru. Już wiem, że nie muszę postępować jak inni, bo to, co dobre dla kogoś, nie musi być dobre dla mnie. Dzięki Tobie niesłychanie poprawiły mi się relacje z otoczeniem, z ludźmi. Widzę, że jestem lubiana i że inni liczą się z moim zdaniem. Mam przyjaciół, cudownych ludzi wokół siebie, z którymi mogę dzielić swoje radości. A przecież kiedyś wydawało mi się, że wszyscy mnie nienawidzą i że nie mam nikogo bliskiego...

Już nie żałuję, że nie pracowałam, jak trzeba. Że kiedy tylko poczułam się lepiej olałam sobie zadania od Ciebie. To było niezwykłe doświadczenie, które pokazało mi, że tak naprawdę wiele zależy ode mnie. Jeśli pracuję i postępuję zgodnie z Twoimi wskazówkami, to osiągnę to, co chcę. Jeśli nie, to będę się czuć źle, a mój dół, ledwo zakopany na nowo będzie się pogłębiał. Dzięki Tobie wiem, że mam wybór! Dziękuję Ci za to. Dziękuję Ci też za to, że przyjąłeś mnie z powrotem, mimo niedotrzymania ustaleń kontraktu. I za to, że zawsze mogłam na Ciebie liczyć. Czy miałeś wolny wieczór, czy gościa, kiedy byłam w potrzebie Twoje drzwi zawsze były dla mnie otwarte. Niesamowita jest wyjątkowość z jaką obchodzisz się ze swoimi klientami. Mimo wielu gorzkich słów, które usłyszałam, a za które normalnie pewnie dałabym w zęby mam poczucie, że jesteś prawdziwym przyjacielem.

Dzięki, że wyśmiewałeś moje „cudowne” poglądy na temat mój i świata. Kiedy minął czas, w którym buntowałam się, bo ktoś wreszcie w sposób arcymistrzowski pokazał mi, że błądzę i pukam do niewłaściwych drzwi, w duchu śmiałam się razem z Tobą ze swojego poplątania. Ciesząc się jednocześnie, że to nie ja jestem przedmiotem Twoich kpin, a chore myślenie, które przecież można zmienić. Które z Twoją nieocenioną pomocą zmieniłam.

Andrzeju, jak Ty to robisz, że dopierdalasz a jednocześnie odnosisz się z ogromnym szacunkiem do ludzi? Łączysz w sobie paradoksy i robisz to w sposób genialny! Jestem pod wrażeniem pasji, z jaką opowiadasz o tych, którym się udało. Którzy zrozumieli, że nie tędy droga, a Ty im w tym pomogłeś.

Nie spotkałam dotychczas człowieka, który wciąż by mnie zaskakiwał. Ty zaskakujesz. Bawisz się słowami, bawisz się pracując, nauczyłeś mnie bawić się w życiu! Uwielbiam się z Tobą widywać, bo nigdy nie wiem, co przyniesie następne spotkanie – w jaki sposób tym razem pozytywnie mnie zaskoczysz?

Kiedyś unikałam trudności, unikałam rozwiązywania problemów, które nawarstwiały się w zastraszającym tempie, a jedyną metodą na chwilowe pozbycie się ich było zakopanie się w łóżku i obwarowanie stertą poduszek. Teraz mnie one cieszą. Nie poduszki, trudności! Bo kiedy słownik języka polskiego poinformował mnie, że ‘problem’ i ‘wyzwanie’ to praktycznie jedno i to samo piałam z zachwytu. Wyzwania są super i wciąż pokazują mi, jaka ze mnie silna babka. I to dzięki nim poznaję siebie i swoje nie odkryte dotąd, cudowne możliwości! Dziękuję, że nieraz odsyłałeś mnie do słownika, gdy moja interpretacja jakiegoś słowa nie równała się temu, co ono faktycznie znaczy. Teraz już wiem, jak gadać ze sobą, by Ilonka była szczęśliwa i czuła się dobrze. Wiem też, jak rozmawiać z innymi, by lepiej się rozumieć i nie doprowadzać do nieporozumień.

Już nie chcę Cię rozszarpać za miliony pytań, którymi byłam zasypywana na każdym spotkaniu, a przez które dostawałam głupawki biegając jak szalona po Twojej kuchni. Ileż to razy tylko jednym pytaniem przewracałeś mój świat do góry nogami!

Kiedyś myślałam, że to niemożliwe, że abym była szczęśliwym człowiekiem muszę poświęcić długie lata na jakieś terapie i analizy mojego dzieciństwa. A Ty pokazałeś mi, że skoro nie mam wpływu na przeszłość to mogę w pełni skupić się na tym, na co mam wpływ: na teraźniejszości i przyszłości. I wiesz co jest najlepsze? Że to nie boli! Że praca z Tobą jest absolutnie wspaniałym doświadczeniem!

Że nie muszę po raz kolejny przeżywać przykrych zdarzeń, bo, jak to powiedziałeś „nie jest ważne to, jaka byłaś. Ważne jest to, jaka będziesz”. A stałam się wspaniałą kobietą, pełną zalet, pozytywnych cech, wyjątkową. Dziękuję, że pomogłeś mi to dostrzec i wyciągnąłeś z szamba, w którym prawie utonęłam.

Dzięki też za mnóstwo historyjek, które niosły ze sobą głęboki przekaz. Że z pozoru banalna anegdotka wskazywała mi kierunek, właściwy kierunek, którym chcę podążyć. Nie narzucałeś mi nic, prowadziłeś zręcznie pozwalając wybierać moje dalsze działania. Nie ukształtowałeś ze mnie kogoś na swój własny wizerunek „szczęśliwego człowieka”. Pozwoliłeś mi samej zdecydować co jest dla mnie dobre wspierając, ciesząc się z moich sukcesów, prowokując. Nie wrzuciłeś mnie do jednego worka z innymi działając schematycznie. To nie w Twoim stylu. Od zawsze miałam poczucie, że jestem przez Ciebie traktowana wyjątkowo. Dlatego też bez obaw, a z największym spokojem polecałam Ciebie innym mając świadomość, że z każdym z nich będziesz postępował w dokładnie ten sam, a jednak inny sposób – w sposób szczególny i jedyny w swoim rodzaju. I nie myliłam się! Jakże piękne było patrzenie, jak pewna bardzo bliska mi osoba rozkwita dzięki Tobie i raz na zawsze wywala depresję ze swojego życia...

Teraz, dzięki Tobie czerpię niewyobrażalną przyjemność z życia. Kiedy dzieje się coś nieoczekiwanego potrafię przyglądać się z boku swoim własnym reakcjom i znajdywać rozwiązania. Żyję coraz bardziej świadomie ciesząc się każdą chwilą. Każdego dnia uśmiecham się do siebie, a im lepiej czuję się w swoim własnym towarzystwie, tym lepiej inni czują się ze mną.

I wiesz? Odkąd poznałam Ciebie zaczęły się dziać w moim życiu rzeczy niesamowite. Tak wiele spraw układa się pomyślnie, tak wiele pozytywnych sytuacji się wydarza, że czasem staję na środku chodnika i drapiąc się po głowie obmyślam co jeszcze fajnego może się zdarzyć i jak do tego doprowadzić.. a potem to się dzieje! Wszechświat mnie wspiera 

Dziękuję Ci, Andrzejku. Dziękuję za Twoje śmiejące się oczy, za brukselkę, za pokazanie mi, że szczęście jest we mnie. Dziękuję za narzędzia, które mi dałeś, a którymi mogę wciąż i wciąż ulepszać siebie. Dziękuję za pomoc w zrozumieniu, że nic nie muszę, że nie jestem chora, czy zepsuta, że mogę zaakceptować siebie, bo drugiej takiej jak ja nie ma.

Dziękuję za szybkość reagowania, za niebanalną prowokację, za elastyczność, za nauczenie mnie, że jeżeli to, co robię nie przynosi efektu mogę zrobić coś innego. Dziękuję za wyrwanie mnie z codzienności, za pokazanie, że nie muszę działać schematycznie, że jeśli mi się coś nie podoba to nie muszę tego robić, „bo tak wypada”.

Dziękuję Ci za wolność!

Ilona Kaczmarska

8.06.2008

44.

„…ujrzał mnóstwo ludu i ulitował się nad nimi, że byli jak owce nie mające pasterza, i począł ich uczyć wielu rzeczy.”

