Pierwszy raz przeczytałam ją kiedy wracałam od Ciebie, wtedy jeszcze czytając ją w pociągu czułam wstyd,bo przecież na okładce jest nagie ciało i co sobie pomyślą inni pasażerowie, tragedia! Już wtedy wiedziałam, że będzie to moja ulubiona książka.Ja nie wiem, te wszystkie pochwiczanki są takie same, czytałam jakby o sobie,o ciągłym umartwianiu się, chorych przekonaniach, że nic mi się nie uda, na nic dobrego nie zasługuję, o oszczędzaniu na samej sobie, odmawianiu sobie przyjemności... Powinno mi być smutno,a czytając książkę prawie cały czas się uśmiechałam, bo ona daje mi nadzieję. Skoro Asi i Zosi się udało,a ograniczały je takie same przekonania jak mnie to czemu mi miałoby się nie udać? Kolejny temat to ta pieprzona moralność, która chyba jest u mnie na podium przyczyn pochwicy tylko nie wiem jeszcze jak się jej pozbyć. Bardzo spodobała mi się historia Tani, nie mogłam powstrzymać śmiechu. Książkę przeczytałam dwa razy i na pewno jeszcze do niej wrócę. Duży plus za piękne cytaty.


p.s modlitwa na asfalcie rozwaliła mnie totalnie, chyba sama zacznę się tak modlić to może też odważę się wyjechać z mojej zapyziałej wioski

Pozdrawiam
Magda