Seksuologia Polska 2005, 3, 2, 82–85

XVII Światowy Kongres Seksuologii — Montreal, lipiec 2005 r.

Moshe Mock, Mijal Luria i Merav Sharon: Małżeństwo nieskonsumowane: męskie i kobiece czynniki etiologiczne (Unconsummated marriage; female and male etiological factors)

Badacze z Centrum Terapii Seksualnej i Małżeńskiej w Meir Medical Center (Izrael) przedstawili wyniki
badań obejmujących 100 par. Wyniki: U 96 kobiet rozpoznano pochwicę, u 3 pacjentek — etiologię organiczną (wada budowy, zmiany po operacji plastyki pochwy, zespół feminizujących jąder), 8% kobiet z pochwicą było molestowanych seksualnie w dzieciństwie, u 10% mężczyzn rozpoznano zaburzenia erekcji. Najczęstszą przyczyną pochwicy były czynniki psychospołeczne: brak uświadomienia seksualnego, błędne informacje o budowie genitalnej, fobie i lęki, podświadome opory wobec penetracji pochwy i partnera.

Za ciocią Wikipedią

Pochwica – dysfunkcja seksualna polegająca na niezależnym od woli skurczu mięśni wokół wejścia do pochwy, co może powodować zamknięcie wejścia i niemożność odbycia stosunku płciowego, gdyż powoduje silny ból przy wprowadzaniu prącia do pochwy. Podobny ból pojawia się przy próbie wprowadzenia tamponu czy palca.

Psychogenna pochwica, powodująca bolesność, jest zazwyczaj związana z reakcją obronną, wynikającą z niejasności nastawienia emocjonalnego do partnera, bądź z lęków seksualnych kobiety. Bywa także reakcją powstającą w okolicznościach nie sprzyjających współżyciu seksualnemu – związanych z zagrożeniem, narażeniem na wstyd itp.

Powtarzające się skurcze pochwy, mimo chęci podjęcia współżycia i niezależne od okoliczności, bywają wyuczoną reakcją obronną uwarunkowaną wcześniejszymi traumatycznymi doświadczeniami.

Pochwica jest uleczalna.

Dysfunkcje seksualne - rodzaj zaburzeń na tle seksualnym polegający na nieprawidłowym przebiegu reakcji seksualnych.

1 Podział dysfunkcji seksualnych
o 1.1 Dysfunkcje psychogenne
o 1.2 Dysfunkcje organiczne


Dysfunkcja psychogenna- seksualna nie spowodowana zaburzeniem organicznym ani chorobą somatyczną F52:

* brak lub utrata potrzeb seksualnych F52.0
* awersja seksualna i brak przyjemności seksualnej F52.1
* brak reakcji genitalnej F52.2
* zaburzenia orgazmu F52.3
* wytrysk przedwczesny F52.4
* wytrysk opóźniony
* pochwica nieorganiczna F52.5
* dyspareunia nieorganiczna F52.6
* nadmierny popęd seksualny F52.7

Dysfunkcje organiczne - dysfunkcje seksualne organiczne związane są ze zmianami chorobowymi.

Obie przyczyny - psychogenna i organiczna mogą też współistnieć.

Dla wielu/jeśli nie dla wszystkich z nas pochwica i związany z nią ból, pieczenie jest niespodzianką. Mój pierwszy raz, był pierwszym razem również dla mojego Męża...Ja od 15 roku życia przyrzekłam sobie, że stanie się TO po Ślubie (i wcale nie zakładałam, że dwa lata po Ślubie:)), bo uznałam, że to będzie najpiękniejszy prezent dla Ka...Jakie było nasze zdziwienie, gdy noc poślubna przyniosła ze sobą tylko rozczarowanie...I naszą wymarzoną podróż poślubną przeżyliśmy jako dziewica i prawiczek i kolejny rok... ale dzięki temu przeszliśmy pod okiem Andrzeja przyspieszony kurs dojrzewania do Miłości, Związku, edukacji seksualnej itp...ale za tym wszystkim też stoi pewien patomechanizm, którego fajne zobrazowanie znalazłam na jednej z amerykańskich stron dotyczących pochwicy.



(tłumaczenie moje - amatorskie, nie jestem filologiem, ale angielski to moja druga pasja

1.Przyczyny sprawiają, że ciało antycypuje (spodziewa się, przewiduje) ból; lęk, niepokój mogą się przyczyniać.
2.Ciało, reagując na przewidywany ból, automatycznie zaciska mięśnie pochwy, chroniąc przed ewentualną krzywdą.
3. Napięcie mięśni prowadzi do dyskomfortu czy bólu przy próbie współżycia, co w zależności od stopnia napięcia utrudnia lub uniemożliwia penetracje.
4. Każda kolejna próba współżycia powoduje dyskomfort i ból; to wzmacnia odpowiedź odruchową ciała.
5. Ciało doświadczając wzmożonej reakcji bólowej i reaguje wzmożeniem dotychczasowych objawów podstawowych.
6. To prowadzi do unikanie intymnych sytuacji, co może prowadzić do zaniku pożądania.

itd. koło się zamyka.