(Ewangelia wg. św. Marka, 6; 34)

Wszystkie słowa, których używamy, dziękując komuś za uratowanie życia, za odzyskanie własnej godności, za oddanie bezcennego czasu, którego nie żałujesz potrzebującym, za troskę, za poczucie, że jest z nami Przyjaciel, za pomoc w odkryciu, że świat ma więcej kolorów, niż widzą nasze oczy, za poranną tęczę, za motywację, za słodkie, uwalniające łzy, za odzyskanie wolności, za…za wszystko, co dobre, bezcenne, ponadczasowe…za to, że JESTEŚ…

Wszystkie te słowa, którymi umiemy dziękować, wydają się płaskie i banalne, w porównaniu z tym, czym jest kontakt z Tobą i Twoja troska o zagubionych. I Twoja pomoc.

I Twoja skuteczność.

Chcę tu umieścić najbardziej „pretensjonalne” podziękowanie, ale nie napiszę „naj…” o Tobie, bo jesteś tak „Naj…”, że nie zmieściłby tego chyba żaden komputer.

I niektórych przyprawia o mdłości, jak autorkę/autora „esemesa” , ‘2267’ „sympatia”, od której, prawdopodobnie, wychodzą poranieni jej „profesjonalizmem” pacjenci, którzy nie mówią „dziękuję”, bo trudno jest dziękować za kolejne rany i doła po „profesjonalnej” terapii.

Andrzeju!

Dziękuję za Twoją cierpliwość, miłość do ludzi, za to, że pomagasz mi w odzyskaniu wiary w siebie, za to, że pomagasz mi zmyć to całe błoto, którym dałam się oblepić przez 44 lata, za to, że znikają lęki, depresja, że dajesz mi nadzieję, która powoli staje się faktem i dziękuję za Światło. Znów zaczęłam je dostrzegać.

Dziękuję za to, że już nie boję się słowa „terapia”, że przestałam wymiotować, opowiadając o własnych problemach.

Tak się cieszę, że jestem jeszcze w środku terapii, że spotkamy się wiele, wiele razy!

Dziękuję za wszystko, co napisałeś.

Dawno już nie mam Twoich książek, porozrywali mi synowie, znajomi, ciągle gdzieś krążą, każdy każdemu pożycza. Wszyscy, którzy je przeczytali, opowiadają mi,  jak bardzo zmieniło się ich życie, jak cenne jest to, co piszesz.

Dziękuję Ci, w imieniu Twoich czytelników.

Dziękuję za magiczne pióro wieczne, które mi podarowałeś, już działa…fajnie pisze, to właśnie ono, kiedy wykasowały mi się teksty z komputera, sprawiło, że uwierzyłam, że teraz będę pisać lepiej i nie było mi już żal utraty tego, co zbierałam przez kilka lat. Noszę je, jak talizman. Kiedy miewam chwile zwątpienia, biorę je do ręki i przestaję wątpić.

Dziękuję za herbatkę malinową, która zbija moje gorączki, najskuteczniej, kiedy jest parzona Twoją ręką.

Dziękuje Ci za to, że odkryłam jak cenne było moje trudne życie, ile dziś mogę czerpać z własnych doświadczeń!

I dziękuję Ci za to, że dziś tu piszę, co jest dowodem, że nadal jestem wśród żywych, a tak niewiele brakowało...

Dziękuje Stwórcy za to, że jesteś Jego niezastąpionym Narzędziem, że umiesz Go słuchać i jesteś zawsze tam, gdzie On chce, żebyś był.

Jak wiele można się od Ciebie nauczyć!

Dziękuję Ci, Profesjonalny Psychologu, Pasterzu chorych i pogubionych.

Przy okazji, chciałam podziękować moim byłym terapeutom, a zwłaszcza jednej pani, która wyciągała ode mnie pieniądze przez prawie dwa lata za pogrążanie mnie w depresji i uzależnianiu od leków. Dostałam od nich bezcenny dar. Dzięki temu, że brakiem profesjonalizmu ściągali mnie w czarną otchłań, zaczęłam szukać prawdziwej pomocy.

Dzięki nim, odnalazłam Ciebie.

Warto było przecierpieć z nimi te kilka lat, które kiedyś uważałam za stracone. Dziś wiem, że prowadziły do Celu.

Agnieszka Pyzel

30.05.2008

43.

To co napisałam jest prawdą, ale słowa nie oddadzą tego co czuję.

Dziś czuje w sobie taką moc, że aż strach!!!! Dałeś mi coś, czego nigdy w życiu nie czułam.

Moje "ja" urosło do samego słońca, do gwiazd... i wiem, że to nie złudzenie tylko prawda.

Dzisiaj nie boję się przyszłości, a wyzwania są tylko po to by się sprawdzać, marzenia by je spełniać,

a życie by być szczęśliwym..

I najważniejsze.. że szczęście zależy tylko i wyłącznie od nas samych.. nie od naszego partnera, od rodziców, od dzieci,

od tego co posiadamy...To my Tworzymy nasz świat! bez ograniczeń, oczekiwań i bez lęku.

Wkurzałeś mnie nie raz, drażniłeś i irytowałeś... zresztą nie byłam Ci dłużna hehe :)))

ale to dało nam możliwość poznać się tak troszkę inaczej... ciekawiej...

Moim zdaniem możesz grzeszyć na maxa... za to co dla nas (swoich klientów) robisz.. niebieskie bramy

i bar u św. Piotra stoją dla Ciebie otworem!!!!

Buziak i tuloch na przylepca :)))

Kasia, ta która w sercu nosi radość, a na twarzy uśmiech...

19.05.2008

42.

Drogi Andrzeju,

Strasznie się cieszę, że w końcu zebrałem się do tego listu.

Chciałem do Ciebie napisać chyba z 200 razy, ale najwyraźniej teraz jest najlepszy moment:).

Nie wiem czy pamiętasz nasze ostatnie spotkanie na Hunie w listopadzie ubiegłego roku.

Byłem wtedy w fatalnym stanie, nie mogłem się pozbierać po zakończonym związku.

Do dziś nie umiem zrozumieć skąd wtedy u mnie zebrało się tak wiele złych myśli, ale nie ma to dla mnie żadnego znaczenia. Przyjąłem tą lekcję i bardzo się z niej cieszę. Ogromnie dużo się nauczyłem, a Ty wspaniale mi w tym pomogłeś.

Zaraz po Hunie czułem się jeszcze kiepsko, ale wyraźnie zauważyłem nowe możliwości.

Każdego dnia pracowałem nad tym czego mnie uczyłeś.

Huna mnie zachwyciła i już miesiąc później byłem kimś zupełnie innym.

Dziewczyna, z którą dawniej łączyło mnie tak wiele różnych emocji (niekoniecznie prawdziwych uczuć)

stała się dla mnie zupełnie obojętna.

Jeszcze dorzuciła swoje parę groszy do tego, żebym czuł się gorzej, ale ja byłem już wtedy mądrzejszy.

Dziękuje jeszcze raz.

Pamiętam przy naszym spotkaniu jak bardzo nisko się oceniałem.

Kilka tygodni później osiągnąłem taki stan pewności siebie, akceptacji i radości z byle czego :)

jakiego jeszcze nigdy nie doświadczyłem.

Kręciło się wokół mnie wiele dziewczyn i w konsekwencji jestem teraz z jedną, naprawdę wyjątkową.

Podchodzę do niej mądrzej, spokojniej, nie szaleje. Czuje się prawdziwie dojrzały w tej kwestii.

Wybacz, że tak się rozpisałem. Piszę o tym wszystkim, żeby wyrazić swoją wdzięczność jak bardzo mi pomogłeś.

Zawsze uważałem Cię za wyjątkowego człowieka. Mentora.

Pozdrawiam serdecznie i gorąco,

Piotrek

19.05.2008

41.

Czy to przypadek, czy rzeczywiście uczeń spotyka swojego Mistrza, gdy jest gotów na zmiany?

To, że spotkałam Ciebie... nie było przypadkiem... tak być musiało... ja to wiem na pewno...

Ile warta jest wiara w siebie? Cóż takiego ona nam daje? Co dzięki niej możemy osiągnąć?

Moje odpowiedzi brzmią:

Wiara w siebie jest bezcenna! Daje nam godność, możliwości, chęci i umiejętności!

A dzięki niej... możemy osiągnąć wszystko, nawet to... co wydaje się niemożliwe...

Dałeś mi ją... i za to bardzo, bardzo Ci dziękuję...

Dziś jestem kobietą silną, znającą swoją wartość, swoje mocne strony, wiedzącą co chce od życia,

wiedzącą co chce osiągnąć.

Tylko dzięki Tobie nauczyłam się przestać tworzyć chore wyobrażenia o sobie i innych.

