Jak w temacie...już trochę tych naszych setmanowych Cudów pojawiło się na świecie, więc może warto podzielić się doświadczeniami ...
Przyznam, że przy pierwszej ciąży nie miałam obaw, bo miałam z góry wskazanie do cesarki (nie ze względu na pochwicę
). Teraz jednak mam dylemat, bo kolejny ginekolog, z którym konsultuje możliwość urodzenia drugiego dziecka siłami natury, jest także bardzo sceptyczny (delikatnie rzecz ujmując) właśnie z powodu pochwicy, a raczej tego co po niej zostało (między innymi wrażliwości przy badaniu ginekologicznym)... Jakie są Wasze doświadczenia? Jak rodziłyście? Czy przyznawałyście się położnej, lekarzowi do pochwicy? Czy przygotowywałyście się jakoś specjalnie do porodu - tj. np szukałyście specjalisty, który postara się zrozumieć i nie potraktuje przedmiotowo? Czy szłyście na żywioł?
Dziewczyny, które rodziłyście naturalnie, czy miałyście wrażenie, że fakt bycia pochwicznką, mógł mieć wpływ (pozytywny czy negatywny, bo nie zakładam z góry tak jak moi położnicy, że tylko negatywny:) na przebieg porodu? Co Wam pomogło, a co nie ? Wszelkie uwagi mile widziane
Mam nadzieję, że za miesiąc sama tu napiszę posta typu "było ok - nie ma co się przejmować - wszystko było/będzie dobrze"
Trzymajcie kciuki za Katte i z mnie, bo terminy nas gonią
Sam poród trwał krótko, od skurczy do narodzin minęły 2,5 godziny stąd nie wiem czy to przez szybką, wyczerpującą akcję czy przez pochwicę trzeba było użyć kleszczy. Raczej obstawiam brak sił przy ostatniej fazie bo raczej o zaciskaniu mięśni wtedy nie myślałam 
.Czekam na wieści o maleństwach 
to Wy tym bardziej dacie,zwlaszcza ,ze to juz Wasza drugi porod 