Jakkolwiek mechanizm może wydawać się mało przyjemny, ale terapia to już sama rozkosz...nie wspominając o jej efektach

U mnie były to przede wszystkim lęki po ciężkich przeżyciach związanych z seksem i z przemocą.
Pozdrawiam, angel.

Sunflower, tych doświadczeń które były przyczyną i poskutkowały skutecznie, było dużo więcej.
Na szczęście wszystko było odwracalne i z pomocą A. wyszłam z tego i się pozbyłam urazów fizjologicznych i emocjonalnych. Myślę, że po to się tu znalazłam, aby się dzielić, żeby kobiety wiedziały, że można inaczej zyć. I żeby zrozumiały przyczynowość, czyli źródło swojego problemu. Na pewno łatwiej będzie wszystkim kobietom zrozumieć i pokonać te przyczyny. A co za tym idzie skutek czyli pochwicę. Pozdrawiam słonecznie, pomimo że za oknem deszcz ze śniegiem. Buziaki dla wszystkich!
angel.

No Angel to mamy podobne cele To ja sobie pozwolę dodać jeszcze trochę teorii. Tym razem odnośnie bezpośredniej przyczyny, czyli grupy mięśni otaczających pochwę - mięśni dna miednicy(z ang. pubococcygeus (PC) muscle group; łac. musculus pubococcygeus; mięśnia łonowo-guzicznego ). Odgrywają ważną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu układu rozrodczego, moczowego i końcowego odcinka układu wydalniczego, czyli umożliwiają oddawanie moczu, współżycie, orgazm, wydalanie oraz odgrywają ważną rolę w czasie porodu.

W przypadku pochwicy umysł i ciało rozwijają tzw. pamięć mięśniową, warunkują negatywną reakcje na penetracje. Ciało "uczy się" spodziewać się bólu w trakcie współżycia, dlatego mięśnie te "wzdrygają się" lub kurczą się, by chronić przed potencjalnym bólem (można to porównać do sytuacji, kiedy automatycznie mrużymy oko, kiedy zbliżamy jakiś przedmiot w jego kierunku). Kobieta nie myśli o tym to się po prostu dzieje. Niestety zamiast zapobiegania bólu, daje to rezultat przeciwny i zaciskające się mięśnie dna miednicy ostatecznie wywołują dyskomfort. Ich skurcz powoduje pieczenie lub ból, co może całkowicie uniemożliwić penetracje.

Mięśnie da miednicy są duże i silne. O kształcie "8" otaczają ujście układu moczowego, pochwę i odbyt.

Dyspareunia to dysfunkcja seksualna objawiająca się odczuwaniem bólu w czasie stosunku. Bóle mogą mieć charakter ostry lub nawracający, w obrębie narządów płciowych albo miednicy małej, przed stosunkiem seksualnym, w czasie jego trwania lub po jego zakończeniu. Przyczyną dyspareunii mogą być czynniki psychogenne jak i zmiany organiczne.Zaburzenie to występuje dość często wśród kobiet i w małym stopniu u mężczyzn.

Przyczyny u kobiet

* stany zapalne w obrębie narządów płciowych lub miednicy małej
* po zabiegach operacyjnych w obrębie dróg rodnych lub po porodzie
* brak nawilżenia pochwy (na przykład suchość pochwy w okresie postmenopauzalnym)
* wulwodynia/vestibulodynia
* szablowate spojenie łonowe
* przyczyny psychiczne

Przyczyny u mężczyzn

* wady w obrębie prącia (stulejka, zbyt krótkie wędzidełko napletkowe prącia)
* stany zapalne w obrębie narządów płciowych.

Więcej na: http://www.dyspareunia.republika.pl

Vulvodynia jest nazwą kobiecych dolegliwo­ści, które objawiają się chronicz­nymi bólami vulvy (sromu) i pochwy. Wyniki badań wskazują na jej częste występowanie, jed­nak nadal jest bar­dzo rzadko diagnozowana.

W trak­cie swojego życia wiele kobiet cierpi na prze­wlekłe bóle wewnętrz­nych i/​lub zewnętrz­nych narządów płciowych. Źródła tego bólu mogą być bar­dzo róż­norodne. Do ich ustalenia konieczne jest prze­prowadzenie badań zaleconych przez lekarza ginekologa. Coraz więcej międzynarodowych danych wskazuje jed­nak, że duża grupa kobiet cierpi na prze­wlekły, dotkliwy ból, często połączony z nie­moż­no­ścią współ­życia płciowego, pomimo tego, że wyniki wszyst­kich ich badań są w normie.