Mieć dziwne i irracjonalne spojrzenie na wiele spraw i przestałam wymyślać sobie problemy..

To dało mi radość, wolność i... szczęście...

To tak jakby spadała mi zasłona z oczu, jakbym spojrzała na swoje życie.. otwartymi oczami...

Jestem dziś inna, zupełnie inna... i to Tylko dzięki Tobie.

Dałeś mi też wiarę na przyszłość. Czuję się z nią bardzo bezpiecznie i dobrze... a bajka... niech się spełni...

Zmieniłeś mnie i moje życie... Ja nie zapomnę Ciebie nigdy i mam nadzieję, że Ty także pamiętać będziesz o mnie...

Dziękuję Ci za Twoje książki... i z niecierpliwością czekam na kolejne..  "Tato" :)))))

Kasia, ta która w sercu nosi radość, a na twarzy uśmiech...

19.05.2008

40.

Andrzeju!

Bardzo, bardzo dziękuję Ci, że mi dopierdalałeś - gdy złościłam się, wymagałeś - gdy stałam w miejscu i

nie litowałeś się nade mną - gdy płakałam…

Dziś, gdy patrzę z dystansem na tamten czas, to stwierdzam z uśmiechem, że to nie było takie straszne :)

Bardzo, bardzo dziękuję Ci, że zmusiłeś mnie do pracy nad sobą i zmiany mojego chorego sposobu myślenia.

Dziś jestem szczęśliwą kobietą mam wspaniałego partnera, bardzo dobrą pracę i kroczę z uśmiechem

przez życie ciekawa co przyniesie jutrzejszy dzień.

Dziękuję!

Magda F.

27.02.2008

39.

Dzięki, że ukazałeś mi ,,inny świat" relacji męsko-damskich, to bardzo pozytywnie zmienia moje życie. 
Ponoć po 7 latach przychodzi I kryzys małżeński, ja jednak totalnie urzuciłem to przekonanie, 
po 7 latach dogadujemy i szanujemy się lepiej niż wcześniej.
Wiem teraz że SZCZEŚCIE MOŻNA PO PROSTU ROBIĆ, a skoro tak, to już do mnie należy 
czy chce robić szczęście - czy też chcę robić ,,cierpiętnika", 
czy chcę iść do przodu jak burza (bo czuje ze tak się dzieje) – 
czy też chcę brandzlować się ze swoim życiem hahaha.
Ps. Czuje że kończę przebijać jakiś mur, za którym jest niekończąca się droga rozwoju.
Czytać ksiązki jest łatwo, najtrudniejsze jest wybrać jakie i wiedzieć w ,,który mór przyjebać" żeby go przebić. 
Wiem to dzięki Tobie.
 Pozdrawiam Serdecznie
Krzysiek R.

21.02.2008

38.

Dziękuje Ci za ukierunkowanie mnie na zmiany, które w żaden sposób nie musza być czymś wymuszone, 
lecz mogą wynikać z innego, lepszego spojrzenia na siebie. 
Nadal uczę się tego i wierze, że mogę zrobić dla siebie znacznie więcej niż wcześniej mi się wydawało.
To wymaga pracy, bo cały czas rozchodzi się o sposób myślenia i nastawienia do "JA", którą widzę w lustrze. 
Teraz częściej śmieję się do siebie (w lustrze :))), gadam ze sobą, a to znaczny krok do akceptacji swojego "JA".
Dziękuję, że otworzyłeś mi na to oczy :)
 Serdeczne uściski :)))
 Ola

11.02.2008

37.

Trudno jest mi wyrazić, jak bardzo jestem Ci wdzięczna za poświęcony czas,
za cudowne, mądre słowa, za to, że zrozumiałam kim naprawdę jestem...
Zaledwie trzy godziny wystarczyły, abym sobie uświadomiła tak oczywiste
prawdy...
Nawet, jeśli nasz związek się "rozleci", to wiedz, że teraz już wiem jak
POSTĘPOWAĆ w związku, KOCHAĆ, by być SZCZĘŚLIWYM I KOCHANYM, by ta druga
osoba również czuła się SZCZĘŚLIWA i KOCHANA...
Wróciłam do domu lżejsza, o jakieś 1000 kg, to dzięki Twojej POMOCY!!!!
JESZCZE RAZ DZIĘKUJĘ, CUDOWNIE BYŁO CIĘ POZNAĆ.
M

16.12.2007

36.

Dałeś mi z siebie wszystko, czego potrzebowałam: przyjaźń, uwagę, ciepło, serdeczność…
Podzieliłeś się swoją wiedzą, wspierałeś w odkrywaniu samej siebie.
Wiem: Jak wyglądać będzie moje życie - zależy tylko ode mnie.
Jestem. Przeszłość stała się snem Kiedyś tam śnionym. Teraźniejszość - mieni się barwami tęczy. 
Przyszłość jest - nieskończonością...
Dziękuję
Marta

25.11.2007

35.

Dziękuję Ci za to, że dotknęłam Słońca i mnie nie sparzyło, ale wypełniło i trwa na wieki wieków. Amen.

Szczęśliwa Kobieta

25.09.2007

34.

Dzięki Tobie Andrzeju dostrzegłam uroki życia.

Pokazałeś mi czym naprawdę jest życie – nie tylko ciężką pracą i wyrzeczeniem!

Przywróciłeś mi jego sens i nauczyłeś cieszyć się każdą chwilą, nawet tą najmniejszą.

Już wiem, że gdy Marzanna chce, to Marzanna potrafi J

Dzięki Tobie uwierzyłam w siebie.

Stałeś się człowiekiem mającym największy wpływ na moje życie.

Utwierdziłeś mnie, że moja spontaniczność daje mi radość i szczęście.

Dziś jestem kobietą, która wie ile jest warta.

Teraz jestem tego pewna – życie jest piękne!

Dziękuję Bogu, że dał mi życie i pozwolił poznać mądrość Andrzeja.

Marzanna

2.09.2007

33.

Andrzeju,

Szkolenie się u Ciebie jest prawdziwą przyjemnością

Rozmowa z Tobą jest lepsza niż orgazm.

Dziękuję… dzięki Tobie zrozumiałam, co jest dla mnie naprawdę ważne. Zmieniłam całe swoje życie i z każdym dniem, jestem coraz bardziej szczęśliwa.

Wyjątkowemu nauczycielowi życia z podziękowaniami

Joanna Hedrych

25.08.2007

32.

Kochać siebie samego to podstawowa reguła, jakiej nauczyłem się w trakcie naszej rozmowy.

Kochając siebie, zmieniłem całe swoje życie na jeszcze lepsze, osiągając balans na każdym poziomie.

Życzę Ci, Andrzeju, wielu podobnych sukcesów w Twoim, pełnym prowokacji, życiu.

Tomasz Mnich

25.08.2007

31.

Dzień dobry, a raczej powinnam napisać good morning lub afternoon, bo obecnie jestem w Anglii u mojej siostry.....
Wczoraj i przedwczoraj opowiadałam jej o Tobie, jak wiele dla mnie zrobiłeś i jakim jesteś fantastycznym człowiekiem....
Tak jak tysiące innych ludzi, być może ona również do Ciebie napisze, bo wiem, że kto jak kto, ale Ty pomożesz jej na pewno,
tak jak pomogłeś i mnie.
Od naszego spotkania niedługo minie rok, ale nasza rozmowa bardzo wiele mnie nauczyła i dzięki niej wiele zrozumiałam.
Nie wiem czy słowo DZIĘKUJĘ wystarcza, ale ono samo ciśnie się na usta i "palce"...
Uratowałeś małżeństwo moich przyjaciół z Mławy i za o też chciałam Ci bardzo podziękować.
Dziękuję za to, że jesteś!!!
Małgosia.

15.08.2007

30.

...Panie Setmanie... to działa :*

...jeszcze zanim sporządziłam tę listę, to już wydarzyło się parę istotnych dla mnie rzeczy...

NIE!!!!! nie, nic się samo nie wydarzyło... to ja sama działałam :))))

...obiektywnie patrząc, to takie małe, niewiele znaczące dla kogoś innego albo i nawet śmieszne  drobiazgi...dla mnie jednak, były to ważne sprawy;)

...ale, najważniejsze!!!... odkąd "się sprawdzam na liście", jeszcze ani raz nie miałam tych chorych przekonań... ani raz nie płakałam, ani raz nie pomyślałam o śmierci, a o mężu myślę ciepło, ale bez cierpienia...

...a wiesz co jeszcze u siebie zauważyłam???? to tez wielka zmiana...

...kiedy siostra mnie zapytała, czy to jest możliwe, że mogą mnie zlicytować, a ja odpowiedziałam, że tak, jest takie prawo, to dostrzegłam w jej oczach coś, czemu się dziwie, ale mnie juz nie boli... tym czymś była satysfakcja, że mam też problemy... (ona ma ogromne)... jeszcze kilka tygodni wstecz, wyłabym w poduszki, że ona mi tak źle życzy, byłabym nieszczęśliwa... a teraz nic, nie boli mnie to... rozumiem, że ona ma takie prawo... nie musi mnie lubić, nie musi mi dobrze życzyć... jest mi jej żal, że tylko takie przyjemności ma w życiu... widzieć, że komuś jest gorzej...

...nie zabijam się już zmartwieniami na zapas... zaczynam myśleć... i wszystko zaczyna się ładnie układać...juz wiem, że ze wszystkim sobie poradzę... ale też nie zadręczam się robieniem wszystkiego od razu... daje sobie luz... wiem, że mam czas, i pozwalam sobie na komfort załatwienia spraw po kolei...

...w pracy tez pozwalam sobie na 'chwile słabości'... nie jestem doskonała i nie chce sobie udowadniać, że jestem...

...po raz pierwszy od bardzo dawna chodziłam po ogrodzie i sobie podśpiewywałam, jak dawniej... cos tam... nie jest ważne co... nawet w pracy się na tym przyłapałam...

jest mi lekko i dobrze... hehe, nawet schudłam 2 kg bez żadnych diet:)))))

...z samej radości;)

...jest duża szansa, że się polubię:))))

...czy się zmieniłam naprawdę?????... mówiłam Ci, że córcia wyjechała we wtorek do Anglii i nie mam od niej żadnej wiadomości, a to jest absolutnie nie do pomyślenia, żeby się do mnie nie odezwała...

...dziś dostałam wiadomość... ona nie ma dostępu do Internetu... tylko tyle...

... wcześniej odchodziłabym od zmysłów... przez ten tydzień chyba bym już pojechała, żeby jej szukać... nawet nie potrafię opisać, co by się ze mną działo, bo to byłyby straszne opisy...

...nie mówię, że o niej nie myślałam... ale też, byłam spokojna... czekałam na wiadomość... i wcale nie czekałam spokojnie, bo ją mniej kocham... kocham ją bardzo, a nawet jeszcze bardziej, bo pozwalam jej żyć tak, jak ONA tego chce...

...nie miałam pojęcia, że tak można żyć, że można nie cierpieć, że można nie zadręczać innych moją chorą wyobraźnią...

...nie znajduję, i nie znajdę lepszego dowodu na to, że mój chory lęk o wszystkich, i o wszystko jest już tylko wspomnieniem...

...a wiesz, że ja nawet z ciekawością obserwowałam samą siebie... bo jestem inna i taką się lubię...

...wciąż kocham, ale nie cierpię z tego powodu... więcej... dopuszczam, że nie jestem kochana, i co???... i NIC... nie boli:)

...a wiesz co jeszcze????...

po raz pierwszy, od tamtego wydarzenia... tak zupełnie bez powodu... znaczy i owszem, żeby mi było przyjemnie... pomalowałam oczęta...

hehe, mam jasne rzęsy i bez tuszowania wyglądam, jak bez nich... ;)

...to wszystko jest dla mnie takie nowe... jakbym się narodziła ponownie, jako nowa osoba... szczęśliwa osoba...

Ala.

7.05.2007

29.

Są momenty w życiu, których się nie zapomina - i TY je właśnie TWORZYSZ :-)

Pokazałeś mi, że można Cieszyć się Życiem w każdych warunkach i Niezależnie od Wieku :-)  - to jest TO o czym Ja już trochę Zapomniałem..

Dzięki za tą PRAKTYCZNĄ Lekcję :-) :-)

Jurek M

15.04.2007

28.

20 marca usłyszałam, że to nasze ostatnie spotkanie, że już Cię nie potrzebuję, że dalej sama dam sobie radę… I wiesz co… Ja wiem, że tak właśnie jest. Przecież to życie, to miły spacer po pustyni, a jak piasek wpada do butów, to wystarczy je zdjąć J. No, a jeszcze ta świadomość, że na pustyni są oazy z wodą… Mmmmmmm

Dziękuję Andrzeju. To dzięki Tobie zrozumiałam, że każdy ma taką pustynię jaką sam chce widzieć. To Ty uświadomiłeś mi, że gdy robi się źle, to warto zdejmować buty, a czasami nawet rzucać nimi krzycząc. To był niesamowity miesiąc – niesamowity początek niesamowitego życia J.

Monika

23.03.2007

27.

Podziękowanie

Jesteś pierwszym psychologiem, który zyskał u mnie na tyle duże zaufanie, że zdecydowałem się skorzystać z Twojej pomocy. Nie wiem dlaczego. Być może to, że w szczególny sposób traktujesz tę profesję. Właściwie psychologia nie jest Twoją profesją, jest  życiem. Czuje się coś bardzo głębokiego w tym co mówisz - nie naukowego , nie akademickiego, nie abstrakcyjnego.

Jestem ci bardzo wdzięczny za ukazanie mi jednych z największych wartości w życiu człowieka, przyszedłem  do Ciebie ze sprawą dotyczącą problemów ze snem, ty nie tylko pokazałeś mi jak sobie z tym poradzić, ale sprawiłeś że moje małżeństwo nabrało niespotykanych dotąd blasków. Sam ten fakt sprawia, że czuję się pewniej i wiele problemów z różnych dziedzin rozwiązuje się samoistnie.

Gorąco cię pozdrawiam.

Janusz

20.03.2007

26.

Od wielu lat zajmuję się świadomym samodoskonaleniem głównie za pomocą oddechu i medytacji. Wydawało mi się, że osiągnąłem duży spokój, harmonię i pozytywne podejście do życia. Cały ten komfort prysnął jednak jak bańka mydlana w konfrontacji z życiem – a dokładniej mówiąc z jego cudownym przejawem – moją obecną partnerką. Jej ogromną inteligencja, dążenie do prawdy i wielka miłość do mnie spowodowały, że musiałem skonfrontować się z rzeczywistością. Okazało się, że mimo pozorów człowieczeństwa bardziej przypominałem maszynę z programem komputerowym i własnym zasilaniem. Jego działanie oparte zostało na odrealnionych zasadach, które doprowadzały bliskie mi osoby do wielkiego cierpienia.  Jeśli poziom naładowania akumulatora był wystarczający – byłem pełen entuzjazmu i w stanie swego „szczęścia” raniłem w swej nieświadomości całe otoczenie. Moja Pani doprowadzona do kompletnego rozbicia psychicznego rozpaczliwym rzutem na taśmę postawiła mi ultimatum,  Nie mając wyboru poszedłem na kolejną psychoterapię. Spotkając się z Andrzej chciałem udowodnić sobie i mojej partnerce, że to nie ma sensu. Tym razem miałem ogromne szczęście, gdyż trafiłem na właściwą osobę. Klucz idealnie zapasował do zamka i co najważniejsze otworzył drzwi przez które wyniosłem wiele cuchnących śmieci. Do wielu miejsc w moim domu wpadło, po wielu latach przerwy,  życiodajne światło. 

Teraz jest we mnie pusta przestrzeń pełna nieograniczonych możliwości.  Odkrywanie siebie przypomina podróż w głąb dziewiczej wyspy.  Bardzo dziękuję mojemu przewodnikowi za pomoc w pierwszych krokach na nieznanym lądzie. Za błyskawiczny instruktaż jak używać maczety,  jak się nie zgubić w wyborach dobrej drogi,  za fajne opowiadania i dowcipne uwagi,  które przypominać będę w dalszej  podróży.

Wielkie Dzięki Andrzeju. Zrobiłeś kawał dobrej roboty. Zachciało mi się żyć. Zachciało mi się chcieć. Tak zwyczajnie - po ludzku. 

Wiesław

5.03.2007

25.

Podziękowanie

Andrzeju, dziękuję. Twoje pytanie - dlaczego nie pójdziesz tą drogą, która ci w duszy gra - było mądrą zachętą do zmierzenia się z nim i do zadania sobie innego pytania, a dlaczego nie? Wszak życie, jak ktoś powiedział, jest procesem stawania się sobą na miarę, jaką Bóg dał każdemu. A miara ta jest tak wielka, że tylko podejmując kolejne wyzwania będziemy mogli do niej się przybliżać w kolejnych etapach swojego życia. I nawet jeśli jesteśmy otwarci na nowe wyzwania, często potrzebna nam jest życzliwa zachęta: wsłuchaj się w siebie i idź za tym głosem!!!