W takich sytuacjach coraz czę­ściej stawiana jest diagnoza vulvodynii (vulvodynii wła­ściwej bądź vestibulodynii) – chronicz­nych stanów bólowych, które występują przy znikomych lub żadnych widocz­nych oznakach zmian chorobowych.

Etiologia vulvodynii nadal jest nie­znana. Wyniki szeregu prze­prowadzonych do tej pory badań ukazują natomiast, czym vulvodynia nie jest: chorobą prze­noszoną drogą płciową, infek­cją, chorobą nowotworową. Nie stanowi rów­nież problemu o pod­łożu psychologicz­nym. Wśród moż­liwych przy­czyn powodujących vulvodynię wskazuje się uszkodzenia ner­wów, czyn­niki genetyczne i/​lub nad­mierną gęstość zakoń­czeń ner­wowych wywołującą nad­wraż­liwość skóry.

Dotych­czas brakuje jed­nej, skutecz­nej metody leczenia vulvodynii. Stosuje się różne próby leczenia, w tym far­makologiczne, fizjoterapeutyczne i – nie­kiedy – chirur­giczne. Dużym wspar­ciem dla chorujących kobiet jest współ­praca z psychologiem, sek­suologiem czy psychoterapeutą.

Vulvodynia jest chorobą chroniczną, która zwykle ma ogromny wpływ na jakość życia, funk­cjonowanie i sek­sual­ność kobiety. Jest przy tym nadal rzadko roz­poznawana; kobiety zazwyczaj cier­pią przez wiele lat zanim zostanie im postawiona poprawna diagnoza.

Bar­dzo częstym objawem vulvodynii jest bolesność pod­czas stosun­ków płciowych, zwana dys­pareunią. U nie­których kobiet z czasem trwania choroby mogą się wytworzyć nie­zależne od woli skur­cze mięśni wokół wej­ścia do pochwy występujące przy próbie pod­jęcia współ­życia czy wprowadzania czegoś do pochwy (np. pod­czas badania ginekologicz­nego). Stan taki nazywany jest pochwicą (vaginismus) i dodat­kowo przy­czynia się do bólu odczuwanego przez kobiety cier­piące na vulvodynię. Pochwica może utrzymywać się po ustąpieniu objawów vulvodynii i wymaga wtedy dodat­kowego leczenia (np. za pomocą fizjoterapii czy psychoterapii).

Objawów pochwicy mogą także doświad­czać kobiety, które nie cier­pią na vulvodynię ani żadną inną chorobę vulvy lub pochwy. U nie­których kobiet pochwica może się roz­winąć na skutek trud­nych doświad­czeń sek­sual­nych, traumy czy ambiwalent­nego stosunku do własnego ciała, sek­sual­no­ści i relacji intymnych.

Więcej na: www.vulvodynia.pl

Droga Sunflower, to by się zgadzało.. wyuczona reakcja na ból, skądś jest mi to znane. Miałam tak dosyć długo, i dziś cieszę się, że już tak nie mam. Ale to kojarzy mi się trochę z teorią Pawłowa. Odruch warunkowy. Pojawia się określone zdarzenie, pojawia się ból. Po latach bólu, jaki towarzyszył uprawianiu sexu w pierwszym związku, mój mózg nauczył się kojarzyć seks wyłącznie z bólem. Miałam wrażenie, że na samą mysl o tym robiło mi się słabo i że zaraz zemdleję. Przeniosłam doświadczenia z pierwszego związku na drugi.
Dzisiaj jestem szczęśliwa, ze z pomocą Andrzeja udało się pokonać pochwicę.

U mnie w noc poślubną po roku abstynencji:
- niemożność wprowadzenia penisa
- pieczenie, bolesność

U lekarza:
- ból w trakcie wprowadzania i badania we wzierniku
- skurcze mięśni

Wcześniej, zanim pomysł pochwicy zaświtał, a myślałam, że jestem bardzo poważnie chora i nie było mowy o seksie:
- napięcie i ból mięśni po wewnętrznej stronie ud, wręcz uczucie gorączki, kłucie w dole brzucha, wrażenie bolącej szyjki, kłucie w lewej ścianie pochwy, uczucie rwania
- ból dołu brzucha w wyniku podniecenia

Skonsumowane narzeczeństwo, ale nie niekonsumowane małżeństwo.

Do tego:
- lęk przez seksem
- uczucie obrzydzenia na widok scen erotycznych w filmach
- zerowe libido
- suchość w pochwie

Obecnie w trakcie ćwiczeń:
- pieczenie podczas trzymania w pochwie więcej niż jednego palca, gdy podniecenie narasta..




Ja tak miałam, zanim pochwica mi się rozwinęła na dobre. Coś tam zawsze uwierało i trzeba było się trochę nagimnastykować, zanim penis ułożył się w środku. Może to kwestia treningu. Mój gin mówi, "wszystko się da rozciągnąć, byle panią nie bolało".