Wiesia

11.01.2007

24.

Nie pisałam długo, bo chciałam żeby moje podziękowanie było jakieś wyjątkowe. Ale chyba nie potrafię wymyślić nic wyjątkowego. Byłam w stanie agonalnym, a prawda jest taka, że odnalazłeś we mnie pokłady sił, nauczyłeś odnawiać to co stracone: radość życia , szacunek dla samej siebie itp.. zrobiłeś to szybko i skutecznie dlatego jesteś niezwykły. Zwykłe słowo dziękuje nie wydaje się adekwatne, ale jest jedynym jakie znam. Mam jeszcze parę problemów w życiu, ale usunięty  jest najważniejszy, który blokował rozwiązanie całej reszty. CHCĘ ŻYĆ I WIEM ŻE WARTO. To wielka rzecz. DZIEKUJĘ.

PS Nie chcę nawet myśleć, co by było, gdybym w porę nie dostała telefonu do Ciebie. Pewnie juz bym dziś nie istniała.

 Ania

22.12.2006

23.

Gdy wszystko już nie ma sensu,

Gdy nie widzisz żadnej drogi wyjścia,

Gdy Twoje życie staje nad krawędzią przepaści,

Gdy ukochana kobieta widzi w Tobie największego wroga,

Gdy wiesz na pewno, że wszystkiego już próbowałeś,

Gdy jesteś przekonany, że wiesz co się za chwile stanie

Idź do Andrzeja, a On najpierw Cię wkurzy, a potem otworzy Ci oczy i dopiero zaczniesz żyć!

Nie ma wystarczająco wielkich słów w żadnym ze znanych mi języków, by wyrazić jak bardzo chcę Ci podziękować.

Waldek z Mławy.

6.12.2006

22.

Teraz czas na mnie Andrzeju J

Poznałam Cię... chyba nie przypadkiem? To Zrządzenie Losu sprawiło, że Cię spotkałam, a moja intuicja, że Ci zaufałam.

Roześmiałam się gdy dowiedziałam się, że jesteś psychologiem. Od razu zastrzegłam, że nie potrzebuję terapii.

Nie byłam w depresji, nie miałam lęków, kompleksów, życiowych dylematów. Tyle tylko, że miałam DOŚĆ. Byłam potwornie zmęczona codzienną walką o byt, o względny spokój, wyczerpana pracą, życiem w chorym związku i niepewnością jutra.

I wykombinowałam sobie, że w odpowiednim momencie (nawet wiedziałam, kiedy to będzie) po prostu zniknę, ulotnię się (dokładnie wiedziałam jak). Czekałam na ten moment jak na zbawienie. Wcale się nie bałam; cieszyłam się na tę myśl. Ale o tym dowiedziałeś się “przy okazji”.

Nigdy nie zapomnę Twojej reakcji. Natychmiastowej. Dyskretnej, bo wiedziałeś, że nie życzę sobie ingerencji w moje życie, w moje decyzje.

W różnych sytuacjach, w rozmowach o sprawach istotnych i zupełnie błahych,  albo przy okazji mojego upartego milczenia, uświadamiałeś mi ile jeszcze mogłabym sensownego zrobić, ile fascynujących momentów przeżyć.

Generalnie poczułam się zawstydzona, że ot tak chciałam sobie odpuścić  i uciec od tego życia.

No i  gdybym Cię nie spotkała, już by mnie nie było.

Ale paradoksalnie nie za to że żyję, jestem Ci najbardziej wdzięczna. Tylko za to JAK. Za chwile, za myśli i słowa usłyszane, wypowiedziane i przemilczane. I ciepły gest i .... uśmiech szeeeroookiii J

A tym, którzy szukają pomocy psychologa,  terapeuty, chciałam  opowiedzieć, jak to któregoś popołudnia spotkałam rozpromienionego Andrzeja, który powiedział mi: “Miałem fantastyczny dzień!”. Spytałam: “A co się wydarzyło?”. Odpowiedział: “Właśnie sukcesem zakończyła się terapia pewnej młodej dziewczyny!”

Wtedy do końca przekonałam się, że dla Andrzeja ten zawód to prawdziwa pasja. Ludzie go fascynują. A oprócz tego, że jest profesjonalistą, Andrzej jest po prostu mądrym, szczerym i niezwykle życzliwym ludziom człowiekiem. A to wyjątkowo cenne i rzadkie połączenie.

Wierzę, że to wszystko co się dobrego w życiu robi, w jakiś sposób do dawcy wraca. Bardzo na to liczę. Dla Ciebie.

Baaardzo się cieszę, że Cię spotkałam (a najbardziej wdzięczna jest moja córkaJ)

Tania

20.08.2006 

21.

PODZIĘKOWANIA

Dziękuję Ci Andrzeju za uratowanie mojego małżeństwa.

Dziękuję Ci Andrzeju za uchronienie mnie przed wielkim bólem rozstania z mężem.

Dziękuję Ci Andrzeju za danie mi ogromnej siły na walkę o męża.

Dziękuję Ci Andrzeju za danie mi ogromnej siły na pokonanie smutku, bólu, rozpaczy, rozczarowania, wyrzutów sumienia.

Dziękuję Ci Andrzeju za zastąpienie tych niszczących i zabierających chęć życia emocji pozytywną siłą dającą mi radość i nadzieję oraz skuteczne narzędzie walki o miłość.

Dziękuję Ci Andrzeju za obdarowanie mnie nowym, dojrzałym, kochającym, wspierającym mężem.

Dziękuję Ci Andrzeju za naukę bycia nową (chwalącą, wymagającą i wynagradzającą swojego męża) żoną.

Joasia

8.08.2006.

20.

Co bym zrobiła w tym jednym z najtrudniejszych dla mnie momentów w ostatnich latach, gdybym nie spotkała Andrzeja? Nic. Pewnie bym przeżyła, ale nadal stała bym w miejscu. Spotkanie z Andrzejem pomogło mi nie tylko doraźnie otrząsnąć się z fałszywych złudzeń, ale i wykonać poważny krok na przód w rozumieniu mechanizmów powodujących moimi destrukcyjnymi zachowaniami męsko-damskimi. Jest jeszcze wiele do zrobienia ale jak wiadomo, najważniejszy jest pierwszy krok, a Andrzej umie wskazać kierunek, w którym należy go wykonać.

Ten człowiek to niesamowity zlepek, co ja mówię, bomba przymiotów: mobilizujący umysł i wyciszający emocje, szyderczy i kojący jednocześnie, zawodowiec i kolega.

Cała ta egzotyczna mieszanka sprawia, że dowiadujesz się, że Twój problem jest rozwiązywalny i na dodatek klucz do rozwiązania leży w Twoich rękach, tylko musisz uruchomić swoje „trzecie oko”.

Taśka

28.07.2006.

19.

znalazłem Cię dzięki nlppolska ogłoszeniu Twojego szkolenia

super ze działasz,

super, jeśli wrócisz pamięcią, ze byłeś w Instytucie Psychiatrii kilka miesięcy temu

słyszałeś już od kogoś? widziałeś na pewno- że lepiej funkcjonują, może dali odczuć...

niesamowicie rozwalasz negatywne przekonania,

i dziękuję Ci za to bardzo i sorry ze przyjąłem Cię wtedy tak a nie inaczej-

ale masz teraz czytając- dobrą reakcję zwrotną tego co w tym czasie wykonałeś

od tego właśnie czasu gdy zadziałałeś Ty, kilka tygodni później jeszcze dołożył swoje 3 grosze odpowiedzą na emila Twój przyjaciel Mateusz- budując równie fajnie bo nie mógł wtedy będąc w stanach, ale byłeś Ty

wykonałem kilka mocnych stabilizujących kroków i działam dalej:)

a/ znalazłem wspaniałą Izabelę,

b/ tworzę fajne choć proste ale do przyszłości i rozszerzając cele,

c/ wyprowadziłem się do Krakowa- gdzie jak będziesz, zapraszam (mobile na dole emaila)

d/ przełamałem się i  jeżdżę po Polsce jak Ty autem- bajka

e/ niedługo praktyk nlp- czyli tak jak lubię- staję się lepszy w działaniu z pacjentami niż psycholog i psychiatra szkoły wyższej daty starej

i jako użytkownik tej placówki, moooocno będę naciskać w tym kierunku- że można jednak lepiej :P

f/ i to co być może Cię zainteresuje, robię strony we flashowej oprawie

tym razem ja mogę pomóc, jeśli chcesz przemodelować swoją www.setman.pl

cokolwiek by się nie działo- wiem, że

można inaczej

;-)

Działaj Dobry Człowieku

i pozdrów ciepło swojego czworonoga, którego karmę przywiozłeś w kurtce, tworząc kwadratury pedigree coby nie wnikać w głębię innej wizji ;-)

Sebastian

12.10.2006 

18.

Kochany Andrzejku!

Od ponad pół roku zabieram się, by Ci podziękować. A ponieważ tak wiele dla mnie zrobiłeś i jesteś najwspanialszym terapeutą i przyjacielem, to chciałam napisać najwspanialsze podziękowanie. Nie bardzo wiedziałam i nadal nie bardzo wiem jak, więc może nie wyjdzie mi to najwspanialej, ale najszczerszej jak potrafię.

Liceum ukończyłam w Stanach. Co roku wydawana tam była tzw. Yearbook ze zdjęciami wszystkich uczniów. Dwunastoklasiści pod zdjęciem umieszczali „złote myśli”. Były to zazwyczaj cytaty znanych osób. Pamiętam, a było to bardzo dawno temu, bo w 1977 roku, wybrałam sentencję Ks. Kardynała Stefana Wyszyńskiego, która brzmiała mniej więcej tak: „Każda wielka i wartościowa rzecz przychodzi z trudem i mozołem. Tylko błahe i nieważne rzeczy przychodzą łatwo i bez wysiłku”.

I wydaje mi się, że to motto towarzyszyło mi przez całe życie. Naharowałam się strasznie przez wiele lat. A to jest kompletna bzdura i nieprawda (z całym szacunkiem dla Ks. Kardynała).

Pokazałeś mi i nauczyłeś (i to w przyspieszonym kursie w jedno popołudnie), że jeśli czegoś się naprawdę chce, ale tak naprawdę, to można to osiągnąć niemalże od razu i nie potrzeba różdżki czarodziejskiej.

Nie ma limitu.

Nie ma rzeczy niemożliwych.

I wszystko jest tak proste i niejednokrotne.

Nauczyłeś mnie jak łatwo jest przebaczać innym i sobie, jak łatwo jest zatroszczyć się i pielęgnować swoje szczęście.

Zastanawiałam się z niedowierzaniem (ostatecznie te parę klas skończyłam), … że ja na to wcześniej nie wpadłam. Przecież to takie proste i oczywiste. Potem przychodzi złość. Kuźwa, czemu ja to sobie sama tak komplikuję.

Nie będę się tu rozpisywała, jak ja to po ‘mistrzowsku’ wszystko pogmatwałam, skomplikowałam, posupłałam ‘z trudem i mozołem’. Oczywiście wina nie była po mojej stronie.

„The bottom line” czyli podsumowując, dzięki Tobie stałam się szczęśliwą kobietą. I umiem w końcu dbać o swoje szczęście. Pielęgnuję je i na dzień dzisiejszy, jestem przekonana, że nikt i nic nie jest w stanie mi w tym przeszkodzić.

Dzięki Tobie mój stosunek do Rodziców, głównie jakieś takie różne żale i złości do moich Rodziców prysły (co za ulga!!!), a moja miłość do Męża wciąż się potęguje.

Jestem w pełni szczęśliwa.

Na koniec muszę jeszcze dodać, że ja zaufałam Tobie całkowicie i ‘poddawałam się’ Twoim metodom terapeutycznym. Byłam dobrym i posłusznym ‘pacjentem’. No i wyszło mi to na dobre. Dzięki, jeszcze raz dzięki.

A wszystkich, którzy to przeczytają, namawiam z całego serca, by zadzwonili do Andrzeja i się z Nim umówili na sesję terapeutyczną.

On potrafi działać cuda.

Maria.

15.07.2006.

17.

 Wolisz w punktach czy opis?

Tyle było tego, że można by w punktach, opis bardziej literacki, zresztą jesteś rzadkim połączeniem umysłu ścisłego i humanistycznego, więc 2 w jednym. Powiedziałeś, ze w życiu nie ma przypadków, no ale nasze spotkanie było naprawdę czystym przypadkiem, to osobna historia nawet na opowiadanie. A więc to Ty przyszedłeś do mnie sam z siebie, ja Cię nie szukałam, a że akurat miałam problemy...., któż ich nie ma. Tylko, że ja nigdy bym nie szukała psychologa, no skąd, a tu sam do mnie przyszedł jak miałam:

a/ nerwicowe uciski serca

b/ przychodzące co noc od paru lat regularnie zjawy

c/ niepokój duszy to mało; ciągły strach, strach przed wszystkim

d/ izolacja czyli brak kontaktów z ludźmi, no wypróbowane w boju jednostki, jedna jednostkowa osoba

e/ związek z psychopatą, nie, wielka miłość, na granicy przetrwania

Czy taka osoba jak ja powinna dalej żyć? Jak z tym żyć? I jak długo?

Niepodatna niestety na nałogi, które pomagają. Nie znałam takich wynalazków jak psycholog, bo ja ze wsi. Czystej mazurskiej, a do psychologa raczej zawozili jak już nie dało rady. No i zjawia się tu taki, na którego po paru słowach zaczynam dziwnie patrzeć, bo od czasów studiów z nikim tak nie rozmawiałam, prawie ćwierćwiecze. Dziwny gość, tak mówi, że się go słucha??? I to z zainteresowaniem???. No dobra. Bye, bye, ja mam swoje problemy, swoje życie i dam sobie radę. Jak może mi ktoś pomóc tylko słowem? Bzdury. Ja generalnie jestem wrażliwym materiałem, jednocześnie nieodpornym na wpływy innych i na to jestem skazana, na targanie, na wzloty i upadki i na cierpienie w samotności, dla idei chociażby. Każdy materiał ma swoją wytrzymałość. Przyszła kryska i na mnie. Nie, ja nie mam Andrzej problemów, ja tylko chcę pogadać. Już na drugiej, trzeciej rozmowie wszystko zaczęło wychodzić. Ze mnie. I odchodzić. Nie mogłam tego zrozumieć. Najbardziej z tymi zjawami.

To, że od kilku lat codziennie budziły mnie w środku nocy i śmiały się, obserwowały mnie - to dla ciebie f a s c y n u j ą c e!!! Zaraz, zaraz i ja mam z nimi pogadać, bo ciebie to bardzo interesuje? No dobra, zapytam o co im chodzi jak już tak chcesz.

No i co?

Kicha.

Właśnie wtedy się nie zjawiły, nic nie rozumiem, więc zrobię zawód Andrzejowi??? Wtedy poczułam ciebie, stałeś za oknem

i nikogo więcej. I nigdy nie wróciły. Ostatnio, gdy miałam problemy, budziło mnie coś za oknem, ale nikogo nie było.

Tak to można żyć!!!

Nie muszę mówić, że serce też odpuściło, zimą lekarz gdy mnie badał chwycił się za serce, a latem robiłam badania -  serce jak dzwon.

Powiedziałeś, żebym pozwoliła innym podejść do siebie. Nie żebym ja wyszła do ludzi, to bardzo subtelna różnica, to jedna z twoich genialnych myśli wg mnie, wyłapywałam ich dużo przy okazji. Nigdy bym nie szukała ludzi dla samego przebywania, żeby nie być sama, bo nie potrzebuję, ale właśnie wtedy zjawiły się dwie wyjątkowe osoby i zaczęłam z nimi rozmawiać, coś nowego. Ja zaczęłam mówić o sobie i nawiązała się między nami wyjątkowa więź.

No i ostatni podpunkt. Wielka miłość na szczęście dla mnie ma swoje życie, a ja swoje. Najgorzej przejść przez moment uwolnienia od takiej osoby, żeby było bez ofiar, bez ran kłutych i szarpanych, żeby normalnie funkcjonować. Udało się dzięki tobie jednak, tu naprawdę uratowałeś mi życie, co tam serce, co tam izolacja, interesujące zjawy? To prawdziwe życie mogło mnie powalić, ktoś realny, uwolnienie się z tego chorego związku było ponad moje siły.

Nie powiem ci dziękuję, bo nie lubię tego słowa, a nadużywam nie wiem po co. To Ty musisz czuć, że ja jestem ci wdzięczna za coś co dostałam od ciebie, to powinno wypływać z innych moich słów, z uśmiechu, z mojego ciepła do ciebie, tego co ty czujesz, a nie ja.

Pomogłeś mi jeszcze w paru rzeczach, sam wiesz, otworzyłeś mnie bardzo na malowanie, buchnęło, przestałam się wstydzić bzdurnych rzeczy, no i zaczęłam walczyć jeśli była taka potrzeba. I było jeszcze coś pięknego, o czym mówiłam, wymiana mnóstwa wspaniałych myśli, odrealnionych, wielowymiarowych, głębokich, wieloznacznych, inny wymiar odczuwania, bardzo przyjemny, unikalny. Jak coś mi się jeszcze przypomni, to ci napiszę.

Emka

29.06.2006

16.

Ogromnie i gorąco dziękuję za wsparcie duchowe i pomoc w gnębiących mnie beznadziejnie od pięciu lat problemach. Dzięki Tobie udało mi się realniej spojrzeć na głupoty jakie tłukły się w mej nieszczęsnej głowie i przerobić je na bardziej produktywne. Poza tym zaczęłam patrzeć na siebie nieco przychylniejszym okiem, a nie jak na  wstrętnego potwora, nikomu do niczego nieprzydatnego. Wróciłam też do komponowania, co mnie bardzo cieszy i polubiłam śpiewanie, no i przestałam zwracać uwagę na ewentualne bóle brzucha po żarciu.

A oto efekty:

1. zaczęłam bardziej w siebie wierzyć na różnym polu

2. zaczęłam siebie lubić

3. zaczęłam lubić śpiewać

4. poznałam wielu fajnych ludzi

5. zaczęłam wierzyć w możliwość zamiany moich destrukcyjnych myśli w bardziej twórcze i uzdrawiające zamiast jak dotychczas niszczące

6. zabrałam się za to, co chciałam robić już rok temu, ale mi się nie chciało za to wziąć, tzn. bliżej poznać metodę muzykoterapii kamertonami, o czym kiedyś czytałam w książce

7.czuję się potrzebna sobie i innym

Jeżeli uda mi się utrzymać te efekty, a jak rozumiem zależy to oczywiście ode mnie, to będę szczęśliwa.

Sumując, gdyby nie TY (dzięki po stokroć) w życiu bym się za to wszystko nie wzięła, bo jak wiesz, nie wierzyłam w siebie i myśli miałam zajęte czymś zupełnie przeciwnym. Teraz zachciało mi się pisać muzykę, bawić kamertonami i sprawiać radość sobie i innym. To trwała przemiana, w to wierzę i chcę, żeby tak zostało.

Doris

13.03.2006

15.

Nigdy nie sądziłam, że będę lub mogę potrzebować pomocy terapeuty, bo zawsze wydawało mi się, że sama sobie ze wszystkim poradzę. Stało się jednak tak, że w pewnym momencie mojego życia, rzeczy, których nie wiedziałam o sobie, było dużo więcej, niż tych, które wiem. Wiedziałam tylko, że kocham i jestem kochana, czując jednoczesny ból z powodu braku akceptacji mojego związku przez rodziców kobiety, którą kocham. Czułam, jak wszystkie problemy z jej domu przechodzą na mnie, wnikając do środka, co skutkowało przygnębieniem i brakiem umiejętności wyjścia z błędnego koła.

Do tego doszły problemy na uczelni, w pracy i parę innych wymyślanych na bieżąco przez moją wyobraźnię.

Zanim zgłosiłam się do Andrzeja, miałam okazję zobaczyć, w jaki sposób pracuje i dowiedzieć się, jakie metody stosuje, co pomogło mi nabrać do Niego zaufania.

Decyzja, którą podjęłam, umawiając się na spotkanie z Nim, była jedną z najlepszych, jakie mogłam podjąć.

Dzięki pomocy Andrzeja uświadomiłam sobie, jak chcę, by wyglądało moje życie i związek.

Dużo rzeczy się od tego czasu zmieniło i wiem, że jest to proces nie do zatrzymania, którym kieruję JA...

Dziękuję, Aniołku;-))

Ja...

09.02.2006

14.

Kopniak w odpowiednią część ciała w odpowiednim momencie - wcale nie jest tak źle. Myślałam wcześniej, że się już nic nie da zrobić. A tymczasem odpowiednia motywacja....

Dziękuję Andrzeju.

Agnieszka

30.01.2006

13.

uśmiecham się do ludzi, uśmiecham się do siebie samej :))), jestem odważniejsza, mówię głośniej i bardziej wyraźnie, mniejszej ilości rzeczy się boję, cieszę się z tego, co mam, zaczynam doceniać swoje zalety, mija mi (powolutku, ale jednak !!) moje lenistwo :) , jestem w ciąży i bardzo cieszę się z tego - wreszcie przestało to być dla mnie totalnym stresem (chociaż nadal towarzyszy mi lęk, ale już nie taki mega jak wcześniej). Najbardziej chciałabym podziękować, że mogę pisać do Ciebie, Andrzeju, te listy i jest to w pewien sposób dla mnie (chociaż nie wiem czy mogę tak śmiało to nazwać?) zapełnienie luki, która zawsze była w moim życiu: luki w relacjach ojciec - córka i za to najbardziej z całego serca chciałam Ci podziękować.

Pozdrawiam

S

29.01.2006

12.

Andrzeja spotkałem niemalże przypadkowo. Potrzebowałem z kimś pogadać. Nigdy nie ufałem specjalistom, zawsze przerażał mnie czynnik ludzki. Obawiałem się tego, że znowu trafię na kogoś (wcześniej włóczyłem się po kilku poradniach), kto podejdzie do mnie szablonowo, w pełni mi to okazując. W tym przypadku stało się nieco inaczej. Umówiliśmy się w zwykłej knajpie na kawę. Nie potrzebowałem psychologa a jedynie zwykłej rozmowy i obiektywnego podejścia kogoś z zewnątrz. Zaczęliśmy rozmawiać, po chwili na stoliku pojawił się notes.

Pomyślałem, że znowu trafił mi się kolejny specjalista od siedmiu boleści. Nienawidzę notatek, wtedy czuję się jak pacjent, a nie o to mi chodziło. Był moment, że chciałem wstać i wyjść, jednak mimowolnie zostałem...

Nie chcę opowiadać treści naszej rozmowy, to nie w tym rzecz. Długo borykałem się sam ze sobą. Pewne doświadczenia w moim życiu sprawiły, że moja osobowość podzieliła się na dwie tożsamości, naprzemiennie walczące ze sobą . Stworzyłem sobie mój całkiem "ciekawy" świat i obraz należący do systemu imaginacji, w którym nie mogłem odnaleźć samego siebie. Może wygląda to niepozornie, ale to trwało cztery długie lata. W pewnym momencie zacząłem się gubić i zapętlać w tym wszystkim trwając w tym stanie niczym Dr. Jekkyl i Mr. Hyde. Wtedy pojawił się On...

W ciągu zaledwie dwóch godzin połączonych z dwiema kawami i paczką wypalonych papierosów wyciągnął ze mnie wszystko. "Wyciągnął" to niewłaściwe określenie, ale nie przychodzi mi do głowy nic innego. Ten, wydawać by się mogło, krótki czas, bo czymże są dwie godziny wobec długości naszego życia, sprawił, że dziś umiem stanąć ponad tym wszystkim, co trwało do tamtej pory. Znowu jestem sobą, moje tożsamości przestały się ze sobą spierać, łącząc się w jedną spójną całość, do której zabrałem tylko te cechy, które pozwalają mi być prawdziwym sobą.

Dużo lepszym SOBĄ. Dziś inaczej patrzę na swoją miłość, swoje życie, a nawet na swoje odbicie w lustrze - bo widzę w nim siebie. Wiem, czego chcę i do czego dążę. Jestem silny, napędzany uśpioną do niegdyś cudowną

siłą, która wypełnia moje trzewia, całego mnie - Moją własną siłą! Po prostu facet...

Krzysztof

14.01.2006

11.

DZIĘKUJĘ, DZIĘKUJĘ I JESZCZE RAZ DZIĘKUJĘ. Ta transformacja, która się we mnie dokonała pod wpływem Twojej terapii jest niesamowita. Znów poczułam się wolna, piękna i szczęśliwa. Wszystkie problemy, które jeszcze miesiąc temu wydawały się nie do rozwiązania, nagle zaczęły same się rozwiązywać. Moja postawa wobec ludzi i życia zmieniła się dzięki Tobie. Powoli moje życie wraca do normy, bez emocji podchodzę do wszystkich zdarzeń z przeszłości i toksycznych relacji z ludźmi. Jestem szczęśliwa i to widzą wszyscy. Pozdrawiam Cię gorąco i obiecuję, że się jeszcze odezwę.

Ewa z Łodzi

30.11.2005

10.

Aniołku!

Tak zwykle Cię nazywam w myślach, chociaż nie zawsze tak słodko... Poznałam Cię kilka lat temu i na swój sposób ‘pokochałam’ rozmowy z Tobą. Stałeś się dla mnie ‘VIP-em’ w bardzo pozytywnym znaczeniu. Z wielką uwagą wsłuchiwałam się w Twoje słowa, które zmuszały mnie do myślenia w całkiem inny sposób niż dotychczas. Bardzo się zmieniłam i nadal zmieniam. A moje życie nabrało zupełnie innego wymiaru. Wyznaczyłam sobie cele, które zaczęłam realizować i czuję, że choć bardzo późno, to moje szare życie nabrało zupełnie innych nowych barw. Przez cały okres naszej znajomości nie pozostałeś nigdy obojętny na moje małe i większe problemy z ‘duszą’ i ‘ciałem’. Bardzo Ci za to wszystko DZIĘKUJĘ i proszę o jeszcze...

Pozdrawiam E.

28.09.2005

9.

Jesteś czarodziejem!!!!!!

Andrzeju jestem Ci wdzięczna za wszystko to, co z Twoją pomocą osiągnęłam. Gdy Cię poznałam byłam zagubiona, bezsilna, przerażała mnie przyszłość, nie wiedziałam skąd czerpać nadzieję. Przed sobą widziałam tylko szarość.

Udawałam przed całym światem, że sobie radzę, śmiałam się, ale nie słyszałam swojego śmiechu, nie czułam własnych uczuć, nie czułam, że kocham i jestem kochana.

Przestałam już pytać, bo nikt nie miał odpowiedzi na moje pytania. Nawet Bóg był głuchy.

Nie mogłam pogodzić się z opinią innych, że może być tylko gorzej. Nie straciłam tylko wiary w cuda.

Jestem Ci wdzięczna za nasze rozmowy, za to wszystko co się ze mną działo, za Twoją cierpliwość, zrozumienie i humor.

Jestem Ci wdzięczna za namieszanie w mojej głowie.

Zyskałam:

-przekonanie, że we wszystkim, co było, jest jakiś cel, który zasadniczo jest dobry,

- przekonanie, że nad szczęściem trzeba popracować i można je odnaleźć nawet w "beznadziejnej" sytuacji,

-zaufanie do życia,

-zaufanie do siebie,

-akceptację siebie ze wszystkim tym, co w sobie odkryłam,

-wiarę w siebie,

-zrozumienie, że sama kreuję swoje doświadczenia i sposób postrzegania świata,

-świadome doświadczanie własnych uczuć,

-nowe umiejętności, które mogę wykorzystać dla siebie i innych.

To tak wiele....a będzie jeszcze więcej :)

A Ty ??

A Ty zyskałeś przyjaciela.:)  i za to również jestem Ci wdzięczna :)

Krystyna M.

Jeśli ktoś nie uwierzy w to, co napisałam, możesz dać na mnie namiar.

05.08.2005

8.

45 lat walki i trudnego życia - wszystko „pod górkę”.

Jasne promyki to dzieci i dom, który udało mi się stworzyć.

Żyłam w przeświadczeniu, że dobry człowiek to taki, który daje innym – dla siebie zostawiając niewiele...

Przeczytałam ponad dwieście książek o rozwoju osobistym, zanim zaczęłam realizować moje marzenia – malutkie i skromne, bo więcej ‘nie wypada’.

Udało mi się otworzyć wymarzoną kwiaciarnię i zaczęło się....

Strach czy podołam, czy wystarczy na czynsz – oczywiście nie wystarczało.

Coraz bardziej zamykałam się w sobie, bojąc się każdego nowego dnia.

Zajmując się domem – miałam wrażenie, że się duszę; kiedy wyszłam z domu – zaczęłam się bać!

Jak z tym żyć?

Moje lęki i przekonania zaszczuły mnie.

Myślałam, że już nic nigdy nie uda mi się zrobić.

Wtedy poznałam Andrzeja.

Pierwsza rozmowa – bzdury, to nie może być takie proste...

A jednak było...

Zaczęłam żyć inaczej.

Codziennie łatwiej się oddychało, świat stawał się coraz ładniejszy, bardziej kolorowy.

Do mojego sklepu przychodzą bardzo mili ludzie, są zadowoleni z mojej pracy, a ja im wierzę.

Wiem, że poradzę sobie w każdej sytuacji.

Przestałam się bać, nabrałam pewności siebie.

Jeszcze zdarzają się chwile lęku i niepewności, ale teraz nie zamykam się w sobie, a szukam rozwiązania.

Zrozumiałam, że całe moje życie stworzyłam sama, że wszystko, co mnie spotyka, jest moim bardziej lub mniej świadomym wyborem.

Pojęłam, że moje wyobrażenia o świecie były tylko wyobrażeniami i dlatego się bałam, bo nie miały z nim wiele wspólnego.

Świat jest naprawdę fajnym miejscem.

Teraz nie tylko starcza mi na czynsz, ale przyjęłam pracownika do pomocy.

Poradzę sobie, bo „codziennie jest mnie więcej” , a ja jestem wolna.

Dziękuję Andrzeju – miałeś rację - „Można inaczej”!

Iza

20.05.2005

7.

powiedz mi jak Ty to robisz,

to tak jakby czary, nareszcie jestem wolna i o nic się nie martwię, niczego się nie lękam i patrzę z nadzieją w przyszłość i muszę Ci powiedzieć, że jakoś dobrze się czuję, ogarnął mnie błogi spokój ... dzięki

 djaus

20.04.05 22:20:55

6.

Wszystko zaczęło się przypadkiem...

Miałam wszystkiego dosyć, nic mi się nie układało....

Koleżanka podała mi Twój numer telefonu...

Zadzwoniłam...

To była jedna z mądrzejszych decyzji jaką podjęłam – pojechałam do W-wy.

Przyznam szczerze, że trudno mi było uwierzyć w to, co mówisz....

Nie wierzyłam w siebie.

Od naszego spotkania minęło prawie pół roku, a ja ...

-          -          -         jestem uśmiechnięta

-          -          -         rozmawiam z mamą

-          -          -         zaczęłam wierzyć w siebie

-          -          -         zaczęłam spotykać się z Markiem

-          -          -         zaręczyliśmy się...

Chcę Ci bardzo podziękować, bo wiem że osiągnęłam to przy Twojej pomocy.

Mam ochotę Cię ucałować. J

Dziękuję Ci za każdą chwilę jaka wydarzyła się od naszego spotkania J bo dzięki Tobie odzyskałam wiarę we własne możliwości.

Dziękuję Ci Andrzeju

   Ruda.

14.03.2005

5.

"Traktuj ludzi, jakby byli tacy, jacy powinni być, a pomożesz im stać się tym, kim mogą się stać."

Johann Wolfgang Goethe.

Ta myśl odzwierciedla moją wrodzoną, intuicyjną zdolność do zjednywania sobie ludzi, nawet tych aroganckich i napastliwych. Mam twarz pełną uśmiechu i radości dla wszystkich, z którymi obcuję. Przedkładam empatię ponad złość i jeśli czasem zdarzy się na mojej drodze ktoś ponury, to wrogość potrafię zmienić w przyjazne nastawienie. Ludzie lgną do mnie...

Gdzie jest więc problem?

Otóż, w (postrzeganym przez ogół za udane), małżeństwie nie znajdowałam akceptacji, zainteresowania, wsparcia. Mąż stał się osobą zadającą ból słowem, gestem lub wymownym milczeniem.

Niczego nie żądałam, choć pewnie podświadomie oczekiwałam docenienia. Moja ciągła gotowość niesienia pomocy, dawania siebie, "służenia", stała się czymś tak naturalnym, że aż obowiązkowym. Moje radości i sukcesy, moje problemy, niepokoje, smutki - były TYLKO moimi, mało znaczącymi i nieważnymi.

Od dawna straciłam pewność siebie i poczucie własnej wartości, a odnoszone sukcesy w życiu uznawałam za nieistotne. Owszem, cieszyłam się nimi, ale poza domem. Kiedy dostrzegłam, iż zastanawiam się, co mówić w zwyczajnej rozmowie przy stole, by nie obróciło się to przeciwko mnie, poczułam, że straciłam bezpowrotnie wiele lat.

Gdy zaczęłam się buntować, reakcja męża była natychmiastowa - stałam się za wszystko winna i - co najgorsze - zaczęłam w to wierzyć.